اردبیلک، روستایی باستانی با مشکلات عدیده

اردبیلک دارای سه قنات باستانی بوده که دو رشته آن بر اثر بی‌توجهی افراد از بین رفته ولی یکی از آنها در فاصله تقریبی یک کیلومتری شمال روستا باقی مانده‌ است، قناتی است که زمان حفر آن مشخص نیست و به «سر چاه‌ها» موسوم است؛ کف قنات از رسوبات ماسه‌ای انباشته شده و در بعضی قسمت‌ها به یک متر یا بیشتر می‌رسد؛ در سال ۱۳۹۷ شورای اسلامی روستا اقدام به جمع‌آوری همیاری اهالی روستا برای احیا و لایروبی قنات کرده ‌است.

اردبیلک دارای مناظر طبیعی صخره‌ای زیبایی است. صخره دو برادران، تشکیل شده از دو صخره مخروطی شکل به ارتفاع بین ۱۵ الی ۲۰ متر، جلوه زیبایی از قدرت خداوند را به تصویر کشیده ‌است؛ همچنین صخره‌های جنوب روستا که در فاصله یک کیلومتری روستا قرار دارند.

مشکلات، دست و پا گیر شده است

اما روستایی که این همه سال قدمت دارد از مشکلات عدیده‌ای رنج می‌برد که به نظر می‌رسد رفع آن، اولویت هیچ کدام از مسئولین استانی نیست. طرح هادی نیمه‌کاره، نداشتن جاده و راه مواصلاتی مناسب و کمبود شدید آب کشاورزی (که عمده فعالیت مردم روستا کشاورزی است) و حتی آب شرب که در تابستان بعضا تا 6 ساعت نیز قطع می‌شود از جمله مهمترین مشکلاتی است که مردم روستا را با چالش جدی مواجه کرده و شورا و دهیاری را نیز مجبور نموده تا هر روز در ادارات قزوین به دنبال حل این چالش‌ها باشند اما ظاهرا هر چه می‌دوند کمتر به موفقیت می‌رسند!

از نظر بهداشتی به همت دهیاری و بعضا اهالی روستا، اقدامات تنظیفی جهت جمع‌آوری زباله‌ها و انتقال به سایت محمدآباد صورت می‌گیرد اما گاهی نوبت جمع‌آوری زباله‌های روستا طولانی شده و جانوران و حیواناتی که اطراف مخازن زباله پرسه می‌زنند، آن را به اطراف پخش می‌کنند که باتوجه به گرم شدن هوا، یقینا بوی نامطبوعی خواهد داشت و چهره روستا را نیز مخدوش می‌سازد. کودهای حیوانی که بعضی از دامداران در اطراف خانه‌های خود ریخته‌اند و می‌طلبد که با تذکر از سوی مسئولین اداره بهداشت، به خارج از محیط روستا انتقال داده شوند.

به خاطر کمبود زمین در داخل بافت روستا، عده‌ی زیادی از مردم و مهاجرانی که به این روستا نقل مکان کرده‌اند، مجبور به احداث ساختمان در مناطق خارج از بافت شده‌اند اما همین عامل باعث شده که نتوانند از امکاناتی نظیر آب و برق و گاز منتفع شوند؛ از این رو زمستان و پاییز را در شهر به صورت اجاره‌ای مانده و تابستان را با زحمت در روستا سر می‌کنند .

آب کشاورزی، مشکل جدی روستا

کشاورزی، شغل اصلی بسیاری از مردم این روستا است اما در پی خشکسالی‌های اخیر، مردم با چالش‌های زیادی در این زمینه مواجه شده‌اند. در ماه‌های ابتدایی سال که وضعیت آب و بارندگی نسبتا مناسب است، مردم به کشت برخی محصولات روی می‌آورند اما در ادامه و با فرا رسیدن فصل تابستان، آب بسیار کم شده و محصولات خشک می‌شوند از این رو مردم دیگر انگیزه‌ای برای کشاورزی ندارند؛ این در حالی است که منابع آبی مناسب در خود روستا موجود می‌باشد اما هزینه‌های سروسامان دادن به آن بالا است و مردم نمی‌توانند با جمع‌آوری همیاری آن را به سرانجام برسانند.

