ارائه خدمات نصفه و نیمه در خانههای بهداشت روستایی
- شناسه خبر: 5364
- تاریخ و زمان ارسال: 9 آذر 1401 ساعت 08:00
- بازدید :
البته از سالهای گذشته برخی پزشکان برای ارائه خدمات، یک یا دو روز در هفته به درمانگاههای روستایی مراجعه میکنند ولی این حضور مداوم نیست و مردم مجبورند خدمات پزشکی را در شهرها بگیرند.
حتی بسیاری از زنان باردار ترجیح میدهند به جهت کاملتر بودن خدمات در مراکز بهداشت شهری، پرونده بارداری خود را در این مراکز تشکیل دهند. این بدان معناست که یک جای کار درمانگاههای روستایی میلنگد که با وجود گذشت بیش از دو دهه از فعالیت برخی از این درمانگاهها، هنوز هم مردم نمیتوانند به آنها اعتماد کنند. شاید یکی از دلایل عمده آن ضعف عملکرد و کمبود شدید امکانات، خصوصا پزشک متخصص باشد که نمیتواند مردم را مجاب به استفاده از این اماکن کند.
بیشترین مشکل خانههای بهداشت در روستاها این است که بیشترین ساکنین روستاها افراد سالخورده هستند و نیاز مبرم به پزشک متخصص دارند و حضور یک پزشک به طور سیار و یک روز در هفته پاسخگوی نیاز نیست. در شیفت عصر در اکثر خانههای بهداشت نیز پزشک حضور ندارد.
خانههای بهداشت روستایی، وظایف مختلفی را عهدهدار هستند که از جمله مهمترین آنها میشود به سرشماری سالانه و ثبت اطلاعات روستاییان، آموزش بهداشت عمومی در مدارس و خانهها، مراقبت از زنان باردار و مراقبت از سلامت اطفال، ارائه آموزشهای تغذیهای، ایمنسازی و سالمسازی فضای روستا، بیماریابی، پانسمان، کمکهای اولیه، بهداشت دهان و دندان، سرزدن به خانهها و مکانهای عمومی و خدمات واکسیناسیون اشاره کرد.
در حقیقت، خانههای بهداشت روستایی بهعنوان اولین مرجع بهداشت و درمان روستاییان به حساب میآید که آنها میتوانند برای رفع مشکلات درمانی خود، سادهترین سطح خدمات درمان و پیشگیری را دریافت کنند. اگر به وظایفی که برای این خانههای بهداشت برشمردیم، نگاهی اجمالی بیندازید، خود روستاییان هم تائید میکنند برخی از این خدمات یا اصلا ارائه نمیشوند یا اینکه به صورت ناقص در اختیار روستاییان قرار میگیرند.
مثلا بحث آموزش عمومی در مدارس و خانهها بهندرت در خانههای بهداشت روستایی اتفاق میافتد و یا بیماریابی در روستا، در موارد معدودی انجام میشود. همچنین موضوع سالمسازی محیط روستا یا ارائه آموزش تغذیهای به مردم، در زمره وظایف فرعی آنها به حساب میآید که چندان هم رعایت نمیشود.
اما همین خانههای بهداشت در بحث مراقبتهای بارداری، واکسیناسیون، پانسمان و ارائه خدمات اولیه درمانی توانسته است تا حد زیادی نیازهای روستاییان را برطرف کند. هر خانه روستایی به طور معمول دو بهورز دارد که یکی از آنها آقا و دیگری خانم است. کامل ارائه نشدن خدمات درمانی و بهداشتی به روستاییان ـ بهخصوص کمرنگ بودن مباحثی مثل ارائه آموزش تغذیه یا سبک زندگی در خانه و مدرسه ـ چندان هم به فرد بهورز برنمیگردد.
اگر پای مشکلات این بهورزان هم بنشینید، قطعا میشنوید با توجه به بودجه ناچیزی که در اختیار آنها قرار میگیرد، آنها مجبورند بودجهها را اولویتبندی کنند و معمولا هم بودجه چندانی برای مباحثی مثل برگزاری کلاسهای آموزشی در روستا باقی نمیماند. حتی در برخی روستاهای کشور هم اصلا خانه بهداشت وجود ندارد که روستاییان بتوانند به آن مراجعه کنند و در چنین شرایطی، گاهی اوقات بیماران روستاهای دیگر هم به خانه بهداشت روستاهای مجاور مراجعه میکنند که همین اتفاق، باعث شلوغ شدن خانههای بهداشت و افزایش کار بهورزها میشود.
البته در این میان، حساب آن گروه محدود از بهورزهایی که در ارائه همان خدمات نصفه و نیمه هم کملطفی میکنند و بود و نبودشان فرق چندانی به حال روستاییان ندارد، جداست و باید مدیریت بهداشت و درمان منطقه بر کار این گروه از ارائهدهندگان خدمت، نظارت بیشتری داشته باشد.