تمام مخالفان موتورسواری من، اکنون حامیام شدهاند
- شناسه خبر: 30302
- تاریخ و زمان ارسال: 24 بهمن 1402 ساعت 07:30
- بازدید :
موتورسواری بانوان، نیازمند توجه و حمایت بیشتر است
گفتوگو ـ محمد بهرامی: مسابقات برخی رشتههای ورزشی، به خودی خود، هیجان و استرس خاصی دارند، به نحوی که حتی تماشاگران نیز از دیدن صحنههای آن هیجانزده میشوند. در این بین، وقتی بانوان وارد این رشتهها شده و حرکات و رقابتهای نفسگیر را به نمایش میگذارند، جذابیت آن مسابقه را دوچندان میکند. یکی از این رشتههای ورزشی، موتورسواری است که روزهای جمعه، علاقهمندان بسیاری را به پیست باراجین کشانده و آنها مشغول تماشای حرکات و مسابقات شرکتکنندگان میشوند.
قزوین سالها است که در رشته موتور کراس، در کشور دارای عناوین متعدد قهرمانی است که بیشتر در بخش مردان بهدست آمده است؛ اما مدتی است که یک بانوی موتورسوار قزوینی توانسته در مسابقات مختلف کشوری خودنمایی کرده و حتی به تیم ملی نیز دعوت شود. او در آخرین مسابقات خود که هفته گذشته در کرمان برگزار شد، بهعنوان نایب قهرمانی دست یافت. این عنوان بهانهای شد تا به سراغ وی رفته و گپوگفتی با او داشته باشیم.
لطفا یک بیوگرافی کامل از خودتان بیان کنید
پریسا حسنیدوست هستم، متولد ۱۳۸۴مقطع ۱۲ رشته تربیتبدنی، مدت ۴سال پیوسته زیرنظر پریسا درویشوند و خانم ذوالقدر شنا و والیبال کار کردم و در حال حاضر در مدرسه هیات امنایی علوم ورزشی معمارپور تحصیل میکنم؛ در حال حاضر دوران کارورزی خود را با آموزش موتورسواری میگذرانم.
موتورسواری را از چه سالی و با چه هدفی آغاز کردید؟
سال ۹۷ اولین بار موتور یکی از دوستان را سوار شدم که شارژی بود وآن زمان بود که لذتش را تجربه کردم. بعد یک هوندا ۱۲۵ سوار شدم و دوست داشتم سرعت را تجربه کنم که آن موتور گنجایشش را نداشت. مدتی با دوچرخه تمرین تکچرخ میکردم و از روی موانع میپریدم که دائم طوقه دوچرخه را میشکستم ولی باز روز از نو روزی از نو. با اصرار پدرم را راضی کردم برایم موتور تهیه کند و یک موتور فلات ۲۵۰ برایم خرید. بعد از آن شروع کردم به دور زدن و تعادل گرفتن، کمکم با آن موتور شیبها را بالا میرفتم و یک روز وارد پیست شدم و با همان موتور دور زدم و دوستان موتورسوار تشویقم کردند که ادامه بدهم. دو ماه با فلات ۲۵۰ داخل پیست کار کردم ولی چون آن موتور ظرفیت پیست را نداشت مجبور شدم عوضش کنم. مرداد ۹۷ اولین موتورکراس ۱۲۵ کاواساکی را خریدم و وارد عرصه موتور کراس شدم. به عضویت هیات درآمدم و بعد از یک هفته در مسابقات استعدادیابی کشور شرکت کردم. هدفم به اوج رسیدن در این رشته بود اول قهرمان کشور و بعد راهیابی به مسابقات بینالمللی.
موتورسواری آماتوری، همیشه با حوادثی همراه است، در این راه با چه حوادثی روبرو شدید؟
چندین بار زمین خوردگیهای شدیدی داشتم که هنوز هم اثرشان در بدنم هست. وقتی زمین میخورید چیزی نمیشنوید و نمیبینید ولی بدترین لحظه زمانی است که چشمانت را باز میکنی، درد، بیقراری، بالانیامدن نفس و گیجی، همه آزارت میدهند ولی مهم این است که دوباره شروع کنید.
نخستین بار چه زمانی وارد پیست شدید؟
اولین بار پاییز ۹۷ با فلات ۲۵۰ وارد پیست شدم
عکسالعمل اطرفیانتان نسبت به رشته شما چیست؟ (چون این رشته کمی مردانه به نظر میرسد)
اوایل مادرم مخالف بود ولی وقتی علاقهام را دید کنارم ماند، باوجود اینکه همه از حادثهها و مشکلات این رشته میگفتند ولی اهمیت ندادم.
