شواهد حکایت از این دارد که آمریکا سردرگم و منفعل و دنیا مبهوت است از ابتکار عملی که در دست مقاومت است.
آمریکا که فکر می‌کرد با ایجاد تحریم‌های ریز و درشت می‌تواند ایران را به زانو درآورده به مذاکره مجبور کند؛ کاملا منفعل شده و سرنخ اوضاع از دستش در رفته است. تحریم‌ها فشاری شدید اما قابل کنترل ایجاد کرده است. همه توانایی آمریکا خلاصه می‌شود در تحریم‌ و جنگ و گزینه دیگری در کار نیست. تحریم‌ها ضمن اینکه خود برای شرکت‌های تحریم کننده محدودیت ایجاد کرده و می‌کند؛ ایران را لااقل آنگونه که آمریکا فکر می‌کرده نتوانسته تحت فشار قرار دهد. به همین دلیل هم به نتایج مورد انتظار نرسیده است. از طرفی جنگ نیاز به مقدمات پیچیده‌ای دارد که آمریکا بلکه دنیا به این سادگی نمی‌تواند درگیر آن شود. آغاز جنگ در خلیج‌فارس پایان مبهم و غیرقابل دسترس و محاسبه‌ای دارد. اگر آمریکا بداند که می‌تواند فرضا ظرف سه ماه یا 6 ماه یا یک سال جنگ را به نتیجه برساند؛ بعد از تحقیرهای شدیدی که در ماه‌های اخیر شده یک ساعت هم تاخیر نمی‌کرد. در مبارزه اگر طرفی که به ظاهر ضعیف‌تر است؛ نترسد؛ کار برای طرفی که به ظاهر قوی‌تر است بسیار مشکل می‌شود. آمریکا نمی‌تواند محاسبه کند که جنگ چند ماه به طول می‌انجامد و نمی‌تواند محاسبه کند که جنگ چقدر هزینه روی دستش می‌گذارد. و به همین دلیل انتظار دارد که عربستان هزینه جنگ و دستمزد ژاندارمی آمریکا را یکجا و نقدا بپردازد و عربستان هم فعلا انگیزه و شاید امکانات پرداخت چنین هزینه‌ای را ندارد. و در تلاش است دست و پایش را از گردابی که در یمن برایش درست کرده اند بیرون بکشد. آمریکا نمی‌داند خط آخر مقاومت ایران کجا است. گمانه‌زنی‌هایش تاکنون که جنگی رخ نداده غلط از آب درآمده است. اگر درگیر جنگ شود به این سادگی و زودی نمی‌تواند خودش را از آن خلاص کند. بحث این نیست که زیرساخت‌های ما با بمباران از بین می‌رود. در حالی که مااحتمالا نمی‌توانیم یک هدف آمریکا را در خاک آمریکا موردحمله قرار دهیم. می‌گوییم "احتمالا" زیرا که ابتکارات شگفت انگیز تاکنون را نیز نه آمریکا حدس می‌زد و نه شاید حتی خود مردم ایران. اما آنکه با اطمینان می‌گوید" نه جنگ می‌شود و نه مذاکره می‌کنیم"؛ می‌داند چه می‌گوید. آمریکا اگر حدس می‌زد که به کشتی اماراتی در خلیج فارس حمله می‌شود شاید می‌توانست جلویش را بگیرد، اما هرگز نفهمید که این کار دشمنان دیگر آمریکا در منطقه بود یا اسرائیل برای ایجاد جو درگیری و جنگ و اینکه عربستان و آمریکا را در جنگی ناتمام درگیر کند به آن مبادرت نموده است! وخودش به خیال خودش بهره نهایی آن را ببرد و از تهدید محو شدن قبل از 25 سال خودش را نجات بدهد! آمریکا نمی‌دانست ایران جسارت و توانایی شلیک به پهباد آمریکایی