لذت سفر یا ذلت در سفر؟
- شناسه خبر: 10921
- تاریخ و زمان ارسال: 21 فروردین 1402 ساعت 08:00
- بازدید :
نفیسه کلهر
طبق آمارهای اعلام شده از سوی سازمان میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان، از میان 659 هزار گردشگری که وارد استان قزوین شدهاند، تنها 65 هزار و 400 مسافر در اماکن اقامتی استان شامل هتل، هتل آپارتمان، اقامتگاه بومگردی، میهمانپذیر، خانه مسافر و مراکز اقامتی فرهنگیان اسکان پیدا کردهاند.
باقی مسافران کجا اقامت کردند؟ یا مسافرانگذری بودند و یا در چادرهای مسافرتی!
پارک ملت قزوین از سالهای دور میزبان مسافران نوروزی بوده است. نیاز نیست حتما جزو قدیمیهای شهر باشید تا ردیف چادرهای مسافرتی در ضلع شمالی پارک را به خاطر داشته باشید. حتی جوانان هم آن منظره را به خاطر دارند. اقامت در پارک خوش آب و هوای و قدیمی «ملت» برای اغلب ما در ظاهر خوشایند است؛ اما در واقعیت سرویسهای بهداشتی که بهندرت نظافت میشوند و فاصله زیادشان از چادرها، شستن ظروف در آبخوری کنار توالت و غذا بار گذاشتن روی چمنهای پارک در کنار نگاههای افرادی که برای پیادهروی آمدهاند تنها به مذاق بعضی افراد خوش میآید.
*
مریم با دو فرزند در تعطیلات نوروز، همراه خانوادهاش، سفری به شیراز داشته است. او به «ولایت» میگوید شبها را در چادر ماندهاند و از این سفر راضی است: «راستش سفر رفتن با چادر آنقدرها هم سخت نیست. اگر شما مزایا و معایبش را بسنجید میبینید که مزایایش بیشتر است. اولا ما وقتی به شیراز رفتیم که از لحاظ تعداد زیاد گردشگران در حال انفجار بود! شما فکر کنید مسافرخانه پیدا کردن در این شرایط چقدر سخت میشد. بیشتر سفر را باید دنبال مسافرخانه میگشتیم، که خب با بر پا کردن چادر در وقتمان صرفهجویی شد. از طرف دیگر در روزهای نوروز قیمت همین مسافرخانهها هم به اندازه هتل گران است که اصلا در حد بودجه ما نیست. پس صرفهجویی در هزینه را هم داشتیم. از طرفی دمای هوا در این شهر معمولا در عید خوب است و ما از سرما رنج نبردیم. من که خوابیدن در چادر خودم را به خوابیدن روی تختی که مطمئن نیستم ملحفههایش شسته شده یا نه ترجیح میدهم.»
*
ساغر اما نظر متفاوتی دارد. او معتقد است کسانی که سفر میروند باید حتما مرتب و آراسته باشند. با دمپایی در پارک راه نروند و پیک نیکشان را هرجایی روشن نکنند. او انتظاراتی دارد که با مسافرت در چادر منافات دارد. اما ساغر معتقد است که این افراد چهره شهر را زشت میکنند.
او سوال میپرسد که چرا شهرهای ما باید در تعطیلات این همه چهره نامرتب به خود بگیرند؟ پاسخش ساده است چون همه بودجه این را ندارند که در هتل اقامت کنند. کسی که در چادر میماند برای رفتن تا سرویس بهداشتی نمیتواند کت و شلوار و کفش واکس خورده بپوشد و همه این امکان را ندارند که بتوانند همه وعدههای غذاییشان را در رستوران میل کنند.
ساغر اما میگوید این افراد بهتر است به سفر نیایند. او اشاره میکند به توییتی که با این مضمون خوانده: «بهتر نیست به جای مسافرت رفتن و خوابیدن در چادر و تن ماهی خوردن، در شهر خودشان همراه با خانواده به یک رستوران بروند؟»
هرچند بعضی معتقدند که یک نسخه را نمیشود برای همه پیچید. هرکسی با هر سطح درآمد و محدودیتهایی حق دارند سفر رفتن یا نرفتنش را و حتی نوع سفرش را خودش انتخاب کند.
*
مجید نظر متفاوتی دارد. او جوانی 35 ساله است که سفرهای زیادی میرود، میگوید این نوع سفر رفتن و اقامت در چادر بیشتر از آنکه وابسته به هزینه باشد، یک سبک سفر رفتن است. من که عاشق این هستم در طبیعت در چادر خودم بخوابم. تا بتوانم هر وقت چشمانم را باز کردم از پنجره چادر به آسمان نگاه کنم و ستارهها را ببینم. در هوای تازه نفس بکشم و اینطور زندگی کنم. ما که در شهر به اندازه کافی در آپارتمان حبس هستیم چرا باید در سفر هم خودمان را محدود کنیم؟
او همینطور معتقد است که خوردن غذاهایی که خودش درست میکند برایش لذت بیشتری دارد: «البته خوردن غذاهای محلی در شهرهای مختلف هم لذت خودش را دارد که من خودم را از آن محروم نمیکنم؛ اما فست فود و خوردن غذای رستوران با روغنی که نمیدانم چیست اصلا در کتم نمیرود!
*
نرگس هم که یک خانم میانسال است معتقد است که باید رای همه اعضای خانواده را در تصمیمگیری مورد نظر قرار داد. او توضیح میدهد: «تا بچهها کوچک هستند میشود هر طور که دوستداری رفتار کنی. همین که به سفر ببریشان و یک بستنی قیفی برایشان بخری برایشان خیلی لذت دارد. اما وقتی که بزرگتر شوند آنقدر ادا و اطوار دارند و فلان همکلاسی و بهمان دوست را مثال میزنند و سفر خانواده را با سفر آنها مقایسه میکنند که همه چیز سخت میشود.
*
شاید حالا که شرایط اقتصادی از گذشته سختتر شده بهتر باشد اجازه دهیم هرکسی تا زمانی که آسیبی به دیگران نمیزند هر روشی را دوست دارد برای زندگی انتخاب کند. همه ما حق داریم از زندگی و زیباییهای آن لذت ببریم. کشورمان را ببینیم و آثار تاریخی آن را درک کنیم و با فرهنگ اقوام مختلف آشنا شویم. حالا با اقامت در چادر یا مسافرخانه، مدرسه و یا حتی چادر.