لباس فرم دانشآموزی؛ آری یا نه؟
- شناسه خبر: 1491
- تاریخ و زمان ارسال: 28 شهریور 1401 ساعت 08:00
- بازدید :
“افسانه” نام مستعار مادر سه کودک قد و نیم قد است که مدرسهشان لباس فرم خاصی هم ندارد؛ اما هزینه خرید مانتو و شلوار مدرسه برای او کمرشکن است.
افسانه را در یکی از موسسات خیریه میبینم که آمده درخواست کند تا برای خرید مانتو و شلوار مدرسه کمک هزینه بگیرد. او توضیح میدهد که همسرش کارگر ساختمانی است و امسال که مدارس حضوری خواهد شد بچهها نیاز به کتاب و دفتر دارند. دخترها مانتو و شلوار و مقنعه میخواهند و برای پسرک باید کتانی ورزشی بخرد. خودش میگوید: دختر بزرگم کلاس پنجم است مانتو شلوارش را 4 سال پوشیده و حالا نیاز به لباس مناسب جدید دارد؛ رنگ و روی مانتو و مقنعهاش رفته ولی گفتم امسال را هم باید با همانها سر کند. پسرم کلاس سوم است و برای اولین بار بعد از دو سال غیرحضوری بودن قرار است امسال سر کلاس بنشیند. برای یک توپ ورزشی و یک جفت کتانی خودش را به آب و آتش میزند. من هم قول داده بودم امسال برای رفتنش به مدرسه برایش کتانی بخرم. دختر کوچکم هم کلاس اول است و برای رفتن به مدرسه مانتو و شلوار و مقنعه میخواهد. حتی اگر لباس آن دوتای دیگر را نخرم اما با بلوز و دامن که نمیشود بچه را فرستاد مدرسه.»
*
پریسا میگوید: «خواهر من، مادر دو کودک دختر و پسر است که کاملا راضی است از داشتن لباس فرم برای بچهها.» او توضیح میدهد: «به نظر او اینکه بچهها یک لباس مشخص داشته باشند و هر روز همان را بپوشند بهتراست تا اینکه هر روز او دغدغه این را داشته باشد که بچهها چه بپوشند و چه نپوشند.» او ادامه میدهد: «هزینه بک بلوز برای مدرسه استثنائی مقطع ابتدایی مبلغ 300 هزار تومان بوده؛ اما این به صرفهتر از این است که بخواهم چند دست لباس برای مدرسه رفتنش بخرم.»
مهسا در تائید این حرف میگوید: «تجربه 20 ساله بچهداری من میگوید که داشتن لباس فرم برای مدارس خیلی خوب است. به دو دلیل؛ اول اینکه یکسانسازی میشود و آن خانوادهای که لباس مارکدار و رنگوارنگ ندارد تا بپوشد خجالت نمیکشد و دلش نمیسوزد. دوم هم اینکه مجبور نیستی هی لباس بخری تا بچهت پیش همکلاسیها کم نیاورد یا ممکن است بچهای بیانضباط باشد و مدام باید پول به لباس و شلوار متنوع بدهی. در ضمن قیمتش هم به صرفهتر است. الان برای یک شلوار معمولی باید 600 تا 700 هزار تومان بدهیم. در حالی که لباس فرم مدارس همین مبلغ است اما برای یک سال.»
*
روی دیگر سکه هم طور دیگری است. خجسته تعریف میکند: «پسر من قبل از کرونا دو دست لباس مدرسه داشت که همانها را به نوبت میپوشید. وقتی مدارس نیمه حضوری شد، برای همان دو روز در هفته هم که این اواخر مدرسه و کلاس تقویتی میرفت با اینکه هیچ اجباری نبود اما یک دست لباس خریدم که هم مرتب باشد و هم فکر و خیال لباس پوشیدنش را نداشته باشیم. حالا که باید برود مدرسه گفتهاند یک لباس فرم جدید بگیریم. در حالی که سه دست لباس دارد. این جدا از هزینهاش به نظر من اسراف است اما مدیر و ناظم مدرسه گفتهاند که باید همه لباس یکسان داشته باشند.»
طیبه مادر دو دختر است که یکی از آنها دانش آموز مقطع ابتدایی است. او هم با لباس فرم مشترک موافق است اما به چیز دیگری شکایت دارد: «دختر بزرگ من امسال کلاس اول میرود اما جثهاش خیلی کوچک است. مقتعه و مانتویی که گرفتیم خیلی کوچک است اما باز لباس عجیبی شده در تنش. در حالی که اصلا بچهها تا کلاس سوم دبستان به سن تکلیف نرسیدهاند و شرعا و عرفا حجاب برایشان واجب نیست اما ما مجبوریم که برای این بچهها حتی در پیش دبستانی مانتو ومقنعه بخریم. کاش میشد تا پیش از سن تکلیف لباس فرم نپوشند و راحت باشند. اینطوری استقبال بیشتری هم از مدرسه رفتن میکنند و با اشتیاق بیشتری برای مدرسه قدم برمیدارند.»
*
مدیر روابط عمومی آموزش و پرورش استان قزوین در گفتگو با ولایت درباره لباس فرم دانشآموزی اظهار کرد: پوشیدن لباس فرم برای دانشآموزان به لحاظ اقتصادی به صرفهتر است. مثلا لباسی که من برای پسر خودم خریدهام 290 هزار تومان بوده در حالی که برای خرید یک شلوار باید مبلغ بیشتری میپرداختم.
علیرضا عباسی همچنین با اشاره به این موضوع که مزایای داشتن لباس متحدالشکل بیشتر از نداشتن آن است، افزود: یکسان بودن لباس فرم در مدارس مزایایی دارد. مثل شناسایی بچهها خارج از محیط مدرسه. به طور مثال پیش آمده بود که من در پارک دخترانی را با لباس فرم مدارس دیدم که برایشان مزاحمت ایجاد شده بود. از روی لباس شناساییشان کردم و خودم را معرفی کردم و مزاحمتی که برایشان پیش آمده بود را رفع کردم.
عباسی به نقل از مدیرکل آموزش و پرورش استان میگوید: اگر کسی لباس فرمی از سال گذشته داشته است، میتواند همان را استفاده کند.
همینطور تاکید شده که اجباری برای تغییر لباس فرم از طرف مدرسه نباید باشد و به مدارس توصیه شده تا جایی که ممکن است از تغییر رنگ و طرح لباس خودداری شود و در تهیه لباس فرم شاخصهای ایرانی-اسلامی رعایت شود و در انتخاب آن از لباسهایی که جنبه غربی یا رنگهای خیلی تیره و یا خیلی روشن دارند، پرهیز شود.
*
به نظر میرسد در حالی که هزینه لباس فرم مدارس و الزام به پوشیدن آن به مذاق خیلیها خوش نمیآید؛ اما در واقع داشتن یک دست لباس مشخص برای مدرسه صرفه بیشتری به لحاظ اقتصادی دارد و برای جلوگیری از ورود تجملات به محیط تحصیلی راه حل مناسبتری است.
هرچند خوب است که در نپوشیدن لباس سالهای قبل اجباری در کار نباشد و تنها به یک شکل بودن کفایت شود.
