علی (ع) طیف کاملی از دشمنانی داشت که حاضرند در برابر حقیقت قیام کنند. از جاه‌طلب و ثروت‌طلب گرفته تا تمام کسانی که در زمان خود پیامبر اکرم دشمن خدا و پیامبر و اسلام بودند. اما آنچه که امیر مومنان را ابتدا منزوی کرد و سپس فرقش را شکافت؛ جهل و نادانی و مقدس مآبی و تندروی و افراط گرایی و پیش افتادن از امام وقت بود.

در یک بررسی اجمالی درمی‌یابیم که خود جهل و نادانی و مقدس مآبی، حداکثر به کناره‌گیری و خود را از مسئولیت‌های سیاسی و اجتماعی مبرا نگاه داشتن می‌انجامد. هر جا که بحث سیاست و دفاع از نظام نوپای اسلامی بود؛ خوارج جاهل هزار دلیل و ان قلت می‌آوردند که در جنگ شرکت نکنند و موضع قاطع نگیرند."... این جنگ مسمان با مسلمان است و طرف مقابل قرآن را بر نیزه کرد و این جنگ با قرآن است و مساله را بگذاریم به حکمیت و ... "

اما همین که جهل و نادانی دانسته یا ندانسته به ابزار ثروتمندان جاه‌طلب تبدیل می‌شود؛ همین جاهلان مقدس مآب از هر جنگجویی مبارزتر می‌شوند و مثل عروسک خیمه شب بازی با دست رندان قدرت‌‌طلب ثروت مدار‌ بازی می‌کنند. آگاهانه یا ناآگاهانه برخلاف منافع آشکار حکومت بر حق و برخلاف اسلام عمل می‌کنند.

آنان که در مقابل قرآن بر نیزه، شمشیر را غلاف کرده بودند؛ این بار به قرآن زنده شمشیر می‌کشند. "... مالک را برگردان و حکمیت را بپذیر و حَکَم را هم بپذیر" و وقتی که می‌فهمند بازی خوردند؛ باز یقه امام را رها نمی‌کنند که:"توبه کن! ما گفتیم حکمیت، شما چرا پذیرفتی؟!"

¢

جهل و نادانی و مقدس مآبی امروز هم در کمین اسلام جهانی است و هم در کمین اسلام جهادی و اجتهادی که ام القرایش ایران است. به خودی خود خطر ندارد اما وقتی بازوی اجرایی و عروسک خیمه شب بازی جاه‌طلبان و فزونی خواهان بین‌المللی می‌شوند؛ به بزرگترین خطر علیه اسلام تبدیل می‌گردند.

¢

جهل و مقدس مآبی زمانی به وجود می‌آید که تناسب علم و ایمان در یک انسان یا گروه به نفع زهد به هم بخورد.

(اگر این تناسب به نفع علم بهم بخورد؛ انسان تبدیل می‌شود به روشنفکر تجدید نظر طلب) شهید مطهری در نسبت علم و ایمان می‌فرماید که مثل دو بال پرنده  عمل می‌کند؛ هیچکدام بدون دیگری مسلمان را قادر نمی‌سازد که در آسمان اسلام پرواز کند. این دو اما دائما در حال ارتقاء هم هستند. یعنی علم حقیقی به ایمان می‌افزاید و ایمان حقیقی به علم. تحجر زمانی به وجود می‌آید که انسان، ایمان را کافی بداند که بدون علم، بلافاصله به زهد و دنیاگریزی تبدیل می‌شود. آن وقت این انسان که دلبستگی به دنیا ندارد؛ بسیار خطرناک می‌شود و چون علم و عقل هم ندارد؛ توسط سیاستمداران ثروتمند و جاه‌طلب کوک می‌شود.

¢

داعش نمونه بارز جهل و مقدس نمایی در عصر حاضر بود که به فضل الهی و به دست مسلمانان حقیقی شرّشان کم شد داعش هم در جنگ با مسلمانان به اسلام ضربه زد و هم بیشتر و بدتر از آن با ارائه چهره خشن و بی‌منطق و خون‌ریز از اسلام، به اسلام هراسی جهانی دامن زد.