البته به لطف برخی از ارگان‌ها برای حل این مشکل اقداماتی صورت گرفته است اما به هیچ عنوان کافی نیست به نحوی که برخی از آب‌بندهای روستا که برای ذخیره آب کشاورزی استفاده می‌شود حتی 40 سانت هم آب ندارند این شرایط در تابستان بسیار بدتر شده و این آب‌بندها تقریبا خشک می‌شوند .

متاسفانه کم‌آبی باعث شده تا بسیاری از باغات سنتی و درختان بادام این روستا که قدمت زیادی نیز دارند به حال خود رها شده و خشک شوند؛ چرا که انگیزه‌ای برای حفظ و نگهداری آن وجود ندارد. کشاورزی با آب زنده است و وقتی آب نباشد، هیچ امیدی هم نیست .

خروجی راه روستا به داخل شهر بسته است

طبیعت بکر و مناظر دیدنی این روستا آن را به یکی از بهترین مناطق گردشگری به خصوص در فصل بهار و تابستان تبدیل کرده است. کوه‌هایی با گیاهان دارویی فراوان که هر ساله مشتاقان بسیاری را برای جمع‌آوری این گیاهان به روستا می‌کشاند اما متاسفانه هنوز هم روستا از این حیث ناشناخته است و از دست مردم هم کار چندانی برنمی‌آید. همان‌طور که به تنهایی در سروسامان دادن به مشکلاتشان عاجز مانده‌اند به نحوی که قریب به 8 یا 9 ماه است که ورودی و خروجی جاده روستا بسته شده و تلاش‌های مردم هم برای حل این مشکل بی‌حاصل مانده است. البته در این زمینه نیز قول‌هایی از سوی مسئولین مربوطه  داده شده ولی تاکنون نتیجه آن تنها احداث یک جاده خاکی در زیر اتوبان بوده که نه در پاییز و نه در زمستان قابل استفاده بود، چرا که گل و لای حاصل از بارندگی عبور و مرور را کلا مختل می‌کرد.

پیش از این، ورود و خروج مردم به روستا از انتهای مینودر صورت می‌گرفت اما با احداث یک واحد ساختمان در این مسیر، راه ورود و خروج، کلا بسته شد. بیشتر افرادی که می‌خواهند به اردبیلک بروند در مسیر انتهای بلوار امام علی، سر از روستای نجم‌آباد در می‌آورند و یا برای خروج از روستا و ورود به شهر باید مسیر کنار گذر اتوبان را طی کرده و به بلوار امام علی برسند که از آنجا نیز یا باید مسیر را خلاف جهت حرکت کنند یا از زیر پل نجم‌آباد دور بزنند که این کار بسیار خطرناک است و هر آن امکان تصادف با صدمات بسیار شدید وجود دارد.

جاده روستا نیازمند روکش آسفالت

مشکل بزرگتر جاده‌ای که این روزها مردم روستا با آن مواجه شده‌اند، آسفالت خراب جاده است که ضررهای جانی و مالی بسیاری به مردم وارد کرده ولی تاکنون پیگیری‌های دو دوره‌ای شوراها و دهیاری در این زمینه به سرانجام نرسیده است. هر ساله با فرا رسیدن فصل گرما و یا سرما و با اعتراض زیاد اهالی، از سوی اداره راه، مقداری آسفالت سرد برای پر کردن چاله‌های ایجاد شده استفاده می‌شود اما فقط با چند بار عبور و مرور خودروها از روی چاله‌های پر شده، به خاطر کیفیت بسیار پایین قیر، چاله‌ها دوباره کنده شده و شرایط به حالت اولیه بازمی‌گردد. پیگیری روکش جاده نیز تاکنون هیچ سرانجامی نداشته است .

