نداشتن محل تمرین دغدغه همه اهالی تئاتر است
- شناسه خبر: 26021
- تاریخ و زمان ارسال: 18 آذر 1402 ساعت 07:30
- بازدید :
محمدرضا مقدم
اشاره
«مرتضی نجفی» طراح، کارگردان نمایش و بازیگر سال 1355 در خرمشهر به دنیا آمد. وی دارای مدرک کارشناسی ارشد بازیگری از دانشکده سینما و تئاتر دانشگاه تهران است. «کاپوتاژ» آخرین ساخته نجفی در بیست و پنجمین جشنواره تئاتر استان قزوین با موفقیت خیرهکنندهای همراه شد و توانست در بسیاری از بخشها تندیس جشنواره را به خود اختصاص دهد. «کاپوتاژ» در جشنواره موفق شد در بخشهای زیر افتخارآفرینی کند:
بخش طراحی نور: دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی و تندیس جشنواره به امیر امیدی راد اختصاص یافت. بخش موسیقی: دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی و تندیس جشنواره به آهنگساز و طراح صدای نمایش «کاپوتاژ» به فرامرز نصیری اهدا شد. طراحی صحنه: دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی و تندیس جشنواره به طراح صحنه نمایش «کاپوتاژ» به مرتضی نجفی تعلق یافت. لوح تقدیر به همراه جایزه نقدی به طراح صحنه نمایش «کاپوتاژ» به محمد مهدی شهرتی اهدا شد. بهترین بازیگران زن: رتبه اول و دیپلم افتخار به همراه جایزه نقدی و تندیس جشنواره به خانم شیما برناس تعلق گرفت. بازیگر زن: لوح تقدیر به همراه جایزه نقدی به سحر نجفی اهدا شد. بهترین بازیگران مرد: رتبه اول: دیپلم افتخار، تندیس جشنواره و جایزه نقدی به پیام نوروزی اهدا شد. نمایشنامه برتر: دیپلم افتخار، تندیس جشنواره و جایزه نقدی به نویسنده نمایش کامران شهلایی تعلق یافت. بخش کارگردانی، رتبه اول: دیپلم افتخار، تندیس جشنواره و جایزه نقدی به مرتضی نجفی اهدا شد.
آنچه در ادامه از نظر شما میگذرد مصاحبه با مرتضی نجفی است که تقدیم شما فرهیختگان میشود.
n در ابتدا بگویید «کاپوتاژ» به چه معناست؟
وقتی که بخواهید با خودروی پلاک ایران به کشوری دیگر سفر کنید اصطلاحا باید لب مرز خودروی خود را کاپوتاژ کنید. در واقع باید پلاک نشانهگذاری و یا تعویض شود تا شما بتوانید به کشور دیگر سفر کنید.
n عوامل نمایش را برای مخاطبان معرفی کنید:
نویسنده: کامران شهلایی که از نویسندگان خوب و درجه یک کشور هستند.
بازیگران نمایش عبارتند از: جناب پیام نوروزی، خانمها شیما برناس، نکیسا ناپلئونی و سحر نجفی و خود من (مرتضی نجفی)
دستیار کارگردان: سپهر اسلاممنش
منشی صحنه: خانم ملیکا حیدریمنشی
آهنگساز: دوست عزیزم فرامرز نصیری
n نمایش «کاپوتاژ» بیشتر برای چه مخاطبی تولید شده است؟
نمایش کاپوتاژ را هم مخاطب عام و هم مخاطب خاص میتواند ببیند. به نظر من هر دو مخاطب ارتباطی را که لازم است میتوانند از این نمایش بگیرند و به دلیل قصه و مضمونی که دارد میتوانند با آن همذات پنداری کنند. در کل میتوانم بگویم مخاطبینی که سنشان از سن قانونی گذشته باشد بیشتر میتوانند با نمایش کاپوتاژ ارتباط بگیرند.
n نمایش «کاپوتاژ» تلاش میکند چه پیامی به مخاطب بدهد؟
به نظر من نمایش کاپوتاژ به دلیل مضمون اجتماعیِ بهروزی که دارد میتواند مخاطب را همراه خود کند چون مبتلا شدگان به موضوع قصه کاپوتاژ در جامعه زیاد است و شاید در اطرافمان چنین موضوعی را زیاد تجربه کرده باشیم و یا اطرافیانمان درگیر این موضوع باشند.