کل فامیل فقط میگفتند نگذارید انجام دهد خطرناک است ولی الان همه آنها کنار من هستند و با انرژیهایشان حمایتم میکنند. یادم هست یک بار، آقایی حدود ۷۵ ساله با قدی کوتاه و با موهای سفید آمد کنار پیست، وقتی بیرون آمدم خسته نباشید گفت. وقتی کلاهم را برداشتم بیمهابا اشک ریخت. از او پرسیدم چیزی شده مشکلی پیش آمده، با صدای لرزانش گفت فکر میکردم پسری، الان که فهمیدم دختری خوشحالم که بانوان سرزمینم به این جایگاه رسیدهاند که میتوانم به آنها افتخار کنم و کنار مردان استوار بایستند آن آقا با اشکهایش انگیزهام را بیشتر کرد؛ برای اینکه بتوانم بیشتر پیشرفت کنم تا به میادین بینالمللی بروم و بتوانم اسم کشورم را جزو فعالان این رشته ثبت کنم.
مشوق اصلی شما در این راه چه کسانی بودهاند و چگونه حمایتتان کردهاند؟
پدرم بیشترین حمایت را کرده و مشوقم بوده است ولی بهدلیل شرایط کاری، در تمریناتم حضور نداشته است. جا دارد از او بابت حمایتهایش تشکر کنم و از مادرم که همیشه کنارم بوده است. وقتی وارد عرصه حرفهای میشوی باید کسی کنارت باشد که با ۱۰۰ این رشته آشنا باشد و من مجبور بودم برای تمرینات بیشتر به تهران بروم. هر هفته ۱ یا دو جلسه با اسطوره موتور کراس ایران آقای ثابتیفر کلاس داشتم که واقعا با صحبتها و آموزشهایش توانستم به این جایگاه برسم. این بزرگواران آموزش اصولی را از نو با من شروع کردند و به من قول دادند که به مرحله اعزام مسابقات جهانی خواهم رسید و همینطور هم شد.
نخستین مسابقهتان را بهخاطر دارید؟ کجا بود و چه نتیجهای کسب کردید؟
اولین مسابقه، استعدادیابی سال ۱۳۹۸ در مجموعه ورزشی آزادی بود، وضعیت خوبی نداشتم. یک هفته بود موتور کراس خریده بودم پیست ناآشنا بود، جو غریبه و در کل نتیجه خوبی نگرفتم.
تاکنون چند مسابقه (داخلی و خارجی) شرکت کرده و مهمترین عناوینی که بدست آوردهاید چه بوده است؟
۱۱ مسابقه شرکت کردهام که تاکنون ۲ تا مقام اولی، ۳ تا مقام دومی، ۶ مقام سومی دارم و یک مسابقه استعدادیابی که نتیجه خوبی نداشت. همچنین ۲ مرحله مسابقه انتخابی تیم ملی بوده که بهعنوان نفر ذخیره تیم ملی انتخاب شدم.
از چه زمانی به تیم ملی موتورکراس فراخوانده شدید و چه احساسی داشتید؟
11 خرداد ۱۴۰۱ به اردوی تیم ملی دعوت شدم؛ بعد از حضور در مسابقه انتخابی، 11/05/1401 بود که بعد از ۲ ریس، با تصمیم فدراسیون نفر ذخیره تیم ملی ج.ا.ا معرفی شدم، حس خوبی بود همین که به این مرحله رسیده بودم ولی هدفگذاری و زمانبندی کردم تا بهتر پیش بروم.
موتورسواری، رشته پر هزینهای محسوب میشود شما هزینههایتان را چطور تامین میکنید؟
این رشته فوقالعاده پر هزینه است و برای سواری حرفهای، باید پشتوانهای محکم داشته باشید. برای من پدرم حامی است و یک عده دوستان که به من و این رشته لطف دارند و برای اعزام به مسابقه و ایجاد انگیزه هدایایی به من میدهند که همینجا از آنها تشکر میکنم. نمایندگی هیوندای قزوین جناب آقای کوشیار نیز نگاه ویژهای به موتورسواری بانوان دارند.
واقعا هزینهها سرسامآور است، تعمیر و سرویس موتور حدود ۳۰ میلیون تومان، هزینه لاستیک براژ یک هفته ۱۰ میلیون، ۱ لیتر روغن ۲ میلیون تومان هزینه مربی، رفت و آمد همه و همه هر مسابقه حدود ۵۰ میلیون هزینه در بردارد؛ از دوستان و شرکتها میخواهم بیایند و این رشته را حمایت کنند تا بتوانیم در عرصه جهانی موفق ظاهر شویم.
