در همه جای دنیا نیروهای نظامی و انتظامی کشور عمود خیمه مملکت بوده و به این دلیل که بی‌بدیل هستند و جایگزینی ندارند؛ هرگز مورد مصالحه قرار نمی‌گیرند و هزینه نمی‌شوند.
نیروهای نظامی و انتظامی در منتهی‌الیه مجادلات داخلی و در صف نخستین اختلافات مرزی در مواقع جنگی قرار دارند. یعنی چنانچه جنگ بشود یا ضرورت دفاع از مرزهای کشور؛ اولین نیرویی که وارد معرکه می‌شود؛ ارتش و سپاه است. نیروهای سیاسی و دیپلماتیک متناسب با قدرت ارتش است که کاربرد و میدان عمل دارند. کشوری که ارتش ضعیف دارد؛ دیپلماسی به کارش نمی‌آید. ترامپ اگر دو کلام حرف متناسب و غیرمتناقض نمی‌تواند بزند و در نهایت نادانی و فرومایگی و ابتذال به متحد منطقه‌اش می‌گوید گاو شیرده و حرف‌های نامعقول و سبک می‌زند اما به جایی برنمی‌خورد؛ به این خاطر است که ارتش قوی دارد و صد البته موقعیت اقتصادی برجسته. بنابراین از آنجایی که ارتش و نیروهای نظامی اولین خاکریز دفاعی در برابر بیگانگان می‌باشند؛ در هیچ کجای دنیا به هیچ علتی ارتش را وجه المصالحه قرار نمی‌دهند. نیروهای نظامی و انتظامی هم مانند دیگر نیروها اشتباه می‌کنند. صدها نمونه‌اش را در دنیا سراغ داریم و مواردی را حتی در هشت سال دفاع مقدس داشتیم. اما هیچ کجا هیچ مسئولی سپاه و ارتش را نه سرزنش کرد و نه وادار به عذرخواهی. زیرا ارتش نباید بشکند. امام (ره) ارتش شاهنشاهی را بعد از انقلاب که سهل است؛ حتی در طول مبارزه هم نشکست. زیرا می‌دانست فردای پیروزی انقلاب مملکت را باید همین ارتش نگاه دارد. از سوی دیگر در مجادلات و منازعات داخلی بر عکس؛ ارتش و سپاه و همه نیروهای نظامی و انتظامی در صف آخر قرار دارند. احزاب وگروه‌ها و شخصیت‌ها و نماینده‌ها و دولت و مقامات قضایی ممکن است با هم مجادله کنند. اما هرگز ارتش و سپاه را وارد این منازعات نمی‌کنند یا نباید بکنند. زیرا ارتش ملک طلق هیچکس نیست. ارتش و سپاه متعلق به آحاد ملت و همه شهروندان وطن است. فلذا همه افراد حتی فرماندهان ارتش و سپاه قابل تغییرند اما سپاه و ارتش جایگزین و بدیل ندارد. از قضا به همین دلیل هم هست که در هیچ کجای دنیا ارتش وارد منازعات حزبی و سیاسی نمی‌شود؛ مگر در شرایط کودتا یا ورود قدرت‌های بیگانه در فعل و انفعالات سیاسی مثل ترکیه و الجزایر و مصر که گاهی البته اسمش را کودتا نگذاشتند اما ماهیتش کودتا بود. حتی در اعتراضات داخلی هم سپاه و ارتش دخالت نمی‌کند یا نباید بکند. زیرا اعتراضات می‌تواند و باید آزاد باشد. عده‌ای زمان بنی‌صدر وحشت‌زده خدمت حضرت امام رسیدند که عده‌ای اعتراض و مخالفت می‌کنند و حضرت امام با خونسردی فرمود همه جای دنیا مخالف دارد و اعتراض دارد. در حالی که کشور در شرایط جنگی قرار داشت. ما نباید از مخالف و اعتراض بترسیم. عده‌ای برای شهدای سقوط هوایی شمع روشن می‌کنند و عده‌ای مخالفت می‌کنند. چرا؟ به تو چه ربطی دارد که او چگونه می‌خواهد عزاداری کند؟ چرا نیروهای انتظامی و نظامی را مقابل سلایق مردم قرار ‌دهیم؟ ظاهرا از نظر بعضی ازحضرات مردم به ناس اطلاق نمی‌شود. آن‌ها فقط مومنین را ناس می‌دانند؛ در حالی که این برداشت قرآنی و اسلامی نیست. اگر گذاشتید مردم اعتراض کنند و فقط مواظبت کردیدکه منافق و مزدور بیگانه در صفوفشان وارد نشوند؛ تخلیه می‌شوند و حرفشان را می‌زنند و شما هم می‌فهمید کجای کارتان می‌لنگد. بر فرض که اعتراض به تخریب و آتش زدن و غیره انجامید. باز هم نیروی انتظامی خود به تنهایی از پس ماجرا برمی‌آید و لزومی ندارد بزرگترین ذخیره امنیتی و قدرتی کشور را جلوی مردم بایستانیم.  گفتیم که ارتش و نیروهای نظامی و انتظامی بی‌بدیل هستند؛ اما نیروهای سیاسی جایگزین دارند. یک حزب یا جناح یا فرد یا گروه مدتی در منصبی قرار می‌گیردو به هر دلیل کنار می‌رود و حزب یا جناح دیگر جایش را می‌گیرد. اما ارتش و سپاه را نمی‌توان کنار گذاشت و قدرت دیگری را جایگزین آن کرد. لذا هرگز و در هیچ شرایطی نباید ارتش و سپاه هزینه بی‌عرضگی مسئولین در مملکتداری بشود. نگارنده هرگز صلاح نمی داند در شرایطی که دشمن به کمتر از کل نظام رضایت نمی‌دهد؛ خدای ناکرده ارتش و سپاه را در مقابل مناصب دیگر کشور قرار دهد. اما هواپیما سقوط می‌کند؛ عزای عمومی اعلام کنید و تشییع جنازه بگذارید و از خانواده‌های داغدار دلجویی کنید و بروید دست و پایشان را ببوسید که از شما بگذرند. استعفا دهید و عذرخواهی رسمی کنید و مسئولین مربوطه سیاسی و دارای جایگزین و بدیل را عزل کنید. چرا سپاه یا ارتش را می‌فرستید جلو عذرخواهی کند؟ رئیس جمهور عذرخواهی کند و معاونش را عزل کند. وزیر راه و ترابری را عزل کنیدیا استعفا بدهد. رئیس شورای امنیت را عوض کنید، عذرخواهی کند یا استعفا دهد.آنها جایگزین دارند. چرا فرمانده هوافضای سپاه را جلوی دوربین می‌شکنید که بگوید برایم مرگ بهتر از این بود که این اتفاق بیفتد یا فرمانده سپاه در مجلس بگوید کاش من در آن هواپیما بودم و ساقط می‌شدم و این روز را نمی‌دیدم. آن‌ها البته از فرط تواضع چنین گفتند. اما دشمنان انقلاب و بیگانگان این را به شکست قدرت نظامی ترجمه می‌کنند و نه تواضع. رئیس شورای امنیت ملی را تغییر دهید؛ شمخانی می‌رود یک نفر مثل او می‌آید. وزیر دفاع را عزل کنید یک نفر دیگر را جانشین کنید. چرا سپاه را می‌شکنید که آمریکا برای به شهادت رساندن یک فرمانده‌اش پی تروریست بودن را به تن خودش می‌مالد و فرماندهی که سی و پنج موشک تاریخی‌اش هیمنه و هیبت نظامی آمریکا را در منطقه شکسته است؟ بیاید مظلومانه در برابر دوربین‌های جهان بگوید که کاش می‌مردم...  خطای انسانی دوم ما کمتر از خطای انسانی اول نبود. 