اوایل انقلاب یکی از کلیدی‌ترین پرسش‌ها خصوصا در محیط‌های دانشجویی این بود که بالاخره مدل جمهوری اسلامی کدام مدل است؟

هفته‌ی گذشته حداد عادل دو مطلب گفت که تعجب‌آور بود و نشان می‌دهد که این شخص که هویتی بیشتر فرهنگی دارد؛ باید کمتر در سیاست آشکار شود. از آنجایی که این دو سخن زاویه و چرایی اشکالش مهم است به آن می‌پردازیم.

1ـ جشن سالانه روز خبرنگار دیشب در فضایی خوب و شکیل و خاطره‌انگیز و با برنامه‌ریزی خوب برگزار شد. خسته نباشند همه‌ی دست‌اندرکاران. همیشه همه جا کار اجرایی نواقصی هم دارد که باید برآیند یک کار خوب را برآورد کرد و سپاس داشت.

دولت تاجیکستان در آستانه‌ی ماه مبارک رمضان ورود جوانان کمتر از 18 سال را به مساجد و حجاب را برای ادامه‌ی تحصیل دختران ممنوع کرده است.

جایگاه پلیس و نهایتا دادگستری در مسایل اجتماعی ـ اقتصادی کشور مثل جایگاه دروازه‌بان است در یک تیم فوتبال.

پرده اول: یک مثال ساده
فرض کنید برق منزل یا دفتر کارتان دچار مشکلی شده است از یک تکنیسین برق می‌خواهید که بیاید این مشکل را حل کند و او بعد از تعویض 5 ـ 4 لامپ و سوختن بلافاصله آنها؛ ضمن اعلام این نکته با سرافرازی بخواهد 5 ـ 4 لامپ دیگر را هم آزمایش کند شما چه پاسخی خواهید داد؟
اینکه تکنیسین اعلام کند برق مشکل دارد و لامپ‌ها را می‌سوزاند که مشکلی را حل نمی‌کند! این را خودمان هم می‌بینیم. عقل حکم می‌کند قبل از امتحان 5 ـ 4 لامپ دیگر و در نتیجه افزودن خسارت؛ ببینیم مشکل از کجاست؟
تا می‌گویی این برق شاید اتصال دارد که لامپ و یخچال و تلویزیون را سوزانده است؛ تکنیسین می‌گوید: شما با برق مشکل دارید؟ آیا برق چیز بدی است؟ اگر برق نبود امروزه روز شما می‌توانستید زندگی کنید؟
شما در جواب می‌گویید: آقا وا... بالـله ما با برق مشکل نداریم با ضایعاتش و با اشکالاتش و با توئی که نمی‌توانی برق را درست کنی مشکل داریم.
او در درست‌ترین موضع‌گیری هم حاضر نیست اعتراف به ناتوانی کند. فازمتر و اهم‌متر را زمین بگذارد و بگوید کار من نیست. دوباره دستور خرید لامپ‌های دیگر می‌دهد.


در لیبی هم مردم با اعتراض به دیکتاتوری مثل کشورهای دیگر منطقه به خیابان‌ها ریختند و نطفه‌ی یک قیام بسته شد.

یکی از جملات کلیدی حضرت امام(ره) که بسیار مورد استفاده قرار می‌گیرد؛ این جمله است که «میزان حال فعلی افراد است».

در اداره‌ای که مشهور بود نیروهای رحیم مشائی در آنجا حاکمیت دارند برای کاری نشسته بودیم و از قضا چند روزنامه‌نگار هم آنجا بودند. یکی از مدیر آن قسمت با خنده سوال کرد اوضاع چطور است؟ و منظورش این بود که با حمله‌های نظری و عملی که به جریان موسوم به انحرافی می‌شود آنها چه موضعی دارند؟

نمی‌شود در خرداد و تیر هر سال به یاد منافقین نبود.

این قلم، دنبال تعریفی از عدالت محض است. منظور از عدالت محض، عدالت مطلق نیست. چرا که عدالت مطلق در جهان نسبی ما که معصومی اکنون هنوز زمامدار نیست؛ امکان وجود ندارد اما عدالت محض می‌تواند به شکلی مقطعی وجود داشته باشد این همان عدالتی است که بی‌اختیار موجب تحسین می‌شود و فطرت پاک را به خود جلب می‌کند و موجب صدور اعتقاد می‌شود. پس عدالت محض بسیار مهم است. اما کدام است و تعریفش چیست؟

مگر بد است مجلس سیاسی باشد؟ نیروهای نظامی و انتظامی که سیاسی نباشند! قوه‌ی قضائیه که ترازوی عدالت در دست دارد، نمی‌تواند سیاسی باشد. حزب هم که الحمدلـله نداریم. هر دولتی سر کار می‌آید حزب خودش را درست می‌کند. حزب این دولت هم چون مخالف گروه‌گرایی بود؛ نام نداشت، تا این اواخر که اسمش را دیگران گذاشتند «جریان انحرافی»