نفس نفس زدن هنگام کوهنوردی نشانه چیست؟
- شناسه خبر: 9802
- تاریخ و زمان ارسال: 13 اسفند 1401 ساعت 08:00
- بازدید :
انسیه بخارایی
یک پدیده رایج برای بسیاری از ورزشکاران، احساس کمبود نفس شدید مخصوصا هنگام اولین صعودشان است. بسیاری تصور میکنند که این اتفاق به آن معناست که آنها از آمادگی جسمانی خوبی برخوردار نیستند و باید بیشتر تمرین کنند. با این وجود، ممکن است این مشکل به جای مشکل تناسب اندام، نشاندهندهی یک مشکل جدی باشد.
وقتی تنفس دچار سختی و بینظمی میشود، عملکرد قلب و عروق توسط بدن مختل میشود که جریان خون به اندامها را محدود میکند. این به نوبه خود باعث میشود تا انرژی و تلاش بیشتری برای همان عملکرد نیاز داشته باشید.
کوهنوردی فعالیتی است که نیاز به مقدار زیادی انرژی و تنفس به طور عادی دارد اما در ارتفاع بالا بدن به سختی میتواند اکسیژن کافی را به اعضای بدن عرضه دارد. به این صورت که هرچه ارتفاع بیشتر میشود هوا رقیقتر و در نتیجه تنفس سختتر میشود. بنابراین، آنچه که میتواند ریه ما را برای تامین اکسیژن در بالا رفتن آماده سازد تمرینات و تکنیکهای ویژه است.
قدم برداشتن آهسته و متعادل، احتیاج به استراحت ثابت و ایستای کمتری پیدا میکند و بسیار بهتر از قدم برداشتن سریعی است که مستلزم تعداد استراحت بیشتری میباشد. یک کوهنورد باید بدون نیاز به استراحت، لااقل برای مدت یک ساعت راهپیمایی نمودن بتواند بر روی شیبهای تند با هماهنگی قدم برداشته و تنفس خود را کنترل نماید.
یک نفر مبتدی نباید بیشتر از ده کیلومتر در روز راهپیمایی نماید مخصوصاً در شرایطی که ارتفاع بیشتر از 1500 متر است.
ـ علائم:
نفسنفس زدن در هنگام کوهپیمایی میتواند بعنوان هشداری برای شما تلقی شود. این نوع تنفس دلایل مختلفی ممکن است داشته باشد که ممکن است برخی از آنها ناشی از بیماریهای جدی باشد.
مشکلات جدی: تحقیقات “انیستیتو بینالمللی سلامت” حاکی از آن است که اگر شما در صعود دچار مشکل تنفسی میشوید ممکن است پای مشکلات جدیتری در میان باشد. این مشکلات و ناراحتیها میتواند شامل وجود بیماریهای قلبی، بیماریهای ریوی، آمبولی ریه، ذاتالریه و یا فشار خون بالای ریوی باشد.
مشکلات سادهتر: این حالت ممکن است ناشی از سرماخوردگی یا گرفتگی بینی باشد. با وجود چنین حالاتی اگر شما به ارتفاعات بروید و یا در ارتفاعات به صعود بپردازید قطعا دچار مشکلات تنفسی خواهید شد و بهتر است هر چه سریعتر و تا رفع کامل مشکل از فعالیت و صعود دست بردارید.
برخی راهکارها: قدم نخست برای حل این معضل این است که شما بدانید ایجاد و بروز چنین حالتی درنتیجه کدامیک از موارد فوق است. در مواردی که شما دچار شوک و حمله ناگهانی تنفسی میشوید به سرعت باید به پزشک مراجعه کنید و حتی ممکن است نیاز به مراقبتهای پزشکی داشته باشید.
تمرین تنفس شکمی، همان گزینهی تنفس درست در ارتفاعات است که به شما کمک میکند تا از تمام ظرفیت ریه خود استفاده کنید. تلاش کنید دم و بازدم را با قدمهایتان همگام کنید.
پس از تسلط بر تنفس شکمی (دیافراگم)، میتوانید با جمع کردن لبها، مقاومت خود را در بازدم ایجاد کنید و این همان چیزی است که کوهنوردان آن را تنفس مناسب در ارتفاع مینامند و ترکیبی از تنفس لب غنچهای و دیافراگمی (شکمی) است. این یکی از مهمترین تنفسها برای صعود در ارتفاعات است و به مقابله با کاهش فشار جو کمک میکند.
همچنین استفاده از ماسک اکسیژن در ارتفاعات بالا و هوای رقیق ضروری میباشد. در این شرایط آب و هوایی، قدرت کوهنورد با هر گام کم میشود. در این ارتفاع تامین اکسیژن برای کوهنورد فراتر از روش puffing و نفس نفس زدن است.