رئیس کمیسیون فرهنگی شورای شهر قزوین: "تنها اشتباه ما این بود که در زمان محصور کردن سبزه میدان این پایه را تخریب نکردیم"! (نشست خبری دوشنبه 19 اردیبهشت 1401 در صحن شورای شهر قزوین).
صحبت که از اشتباه شد، در واقع یکی از اشتباهات فاحش برخی از مسئولین ما این است که وقتی در پستی ـ به حق یا ناحق ـ گمارده می شوند، فکر که نه، احساس میکنند علامهی دهر هستند و هر چیزی که آنها فکر میکنند درست است و همهی مردم هم بایستی بدون چون و چرا تمکین کنند.
وقتی که رئیس کمیسیون فرهنگی! شورای شهر در جمع خبرنگاران میگوید: "اشتباه ما این بود که در زمان محصور کردن سبزهمیدان پایه این دیکتاتور را تخریب نکردیم". طبیعی است که از بقیه اعضای شورا و مدیران مرتبط شهر هم نمیشود توقع دیگری داشت.
اما ای کاش یک نفر آنجا پیدا میشد و از ایشان میپرسید: اگر این پایه نبود شما چطور میتوانستی امروز یادآور بشوی که زمانی مجسمهی یک دیکتاتور بالای این پایه بوده است که مردم آن را به زیر کشیدند؟
اصلا آقای فرهنگی! مگر نه این است که نمادهایی از این دست، ناظر بر بروز وقایع تاریخی و حماسی مردم در مقاطع تاریخی مختلف است؟ اگر هست پس این سازهی سیمانی چه تفاوتی با سایر آثار تاریخی دارد که حداقل در یکی از آنها شهردار و اعضای شورا در آن فعالیت دارند؟
آقایان فرهنگی! اگر قرار بود طرح و برنامههای شمایان در راستای توسعهی فرهنگ واقعی در این شهر باشد وضعیت فرهنگی جامعهی ما این نبود که امروز هست. شما درست است که با رای و نظر حداقلهای مردم پشت میزهای مسئولیت نشستهاید، اما بایستی در هزینه کردن سرمایههای عموم مردم، مطابق با خواست آنان عمل کنید، نه خواستههای شخصی خودتان.
اگر پایهی مجسمهی رضاشاه در سبزهمیدان تاریخی قزوین نشانهی دیکتاتوری و سالها ظلم و ستم پادشاهی میباشد که روزگاری مجسمهاش در آنجا بوده است، در واقع نمادی است که با وجود آن میتوانیم از آن سالها و دیکتاتوریها بگوییم و بگویید وگرنه من و شما که مادامالعمر ماندگار نخواهیم بود.
و بالاخره اینکه درست است که شماها در حال حاضر زمام امور شهر را در دست دارید و با حصاری که اخیرا به دور پایه تاریخی سبزه میدان کشیدهاید احتمالا بخواهید مرتکب اشتباه بزرگتری بشوید، اما تاریخ و مردم گواه هستند و به راحتی از اشتباهات و تصمیمات "باری به هر جهت" شما نخواهند گذشت.