محمد بهرامی
کم‌آبی پدیده‌ای است که امسال بسیاری از مناطق کشورمان را به بدترین شکل ممکن دچار مشکل خواهد کرد مشکلی که از هم‌اکنون باید به‌فکر راه حل برای آن بود. دلیل اصلی این کم آبی نیز نخست کاهش نزولات آسمانی است و سپس مصارف بی‌رویه‌ی خانگی، کشاورزی، تجاری و صنعتی. مصرف بی‌رویه خانگی به این صورت است که مشترکان برای شستشوی ظروف، لباس و یا حمام کردن، حتی زمانی که به آب نیاز ندارند، شیر باز است آب هدر می‌رود و یا افرادی که در حیاط‌هایشان باغ و باغچه دارند، آب را برای مدت طولانی در فضای سبز رها می‌کنند، یا شیرهایی که چکه می‌کند را تعمیر یا تعویض نمی‌کنند، از این طریق است که آب زیادی هدر می‌رود. مصرف بی‌رویه کشاورزی نیز به این صورت است که به‌جای اصلاح الگوها و روش‌های آبیاری و استفاده از روش‌های مدرن، از شیوه‌ی سنتی و غرقابی که آب بیشتری نیاز است استفاده می‌شود و یا الگوی کشت در مناطق مختلف به درستی اجرا و رعایت نمی‌شود مثلا در استان‌های جنوبی ایران که بیشترین میزان تنش آبی در آنها وجود دارد، هندوانه و یا برنج کشت می‌شود که کاملا مغایر با وجود منابع آب شیرین این مناطق است. مصرف بی‌رویه تجاری و صنعتی نیز به این طریق انجم می‌شود که مثلا شرکت‌های تولید فولاد یا صنایع آب بر، در مناطقی احداث می‌شوند که خودشان با کم آبی مواجه هستند یا اماکن تجاری بدون در نظر گرفتن محدود بودن منابع آبی و با علم به این موضوع، هر چه که می‌توانند آب مصرف می‌کنند، مثلا ماشین می‌شویند یا فضای سبز آبیاری می‌کنند. برش‌هایی از تمام موارد مذکور را در استان و شهر خودمان نیز داریم و فراوانند افرادی که هیچ توجهی به صرف جویی آب ندارند و با لذت تمام آب بازی می‌کنند غافل از اینکه این نعمت خدادادی به کمترین حد ممکن در کشورمان رسیده است و باید از آن مانند طلا نگه‌داری کرد. بر اساس اعلام رئیس سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی، ایران وارد یک دوره خشکسالی 30 ساله شده که می‌شود گفت از حدود 20 سال پیش شروع شده است. اکنون آثار این دوره خشکسالی را مشاهده می‌کنیم. خشکسالی بیش از 70 درصد ایران را گرفته است. حالا آن‌طور که رئیس سازمان زمین‌شناسی و اکتشافات معدنی می‌گوید ایران وارد یک دوره خشکسالی 30 ساله شده است. علیرضا شهیدی اعلام کرده، این دوره خشکسالی در ایران از حدود 20 سال پیش شروع شده و اکنون آثار این دوره خشکسالی را مشاهده می‌کنیم. اگر این گفته رئیس سازمان زمین‌شناسی را پذیرفته و بر آن صحه بگذاریم (از این‌رو که این موضوع نوعی پیش‌بینی محسوب می‌شود) 10 سال دیگر باید با شرایط فعلی کنار بیاییم و در این 10 سال اگر برنامه درستی برای عبور از بحران نداشته باشیم، با مشکل جدی مواجه خواهیم شد خصوصا که معلوم نیست سال‌های آینده وضعیت بارش‌ها در کشورمان به چه شکلی باشد آیا ترسالی را پیش‌رو داریم و یا همچنان خشکسالی بر منطقه حاکم خواهد بود. مسئولان استانی و کشوری می‌بایست با پیش‌بینی و برنامه‌ریزی درست بتوانند از بحران‌های احتمالی بکاهند و مردم نیز با تنش‌های آبی کمتری مواجه شوند.