را دارد که با خیال راحت در آسمان خلیج فارس رفت و آمد می‌کرد. به همین دلیل وقتی پهبادش سرنگون شد؛ تا مدت‌ها گیج بود و ترامپ حرف‌های ضد و نقیض می‌زد. تهدید کرد؛ اما کاری از پیش نبرد و نتوانست اقدامی بکند؛ زیرا همانگونه که گفتیم؛ آمریکا غیر از عقب‌نشینی‌ دو گزینه بیشتر ندارد: تحریم و جنگ. تحریم‌هایش نتایج مورد نظرش را به بار نیاورد و جنگ هم تصمیمی نیست که ترامپ بتواند اتخاذ کند! به ویژه اینکه هر روز با ایده و ابتکار جدیدی مواجه می‌شود. انگلیس به دستور آمریکا کشتی ما را توقیف کرد. در برابرش ما نیز کشتی آنان را توقیف کردیم. کشتی ما آزاد شد بدون قید و شرط و نفتش را هم در سوریه خالی کرد؛ علیرغم تهدیدهای انگلیس و آمریکا و کشتی انگلیسی هنوز در اختیار ماست. آمریکا و عربستان از کجا حدس می‌زدند که پهباد یمنی که دوبار فرودگاه عربستان را زده بود بتواند بیاید و آرامکو را بمباران کند؟ آیا واقعا در خواب هم می‌دیدند عده‌ای مظلوم و پابرهنه دریمن یک روز پانصد میلیارد دلار فقط به ارزش سهام آرامکو که در راس هفت شرکت بزرگ جهان قرار دارد؛ خسارت وارد کند؟ و این غیر از عقب‌ افتادگی از فروش روزانه بیش از 5 میلیون بشکه نفت است و خسارت‌های فیزیکی و سیاسی و امنیتی دیگر! آیا اگر عربستان می‌دانست که روزی این تجاوز ظالمانه‌اش به ملت محروم و مسلمان یمن فقط به همین حمله می‌انجامد ؛آیا به تجاوز مبادرت می‌ورزید؟ تمام مراقبت آمریکا از تحریمی که امنیت ایران را تهدید کند؛ اما مو لای درز امنیت اقتصادی دنیا نرود؛ خلاصه می‌شود در عدم افزایش قیمت نفت. ماه‌ها قبل آمریکا ذخایر استراتژیکش را که بیش از پانصد میلیون بشکه نفت است در معرض عرضه قرار داده است تا قیمت نفت بالا نرود. اما با این عملیات مقاومت یمن، قیمت نفت حدود ده دلار بالا رفت و اگر دنیا مطمئن نشود آمریکا توان کنترل اوضاع را دارد؛ قیمت نفت سر به فلک می‌کشد و آنانی که قیمت دلار را در ایران بالا می‌بردند و ذوق می‌کردند؛ اکنون شاهد بالا رفتن قیمت نفت هستند. اکنون جلسه گذاشته‌‌اند که پهباد فقط نبوده و موشک هم بوده است و از یمن نبوده بلکه از شمال عربستان (عراق یا ایران) بوده است. آن‌ها هرگز به نتیجه عملی از این مباحث نمی‌رسند. زیرا اگر تحلیل نهایی آنان آغاز درگیری و جنگ باشد که به این سادگی میسر نیست؛ برای ادعای خود می توانند دلایل کافی بتراشند. اما اگر تحلیل و تصمیم ، عدم درگیری باشد؛ حتی اگر مدارکی هم داشته باشند (که ندارند) لاپوشانی می‌کنند و نتیجه بررسی‌ها می‌شود همان که در مورد پهبادها گفتند. اوضاع به گونه‌ای است که اتحاد استکبار کاملا منفعل و یکه خورده است و مقاومت یکی یکی توانایی‌هایش را رو می‌کند. از ملتی که حسین (ع) را الگو دارد؛ دنیا ضعف و ذلت نخواهد دید. 