بعضی‌ها معتقدند کلام صحیح باید تبلیغ شود نه تحلیل! در حالی که تحلیل برای بهتر عمل کردن نظریه است در صورتی که تبلیغ تنها دعوت دیگران به پذیرش است و این‌ دو با هم تفاوتی اساسی دارد.

قبل از انقلاب دانشگاهیان مسلمان و کثیری از روحانیون انقلابی حوزه، نگاهشان به سازمان مجاهدین خلق اگر تحسین‌آمیز نبود؛ منفی هم نبود. خصوصا حوزه منتظر یک تایید هر چند نیم‌بند امام بود تا آنان را به عنوان یک سازمان قهرمان و مورد تایید معرفی کند. اشخاص مهمی هم معرف اینان به امام بودند.

اگر کسی در اهمیت ضرورت وحدت نیروهای سیاسی و به تبع آن مردم به معنای سیاسی‌اش تردید کند؛ معلوم است که تاریخچه‌ی انقلاب را نمی‌داند و علت تاکیدات مکرر حضرت امام روی «وحدت کلمه » ‌و مقام معظم رهبری روی «‌جذب حداکثری و دفع حداقلی» را نمی‌فهمد.

اینکه می‌گویند انقلاب‌های اخیر متاثر از انقلاب اسلامی است؛ بعضی‌ها دل خوش کردند به چند اظهارنظر تاکتیکی نماینده‌ی اخوان‌المسلمین در حالی که مخاطبین این انقلاب‌ها که همان مخاطبین انقلاب اسلامی ایران هستند خود خوب می‌دانند که تاثیر این حرکات از انقلاب اسلامی در تکرار چند شعار روبنایی نیست؛ بلکه انقلاب اسلامی راهی را باز کرد که معادله‌ی قدرت را کلا تغییر داد و انقلاب‌های اخیر ثمره‌ی آن تغییر معادله است. در این باره توضیح می‌دهم.

آنهایی که دوست ندارند ما در اینجای دنیا آنگونه زندگی کنیم که می‌خواهیم؛ آنچه را به ما می‌آموزند که منافع آنان را در بر داشته باشد و این طبیعی می‌نماید. اما خردورزی و ذکاوت ما کجاست؟

به دنبال رد صلاحیت جهت‌دار 12 نفر از فعالین اقتصادی استان توسط هیات نظارت بر انتخابات اتاق بازرگانی و اعتراض آنان که در روزنامه‌ی ولایت هم انعکاس یافت؛ پرونده‌ی این فعالین در انجمن نظارت مرکزی بررسی و صلاحیت همگی رد شدگان توسط هیات نظارت مرکزی تایید شد اگرچه این اقدام شجاعانه باعث خرسندی و سپاس است؛ اما به نظر می‌رسد این پایان کار نیست.

دیروز توضیحاتی پیرامون جمله آسمانی امام (ره) «پل صراط باطن همین دنیاست» نوشتم و طی طریق امام را از روی پل صراط در آغاز نهضت اسلامی مشاهده کردیم. اضافه کنم که آنچه دیروز گفته شد و آنچه امروز گفته می‌شود و بعدا، جرعه‌ای از گذر امام از گذرگاه سرنوشت و آن هم در بعد سیاسی است. امام به این جمله از اعماق وجود باور داشت فلذا نگاهش ـ خنده‌اش ـ عصبانیتش ـ سخنرانی‌اش ـ عبادتش همه حالات و رفتارش در حالی بود که احساس می‌کرد از پل صراط می‌گذرد. وقتی شما از گذرگاه خطرناکی رد می‌شوی هیچ چیزی برایت اهمیت ندارد و در اولویت نیست مگر گذر از پل بدون سقوط، فلذا تعریف کردن از امام ـ دست زدن و الـله و اکبر گفتن و سرود خواندن و روح منی خمینی گفتن و بت‌شکنی شنیدن، پاسخش بی‌اعتنایی محض به دنیا بود. صد البته اگر امام احساس می‌کرد تمجید از شخص او ممکن است پایش را روی پل بلرزاند با تشر منع می‌کرد.

امام خمینی جملات معروفی دارند که در حداقل کلمات ممکن و در حداکثر سادگی و همه فهم بودن بیشترین بار معنایی را حمل می‌کنند.

1ـ در سر مقاله «امام خمینی حال و آینده اسلام»

همه‌ی شیعیان به آینده امید داشتند و دارند که امام زمان(عج) می‌آید و دنیا را از فساد و کفر و شرک نجات می‌دهد و این یعنی حداقل اعتراض به وضع موجود و نپذیرفتن این گزاره تلخ که دنیا می‌خواست به مسلمانان بباوراند که آقا اسلام همین است که می‌بینید مثل مسیحیت مثل یهود مثل بودائیسم ...

می‌دانیم که در نیم قرن گذشته دین از دو طریق متهم ردیف اول همه‌ی مشکلات اجتماعی و سیاسی تبدیل شده بود.

آیا می‌شود زندگی مردانی را که از زمان خود بزرگ‌تر بودند در یک جمله یا یک مقاله خلاصه کرد؟ ‌قطعا نه. اولا زندگی و اندیشه‌ی این شخصیت‌ها ابعاد بسیار وسیعی دارد، که بررسی آن باید از زوایای گوناگون صورت پذیرد. بررسی یک بعدی یک شخصیت بزرگ قطعا ظلم بر او و اندیشه‌ی اوست.