من خیلی نمیخواهم قصه نمایش را لو بدهم. نمایش بیشتر در مورد خانواده و تحکیم خانواده و روابط انسانها با هم، صحبت میکند. مهمترین نکتهای که در نمایشنامه کاپوتاژ به چشم میآید بحث قضاوت کردن است. چون ما در زندگی و اطرافمان خیلی قضاوت میکنیم. در مورد موضوعات و آدمهایی که در اطرافمان هستند ممکن است قضاوتهای مختلفی داشته باشیم که ناخوداگاه ممکن است این قضاوتها اشتباه باشند و وقتی ما درگیر این اشتباه میشویم تسلطمان بر اوضاع کمتر میشود و نمیتوانیم تصمیم درستی بگیریم. این قضاوتهای نارست سبب بروز سوءتفاهم میشود چون قضاوت در موضوعی که هنوز تسلط کافی و مدرک کافی نداریم یک هرج و مرجی ایجاد میکند که باعث ایجاد بینظمی و از همگسیختگی در جامعه میشود.
n جشنواره استانی امسال را چگونه ارزیابی میکنید؟
با وجود همه فراز و نشیبهایی که سال گذشته در اداره هنرهای نمایشی داشتیم بیست و پنجمین جشنواره استانی امسال هم برگزار شد. همیشه کمیها و کاستیها در جشنوارهها وجود دارد ولی مشکل اساسی که در جشنواره امسال با آن دست و پنجه نرم کردیم نبودن سالن بود. به هرحال ما در دورههای گذشته دو یا سه سالن برای برگزاری جشنواره داشتیم ولی امسال فقط سالن علامه پذیرای هنرمندان تئاتر بود و دستاندرکاران جشنواره مجبور شدند در بعضی از روزها حتی سه نمایش در یک روز اجرا کنند و این موضوع باعث شده بود گروهها زمان کافی و لازم برای اجرای دکور، نور و موارد دیگر نداشته باشند. مجموع این عوامل سبب شد بعضی از کارها با تاخیر شروع شود و بعضی از آثار هم قبل از این که از لحاظ فنی به توانایی صد درصدی برسند مجبور به اجرای اثرشان شدند. این موارد از جمله مشکلاتی بود که در جشنواره امسال با آن روبرو بودیم. امسال پلاتوی مجتمع فرهنگی و هنری ارشاد هم به دلیل آماده نشدن در اختیار هنرمندان تئاتر قرار نگرفت نبود و این موضوع هم کار بچههای هنر را سختتر کرد.
n پس با این حساب میتوان گفت نبود سالن مهمترین مشکل هنرمندان تئاتر قزوین است؟
نبود سالن تئاتر در قزوین و این موضوع که اداره ارشاد هیچ سالنی را در اختیار ندارد یکی از مهمترین مشکلات ما در این جشنواره بود.
با وجود اینکه در این دوره تماشاچیان استقبال خوبی از آثار داشتند ولی به دلیل کمبود جا خیلی از تماشاگران از تماشای نمایشها جا ماندند، 150 تا 170 نفر از نمایش کاپوتاژ دیدن کردند و فکر میکنم حدود 50 نفر هم در راهرو ایستاده بودند و نتوانستند نمایش را ببینند و به منزلشان بازگشتند؛ ما شرمنده این دوستان شدیم. انشاءا… در اجرای عمومی حتما این دوستان را خواهیم دید.
n وضعیت تئاتر قزوین را چگونه ارزیابی میکنید؟
تئاتر قزوین در سالهای اخیر یک نمودار رو به رشد داشته است. از کارهایی که تولید شده و جشنوارههایی که دوستان شرکت کردهاند و رتبه به دست آوردهاند میشود این موضوع را متوجه شد. همچنین آموزشگاههایی که در این چند سال اخیر در سطح شهر افتتاح شده و مشغول به فعالیت هستند و همین طور افتتاح هنرستان هنرهای زیبایی در قزوین و فراهم شدن امکان تحصیل در رشته هنرهای نمایشی برای علاقهمندان باعث شد سطح سواد علاقهمندان نوجوان بیشتر شود و این موضوع نوید روزهای خوبی را برای تئاتر قزوین میدهد.
