گفت‌وگو ـ زهرا محبی
«بعضی وقت‌ها بچه‌های محله را که پدر نداشتند می‌آورد پیش من تا برویم بازار، برای آنها کت و شلوار بخریم وقتی این کار را می‌کرد بچه‌ها خیلی برایش دعا می‌کردند. پسرم حسین، همیشه دستش به کار خیر بود تا دیگران را شاد کند ...» آنچه می‌خوانید ناگفته‌های مادر شهید «حسین ضرابی» از فرزندش است که مادر تقدیم حضورتان می‌شود. به گزارش روابط عمومی بنیاد شهید قزوین، مادران شهدا تجلی واقعی ایثار هستند، مادرانی که بهشت را به بهای تقدیم کردن جان عزیزترین جگرگوشه‌های خود خریدند و اسوه‌های صبر و فداکاری شدند. یکی از این مادران شهدا، طاهره توفیقی مادر شهید حسین ضرابی است که با وجود اینکه یک دختر داشت ولی به تبعیت از زنان بزرگی همچون حضرت زهرا(س) راهی‌ جبهه‌های نبرد حق علیه باطل کرد تا از حریم ولایت و ارزش‌های اسلام حراست کند. سالروز ولادت حضرت زهرا(س)، بهانه‌ گفت‌وگوی ما با این مادر شهید شد تا با بازگو کردن خاطراتش، مادران و زنان امروز جامعه بیشتر با سیره و منش ایشان و فرزند شهیدش آشنا شوند و الگو بگیرند، با ما همراه باشید: مادر شهید ضرابی در گفت‌وگو با ما با اشاره به نحوه ازدواجش می‌گوید: شانزده ساله بودم که با پسرعمویم ازدواج کردم، خواربارفروش بود و زندگی مشترکمان را با رهن کردن خانه‌ای نزدیک منزل عمویم در خیابان سپه، نزدیک امامزاده اسماعیل(ع) آغاز کردیم. وی با اشاره به توقعاتش از همسرش در آغاز زندگی مشترک بیان می‌کند: توقع زیادی از همسرم برای تشکیل زندگی نداشتم، از ابتدا زندگی ساده‌ای را آغاز کردیم و بعد از مدتی هم با پس‌انداز کردن توانستیم خانه‌ای را بخریم و صاحبخانه شدیم. توفیقی با اشاره به نحوه تربیت فرزندانش اظهار می‌کند: من و همسرم تلاش می‌کردیم که فرزندان مومن و با خدا تربیت کنیم که در زندگی مفید بوده و در اعتلای دین اسلام و انقلاب نقش بسزایی داشته باشند که الحمدالله هم، چنین است و همه فرزندانم در زندگی فردی و اجتماعی موفق هستند.  نذر امام حسین(ع) بود و حسینی شد مادر شهید ضرابی به تولد فرزندش حسین اشاره می‌کند و می‌گوید: فرزندم را زمانی که مستاجر بودم، بیست و چهارم آذر ماه سال 1334 به دنیا آوردم و اسمش را با توجه به اینکه به بزرگترها احترام می‌گذاشتیم، پدر بزرگم انتخاب کرد. وی ادامه می‌دهد: قبل از به دنیا آمدن حسین نیت کرده بودم که خداوند به من فرزند پسر بدهد تا کمربندی به نیت امام حسین(ع) دور کمرش ببندم، بعد از به دنیا آمدنش به خانه آقا سیدجمال بردم و این کمربند را بستم و علاوه بر آن نذر کردم هر ساله آش نذری طبخ و توزیع ‌کنم، که اجرا کردم، حتی بعد از شهادتش هم آش پختنم قطع نشده و همچنان ادامه دارد. این مادر شهید خاطرنشان می‌کند: فرزندم نذر امام حسین(ع) بود، مولایش را خیلی دوست داشت و به تاسی از ایشان هم راهی جبهه‌ها شد و به آرزویش که رسیدن به مقام شهادت بود، رسید و حسینی شد.  حجاب را دوست داشت توفیقی به ویژگی‌های اخلاقی فرزند شهیدش اشاره می‌کند و می‌گوید: حسین، بچه‌ی آرام و فهمیده‌ای بود، برای پدر و مادر و بزرگترها احترام ویژه‌ای قایل بود، مقید به اقامه نماز اول وقت بود، به صله‌رحم علاقه داشت و با فامیل‌ها و بستگان رفت و آمد می‌کرد و جویای احوال آنها بود، هیچ‌وقت مرا اذیت نکرد تا من از دستش ناراحت شوم. مادر شهید ضرابی ادامه می‌دهد: پسرم به مسایل دینی از جمله محرم و نامحرم و رعایت آن اهتمام ویژه‌ای داشت، حجاب را دوست داشت و بی‌حجابی را نمی‌پسندید، در مورد همسرش هم همینطور بود، به خاطر همین حجاب همسرش کامل بود. وی با اشاره به خاطرات فرزندش بیان می‌کند: آن دوران در خانه‌ی ما تلویزیون سیاه و سفید و رادیو بود ولی حسین از برنامه‌هایی که زنان بی‌حجاب را نشان می‌داد، ناراحت می‌شد و بلافاصله تلویزیون را خاموش می‌کرد و به خواهر و برادرهایش هم می‌گفت، نگاه نکنید. به خطر همین موضوع، بیشتر رادیو گوش می‌کرد.  همیشه دستش به کار خیر بود تا دیگران را شاد کند توفیقی با اشاره به خاطره دیگری از فرزندش می‌گوید: پسرم نجار بود، وقتی کار می‌کرد، پول‌هایش را به من می‌داد، به پسرم می‌گفتم، کمی از پولت را بذار جیبت شاید لازمت شد ولی دوست داشت پول‌هایش پیش من باشد. مادر شهید ضرابی ادامه می‌دهد: بعضی وقت‌ها بچه‌های محله را که پدر نداشتند می‌آورد پیش من تا برویم بازار برای آنها، کت و شلوار بخریم وقتی این کار را می‌کرد بچه‌ها خیلی برایش دعا می‌کردند. روحیه کمک کردن به نیازمندان در وجود پسرم بود و همیشه دستش به کار خیر بود تا دیگران را شاد کند. وی می‌گوید: پسرم حسین را خیلی دوست دارم و هنوز هم با خاطراتش زندگی می‌کنم و دلم برایش تنگ شده است. دوست دارم که یک روزی به دیدارش بروم و از نزدیک در آغوشش بگیرم. توفیقی در پایان به مادران امروز جامعه هم توصیه کرد که با عمل به دستورات دینی و پیام‌های شهدا، فرزندانی مومن و با خدا تربیت کنند تا علاوه بر اینکه برای آنها فرزند شایسته‌ای باشند، در جامعه و زندگی‌شان موفق عمل کنند.