چه کسی نمی‌داند که این جاهلان مقدس‌مآب جان بر کف، عروسک کوکی عربستان و آمریکا بودند؟

¢

سیستمی که بیشتر از سخنرانی و تحلیل و مطالعه به مداحی و سینه‌زنی و گریاندن و زنجیرزنی بپردازد؛ بخواهد یا نخواهد نسلی را به وجود می‌آورد که گوش به فرمان و متعصب است و چون تحلیل ندارد دست به هر کاری می‌زند.

اشتباه نشود! مداحی و سینه زنی و عزاداری امام حسین (ع) و امیرالمومنین (ع) باید باشد. شور هم باید همپای شعور وجود داشته باشد وگرنه مسلمانان تبدیل می‌شوند به همین روشنفکرانی که هفته به هفته مناظره و سخنرانی و بحث و نقد می‌کنند اما دریغ از یک قدم عمل. مقاومت و سختی و جهاد را نمی‌پذیرند. و در برابر قدرت خاضع می‌شوند. اما تنها شور و حُس حُس گفتن و توی سر زدن و حرکات نوروتیک و موزون و تکراری انجام دادن؛ به تقویت یک بال می‌انجامد و بال علم و شعور تضعیف می‌شود.

سابق، سینه‌زنی و مداحی شروع می‌شد تا جمعیت جمع شده و آماده سخنرانی و منبر شوند. اکنون اما سخنرانی و حدیث و تحلیل مشتری ندارد. جوانان دوست دارند فقط دم بگیرند و نوحه بخوانند و به سینه بزنند. این خطر است!

¢

سی و اندی سال پس از شهادت حضرت زهرا (س) امیرالمومنین (ع) به شهادت رسید. نه همه مصیبت‌های امیر مومنان خلاصه در روزهای سخت جدایی از دختر پیامبر (ص) بود و نه در این سی و اندی سال مصیبت‌ها و ماجراهای کمی بر اسلام و شیعه و امیر مومنان رفت. اما چرا وقتی عزاداری خود حضرت زهرا (س) که در سالگرد شهادتشان به صورت مفصل انجام می‌شود و خوب هم هست؛ در عزاداری علی (ع) هم در همه مداحی‌ها ذکر مصیبت‌ می‌شود از مسمار و تازیانه و دفن شبانه؟ آیا این مصیبت‌ها که در جای خود مصائب عظیمی هم هست و شیعه باید در زمان خودش خون گریه کند؛ عامل ضربت خوردن علی (ع) است یا جهل و مقدس مآبی و چرا به جای تحلیل یا حتی ذکر مصیبت  تنهایی علی (ع) در هنگامه ثروت اندوزی و جاه‌طلبی و مقدس مآبی اکثر مداحی‌ها به سی سال قبل از شهادت حضرت گرایش پیدا می‌کند؟ خصوصا در این یکی دو سال اخیر!؟

مظلومیت و تنهایی و مساله غدیر و دختر پیامبر و مادر سادات و کظم غیظ برای حفظ اصل اسلام، ظرفیت زیادی برای گریه و مصیبت دارد، اما ذکر آنچه مستقیما باعث شهادت حضرت شد؛ کم از آن مصیبت‌ها ندارد و آنچه امروز ما را از خطای عزلت منهای علم و معرفت مصون می‌دارد همین است.

به نظر می‌رسد فتوای مقام معظم رهبری که توهین به همسران پیامبر اکرم را توهین به خود پیامبر (ص) می‌داند و می‌تواند به مهدور الدم شدن توهین کننده بیانجامد؛ چنان اساسی و منطقی و موجه است که نیازی به بحث و استدلال فراوان ندارد.

اگر امروز جلوی این جهل و مقدس‌مآبی افراط گرایانه گرفته نشود؛ بیم آن می‌رود که صاحبان ثروت و قدرت جهانی به فکر و طمع بیافتند که روی اینان سرمایه‌گذاری کنند. ـ اگر تاکنون نکرده باشند! آن وقت است که تکرار فاجعه شب‌های قدر امکان‌پذیر می‌شود!

£