مهناز اسماعیلی
روزهای اسفند همیشه روزهای قشنگی بود، روزهایی که بهنظر من حتی از خود فروردین هم زیبایی‌اش بیشتر بوده است. اسفند پر از شور و شوق است. ماه خریدهای نوروزی و بوی عطر شیرینی در کوچه‌ پس کوچه‌های شهر می‌پیچد مقابل مغازه‌های شیرینی‌فروشی صف‌های عریض و طویل بود که مردم شیرینی‌های سفارش داده خود را بگیرند، شهر شلوغ بود شلوغ ترافیک هیاهو ولی فکرش را هم نمی‌کردیم که بعد از پشت سر گذاشتن حوادث تلخی چون سیل ابتدای سال، زلزله و سقوط هواپیما، شهادت سردار سلیمانی و داغدار شدن هم وطنان کشورم این بار ویروسی موذی نه تنها مردم کشور من بلکه تمام نیا را در بر گیرد و همه به نوعی قرنطینه شویم. اسفند امسال از ترس ویروس خیلی خیلی آرام در حال سپری شدن است در خانه ماندن گزینه‌ی معقولی است که پیشنهاد داده شده در این روزهای کشدار و پر اضطراب ولی به قول دوستی هر روز خورشید طلوع می‌کند و زندگی ادامه دارد. پس زیبایی‌های اطرافمان را هم می‌بینیم و بهار زیبا را به انتظار می‌نشینیم بهار با شکوفه‌های بهاری و هوای لطیفش. ما رسانه‌ای‌ها را در این بین باید چون همیشه خوب و پررنگ حضور داشته باشیم. خیلی از مشاغل به ناچار با آمدن این ویروس تعطیل شدند، کارمندان ادارات هم ساعت کاری خود را کاهش دادند. ولی در این بین رسانه‌ای‌ها همیشه هستند، همیشه حضور دارند تا اخبار را به همه‌ی مردم برساند پس کار ما تعطیلی ندارد. کرونا، برف، سیل و ... هیچ کدام مانع حضور خبرنگاران و رسانه‌های نمی‌شود. ما باید با قلممان و با گفتارمان حقیقت را بگوییم و بنویسیم و آرامش را برقرار کنیم. سهم رسانه‌ای‌ها در این زمینه بسیار پررنگ است. باید خودمان هم هوشیار باشیم تا ناخودآگاه یک ویروس همه‌گیر جهانی را سیاسی نکنیم.