دستگاه‌های اجرایی در حل مشکلات روستا همکاری کمی دارند

دهیار روستای اردبیلک در گفت‌وگو با خبرنگار ولایت از ارگان‌های مختلف به واسطه کم‌توجهی به مشکلات این روستا گلایه کرد و گفت: اردبیلک با وجود داشتن فاصله کم تا قزوین درگیر مشکلات عدیده‌ای است که با وجود پیگیری‌های فراوان کمتر توانسته‌ایم به آن سرو سامان بدهیم.

محمدرضا افلاطونی گفت: مهمترین و اصلی‌ترین مشکل فعلی روستا، مسدود شدن جاده منتهی به شهر قزوین است، در سال ۱۴۰۱ با واگذاری زمینی که محل گذر اهالی بود به شخصی به عنوان زمین مسکونی، شروع شد و با احداث بنا و مسدود شدن مسیر موصوف این مشکل شدت گرفت، حال بعد از گذشت حدود ۲ سال و پیگیری از طریق وزیر، نمایندگان محترم، استاندار، فرماندار، مدیر کل راهداری و حمل و نقل جاده‌ای استان تاکنون چاره‌ای برای آن اندیشیده نشده و مردم روستا در صورت بروز حادثه‌ای نظیر آتش‌سوزی  و نیاز به اورژانس، قطعا دچار مشکل می‌شوند زیرا مسیر ۱۰ دقیقه‌ای روستا به مسیری پرخطر، سردرگم و طولانی‌تری بدل شده است.

وی افزود: نبود فضای مناسب ورزشی نظیر سالن ورزشی از دیگر مشکلات این روستا است که با وجود داشتن جوانان علاقه‌مند زیاد به ورزش، متاسفانه از داشتن یک فضای ورزشی مناسب محروم هستند. هر چند یک خانه ورزش روستایی داریم ولی امکانات این خانه به هیچ عنوان پاسخگوی نیاز جوانان نیست و می‌طلبد که یک مکان ورزشی مناسب در روستا احداث شود.

وی تصریح کرد: یکی دیگر از مشکلاتی که مردم روستا با آن دست و پنجه نرم می‌کنند، سنگ‌اندازی‌های اداراتی نظیر بنیاد مسکن درخصوص درخواست‌های اهالی جهت الحاق به طرح زمین، حذف معبر، و هزینه‌های گزاف حق تفکیک و …. که موجب دلسردی اهالی از مهاجرت معکوس و ترمیم بافت سنتی روستا شده است.

دهیار روستای اردبیلک ادامه داد: پیش از این مرکز بهداشت روستا، در خود روستا مستقر بود و مردم مشکلات درمانی خود را در همین جا پیگیری می‌کردند اما با  انتقال مرکز بهداشت روستا به اسماعیل‌آباد و بروز مشکلات تردد اهالی،  به کرّات در این زمینه مکاتبه و پیگیری شده ولیکن تاکنون هیچ ترتیب اثری داده نشده است.

افلاطونی اظهار کرد: هرازچندگاهی می‌بینیم که لوله‌های آب شرب در معابر مختلف روستا شکسته شده که باعث هدررفت آب می‌شود و تعمیرات آن نیز هزینه‌های خود را دارد. متاسفانه شکستگی‌های ایجاد شده در شبکه آب شرب روستایی، ناشی از عدم کیفیت مناسب لوله‌های به کار رفته بوده و چهره معابر روستا را زشت و تردد را مشکل نموده است.

