گزارش ـ پروین شهسواری

قزوین ـ ایرنا ـ ادامه فعالیت بیمارستان خیریه رحیمیان الوند که از چند ماه گذشته به علت برخی مشکلات ناشی از تغییر تعرفه و عدم تامین مطالبات سطح خدمات خود را پایین آورده به کلافی سردرگم تبدیل شده، هرچند اخیرا پیشنهاداتی برای حل این گره و مشکل مطرح شده که هنوز در حد حرف باقی مانده و عملیاتی نشده است.

دشت قزوین طاقت بی‌برنامگی را ندارد

ضرورت مشارکت مردم در اجرای طرح‌های بیابان‌زدایی

پروین شهسواری

آرش صالحی‌ ـ با وجود نوسانات ارزی و جنگ اقتصادی دشمنان، بخش تولید در استان قزوین در سال جاری تا حدودی به سمت توسعه، رشد و خوداتکایی هدایت شده است. تولید کالاهای داخلی با هدف کاهش وابستگی به سایر کشورها و توسعه پایدار از جمله چشم‌‌اندازهای اقتصاد استان است که در راستای تحقق شمار حمایت از تولید ملی تعریف شده است. دستگاه‌های خودپرداز بانکی با فناوری روز دنیا، انواع تجهیزات برقی و الکترونیکی، شیشه، مواد و مصالح ساختمانی، بتن، فرش، موکت، تجهیزات ساختمانی، صنایع چوبی، قطعات خودرو، لوازم خانگی با برندهای ملی، محصولات فولادی و پودرهای شوینده کارنامه تولید داخلی در استان قزوین هستند. استان قزوین با محقق‌ ساختن شعار حمایت از کالای ایرانی سهم یک درصدی از صادرات کشور را به دست آورده و 250 اقلام کالایی از استان به 60 کشور دنیا صادر می‌شود. ضمن اینکه استان قزوین در سال 1397 رتبه‌ی برتر در صادرات کشمش، شیشه، سرامیک، کاشی، مشتقات نفتی، محصولات پلیمری و مواد غذایی را به خود اختصاص داد. معرفی جهت اخذ مواد اولیه، پرداخت تسهیلات، رفع موانع تولید و بخشودگی جرایم تامین اجتماعی از جمله اقدامات موثری بودند که در سال گذشته برای حمایت از تولید ایرانی در استان انجام شدند. با این حال هنوز مشخص نیست که چرا این سیاست‌ها سبب جهش قابل توجهی در بهبود بازار تولیدات بومی نشده است؟

حسین آذربایجانی

وام‌های بانکی پربهره این روزها به مهمترین دردسر قطعه‌سازان استان مبدل شده است.

گزارش ـ محمد بهرامی: هر ساله با فرا رسیدن فصل تابستان و پایان یکسال تحصیلی، مقوله‌ای مطرح می‌شود با عنوان «اوقات فراغت»، پر کردن این اوقات فراغت در مناطق مختلف شهری و روستایی تفاوت‌های بسیاری دارد. امکانات بچه‌های روستایی به هیچ عنوان قابل مقایسه با امکانات جوانان و نوجوانان ساکن شهرها نیست؛ چرا که در روستاها کمترین میزان امکانات وجود دارد و جوانان و نوجوانان در بسیاری از مواقع با برخی از بازی‌های بومی و محلی خود را سرگرم می‌کنند. البته در خود شهرها هم هنوز به آنچه که باید نرسیده‌ایم و خیل عظیمی از جوانان، بدون داشتن برنامه‌ی هدفمند، اوقات خود را به بطالت می‌گذرانند. اینکه تنها خودشان برنامه‌ای ندارند یا مسئولین برای آن‌ها برنامه‌ریزی نکرده‌اند، یک سر ماجرا است و اینکه سه ماه از وقت این قشر ارزشمند از جامعه بی‌برنامه بگذرد، یک سر دیگر.