تلخترین خاطرهای که از این رشته دارید چیست؟
تلخترین خاطره من ۲۹ آبان ماه سال ۹۸ بود که موتورم را به سرقت بردند و من ۷ آذر مسابقه کشوری داشتم. وقتی موتورم را سر جای خودش ندیدم شوکه شدم ولی با کمک دوستان و حمایت موتورسوارها توانستیم سارق و موتور را پیدا کنیم ولی بعد از مسابقه. دو شب قبل مسابقه یک موتور تهیه کردیم و بدون تمرین توانستم رو سکوی اول قرار بگیرم.
خاطره بد دیگری که هیچوقت از ذهنم بیرون نمیرود این بود که اسفند ۱۴۰۱ رایدرهای تیم همه ما را تنها گذاشتند و رفتند تا برای یک استان دیگر مسابقه بدهند و من باز هم تنها شرکتکننده استان بودم. تنها انگیزهای که داشتم این بود که من نماینده زنان شهرم هستم و باید روی سکو باشم.
یک خاطره دیگر از مسابقه یزد دارم که وقتی دور میزدم خواستم تکنیک انجام بدهم ولی زمین خوردم، یک رایدر از استان تهران در کمال ناباوری آمد و از رویم رد شد. خودش هم شوکه شده بود به من نگاه میکرد و با ترس میگفت الان باید چیکار کنم آن تنها مسابقهای بود که نتوانستم روی سکو بروم.
در حال حاضر تمریناتتان کجا و با چه امکاناتی برگزار میشود؟
تمرینات در پیست باراجین است اما هیچ امکاناتی نداریم. باوجود تشکیل جلسات با مسئولین هیچ اقدامی انجام نشده است. حتی سرویس بهداشتی و رختکن و آب پاشی هم نداریم. قزوین مهد موتور کراس ایران است اما حتی اجازه برگزاری مسابقه بانوان را هنوز به ما ندادهاند و مجبورم هر هفته به تهران بروم تا بتوانم تمریناتم را مفید و بدون استرس انجام بدهم.
در آخرین مسابقهتان در کرمان نایب قهرمان شدید از شرایط آن مسابقات برایمان بگویید؟
مسابقه کرمان مسابقه بسیار خوبی بود با اینکه مسیری طولانی داشتیم ولی از استان یزد و هیات موتور سواریش تشکر میکنم چون قزوین وضعیت جوی مناسب نداشت. با مهماننوازی هیات موتورسواری یزد، ما در پبست موتور کراس یزد تمرین کردیم و بعد راهی کرمان شدیم. پیست کرمان پیست باز بود و شرایط برگزاری عالی؛ جو خیلی عالی داشتند و مراسم اختتامیه و اهدای جوایز با حضور مسئولین لشگری و شهری و ریاست فدراسیون موتورسواری انجام شد. همانجا ریاست فدراسیون، مژده مسابقات آسیایی به میزبانی کشورمان ایران را داد و جا دارد از ریاست و کادر فدراسیون و ریاست هیات موتورسواری استان قزوین تشکر کنم که در دوران مسابقه با تماسها و انرژیهایشان به من انگیزه دادند.
تا چه زمانی میخواهید این رشته را ادامه دهید؟
باتوجه به هزینهها تا زمانی که بتوانم مخارجم را تامین کنم ادامه میدهم.
چه خواستهای از مسئولین استان دارید؟
از تمامی مسئولین خواستارم باتوجه به شرایط و هزینهها، نگاه ویژهتری به بانوان کراس داشته باشند، حداقل کمک هزینههایی برای اعزام تیمها در نظر بگیرند و از ورزشکاران ملیپوش حمایتهایی داشته باشند. من به شخصه برای مسابقات جهانی شهریورماه مشکلات عدیدهای دارم که از مسئولین میخواهم برای پایداری این رشته حمایتمان کنند.
صحبت پایانی؟
از تمام بانوان و آقایان علاقهمند خواهش میکنم موارد ایمنی را رعایت کنند؛ حتی اگه قهرمان جهان باشیم حادثه خبر نمیکند، فقط ایمنی ما را نجات میدهد، موتورسیکلت وسیلهای بدون محافظ است، دوستانی که علاقمند به موتور هستند این رشته را بهصورت ورزشی و با داشتن مربی حرفهای ادامه بدهند تا بدون حادثه و حرفهای پیشرفت کنند.