وی بیان کرد: در حالی که ابزار مخابراتی روز به روز پیشرفته‌تر می‌شود و مردم با استفاده از این ابزارها هم ایجاد شغل کرده و هم امور زندگی روزمره خود را می‌گذرانند ما شاهدیم که کاهش طول دکل مخابراتی خطوط تلفن موجب عدم آنتن‌دهی در ضلع شرقی روستا شده و افراد بیمار ساکن در این نقطه را با چالش مواجه ساخته است. این مورد حدود ۴ سال توسط دهیار و شورا پیگیری شده ولی هنوز ترتیب اثر داده نشده است.

وی اضافه کرد: یکی دیگر از مشکلات عمده و جدی روستا، عدم اجرای روکش جاده اصلی است که حدود ۳۰ سال پیش آسفالت شده و بعد از چندین بار ترمیم و لکه‌گیری به طور کامل مستهلک و از بین رفته است. هر ساله برای پر کردن چاله‌های ایجاد شده در جاده روستا، مقداری آسفالت در چاله‌ها می‌ریزند ولی در کوتاه‌ترین زمان ممکن، به خاطر نداشتن کیفیت مناسب، آسفالت به کار رفته از بین می‌رود و وضعیت دوباره به حالت اولیه باز می‌گردد.

وی افزود: عدم ارائه تسهیلات مناسب و همکاری ادارات متبوع در جهت ایجاد واحدهای تولیدی نظیر دامداری، مرغداری و …. که وضعیت اشتغال را بهبود می‌بخشد از دیگر مشکلات روستا است.

افلاطونی، عمده پیشه مردم ساکن روستا را کشاورزی ذکر کرد که به خاطر خشکسالی و کمبود منابع آبی، کشاورزان را با چالش مواجه نموده است.

وی اظهار کرد: کمبود آب کشاورزی و همکاری کم اداراتی نظیر جهادکشاورزی جهت واگذاری لوله یا اجرای کانال‌های بتنی جهت مدیریت و بهره‌وری بهتر از منابع آب هم بر مشکلات مردم روستا افزوده است.

همچنین همکاری ضعیف اداره برق جهت تعویض لامپ‌های سوخته و معمولا درخواست‌های ناشی از جابه‌جایی و اصلاح تیرک‌های برق که بعضا حدود ۱ سال به طول می‌انجامد، از مشکلات دیگر روستاست.

دهیار روستای اردبیلک در پایان گفت: عدم احداث گارد ریل در نقاط حادثه‌خیز که بارها سوانح رانندگی و سقوط و واژگونی خودروهای عبوری را در پی داشته است از دیگر مشکلات مردم روستا است که این مورد بارها از طریق دهیاری پیگیری شده ولیکن هیچ‌گونه اقدامی از ناحیه راهداری شهرستان صورت نگرفته تا ترس از حوادث احتمالی همچنان در بین مردم باقی بماند.

مشکلات روستایی را در شورای برنامه‌ریزی شهرستان مطرح و پیگیری می‌کنیم

اما فرماندار شهرستان قزوین در مورد مشکلات روستاها به خبرنگار ولایت گفت: در مدتی که به عنوان فرماندار قزوین منصوب شده‌ام به روستاهای بسیاری سر زده‌ام و اگر جایی هم نرفته باشم شورای آن روستا را دیده و مشکلاتشان را شنیده‌ام.

طیب ملکی‌پور افزود: ما مشکلات مطرح شده را طبقه‌بندی کرده‌ایم تا در شورای برنامه‌ریزی شهرستان موارد را به صورت جداگانه پیگیری کنیم .

وی در مورد مشکلات مطروحه در روستای اردبیلک نیز گفت: پیشنهاد من این است که دهیار روستا موارد را مکتوب کرده و به فرمانداری تحویل دهد ما این مشکلات را در شورای برنامه‌ریزی ارائه و با مدیران ادارات مربوطه مطرح خواهیم کرد .

وی اظهار کرد: در این مدت کوتاه در برخی از روستاها جلسات 10 یا 12 ساعته برگزار کرده‌ایم، عمده مشکلات مردم نیز آب، راه و طرح هادی بوده که آن را در دستور کار قرار داده‌ایم .