ولی در نهایت زیرساختهای تئاتر قزوین نیاز به تقویت دارد. دوستانی که در این حوزه فعالیت دارند و امروز به نقطهای رسیدهاند که میتوانند کار تولید کنند باید بستری مناسب پیش روی آنها باشد تا بتوانند آثارشان را اجرا کنند و به فعالیتشان ادامه دهند.
n یک هنرمند تئاتر با چه چالشهایی مواجه است؟
متاسفانه چالشهای زیادی پیش روی هنرمندان تئاتر قرار گرفته است. از لحظهای که یک نمایش را آغاز میکنند تا زمان اجرای آن با عوامل مختلفی مواجه هستند. از محل تمرین گرفته، تا تهیه بودجه کافی برای این که بتوانیم یک اثر نمایشی را به نحو احسن و حرفهای روی صحنه ببریم. طراحی صحنه، ساخت دکور، گریم، لباس و… از جمله معضلاتی است که همیشه گریبانگیر ماست. ما باید یک اثر نمایشی را با هزینه شخصی خودمان تولید کنیم تا این که نهایتا به اجرای عمومی برسد. فروش بلیط در اجرای عمومی هم معمولا هزینههای تولید اثر را تامین نمیکند.
از طرفی بودجهای که در جشنواره به کارها تعلق میگیرد هزینههایی که در طول تمرینات پرداخت میشود و همچنین دوستانی که در کار مشارکت دارند، را تامین نمی کند. اینها مشکلاتی است که ما همیشه ما با آنها دست و پنجه نرم میکنیم. به هرحال مکان تمرین همیشه یکی از دغدغههای بچههای تئاتر بوده و هست. چون یک سال است مجتمع هنری ارشاد تعطیل است و دوستان جایی برای تمرین ندارند و برای فراهم کردن محل تمرین هزینههای زیادی را پرداخت میکنند.
n یک هنرمند تئاتر با چه دغدغههایی مواجه است؟
مخاطب، مهمترین دغدغه یک هنرمند تئاتر است. مخاطبی که به دیدن تئاتر بیاید و مخاطب حرفهای باشد و برای این رشته و حرفه هزینه کند و تئاتر را در سبد فرهنگی خانوادهاش قرار دهد. وقتی این چرخه طی شود هنرمند مانند دیگر اقشار جامعه میتواند از کار و حرفهاش کسب درآمد کند و با فراغ حال بیشتری به کارش ادامه دهد و بتواند کار بعدیاش را تولید کند. جدا از عشقی که هنرمندها به این رشته دارند ولی به هرحال باید از این راه کسب درآمد کنند. متاسفانه هنوز این موضوع در کشور ما جا نیفتاده است و عموما فکر میکنند وقتی یک هنرمند عاشق تئاتر است باید با همه سختیها، کمبودها و نبودها کنار بیاید و اصلا انگار جیب هنرمند و دغدغه مالی او مورد توجه نیست. کسب درآمد از این راه یکی از دغدغههای هنرمندان است که البته با تولید اثر خوب و تولید تئاتر حرفهای و تئاتری که فکر و اندیشه در آن وجود دارد میتواند کسب درآمد کند.
n ضمن تشکر از همراهی شما در خاتمه بگویید «کاپوتاژ» چه زمانی برای اجرای عمومی آماده میشود؟
به امید خدا نمایش کاپوتاژ باید به جشنواره منطقهای برود و اجرا شود. امیدواریم اجرای خوب و دلچسبی داشته باشیم و اگر مورد پسند داوران قرار گیرد به جشنواره فجر راه پیدا میکند و امیدوارم این اتفاق بیفتد. در مورد اجرای عمومی باید بگویم احتمالا در اواخر دی ماه به اجرای عمومی میرسد.