گزارشی از سفر به بیرجند

دکتر صادقی‌پور

اشاره

من سفر را دوست دارم، هرچند قبل از سفر دلشوره می‌گیرم.  برای برنامه‌ریزی سفر، مدتی ذهنم درگیر می‌شود. باید بعضی از امور روزمره را پیشاپیش انجام دهم و بسیاری را به نحوی تا پایان سفر متوقف کنم.

روال عادی زندگی بهم می‌خورد. تنهایی و دوری از خانواده نگرانت می‌کند. با این وجود در موقعیت‌های مناسب برای سفر، نمی‌توانم این وسوسه را از خودم دور کنم.

سفر موجب شادابی و تازگی دل، دیدن و شنیدن چیزهای نو، لذت بردن از بازدید مکان‌های فرهنگی و باستانی، جدا شدن از روزمره‌گی، تا حدودی آسودگی فکر، امید به زندگی، ملاقات با دوستان قدیمی، یافتن دوستان جدید، آشنا شدن با آداب و رسوم دیگران و کسب تجربه و دانش می‌شود. شاید به همین دلیل است که می‌گویند: «بسیار سفر باید، تا پخته شود خامی»

خدا را شاکرم که توفیقی نصیبم شد تا به بهانه درمان جراحی کودکان بیمار بی‌بضاعت با ناهنجاری‌های مادرزادی که توسط موسسه خیریه «محکم» به سرپرستی استاد بزرگوار جناب «دکتر دلشاد» راه‌اندازی شده است، این بار عازم شهرستان بیرجند شوم.

من تحصیلات دانشگاهی و تخصصی خود را در مشهد گذرانده‌ام. همیشه از شهر بیرجند و مردمانش به نیکی یاد می‌شد و آنرا شهر فرهنگ و ادب و علم می‌دانستند. چندین استاد فرهیخته ما در مشهد هم بیرجندی بودند ولی از نزدیک توفیق دیدار از مردم و شهر میسر نشده بود.

قسمت اول

مهر ماه ۱۴۰۲

عصر با هوایی صاف و آفتابی، با هواپیما از تهران به سوی بیرجند حرکت کردم.

از منظر پنجره هواپیما به بیرون، تقریبا هیچ اثری از آبادی، رودخانه، دریاچه و سرسبزی در مسیر مشهود نبود، هرچه دیده می‌شد کوه بود و بیابان.

شنیده بودم که سومین فرودگاه کشور، پس از قلعه‌مرغی تهران و بوشهر، در سال ۱۳۱۲ (ه. ق) در این شهر ساخته شده است. بنابراین انتظار ترمینالی قدیمی و فرسوده داشتم، ولی با کمال تعجب ترمینال فرودگاه را زیبا و مدرن یافتم. با عنوان «فرودگاه بین‌المللی کاوه بیرجند» بله این فرودگاه جدید در مکان دیگری بنا شده و گفته می‌شود فرودگاه قبلی نیز همچنان پا برجاست.

وسعت شهرستان بیرجند حدود ۳۵ هزار Km  است و حدودا در فاصله ۵۰۰ کیلومتری از مشهد، زاهدان، کرمان و یزد قرار دارد.

یکی از افتخارات بیرجندی‌ها این هست که اولین شهر ایران که در سال ۱۳۰۲ از آب لوله‌کشی شهری برخوردار شد، بیرجند بود (حتی قبل از تهران) و اولین سازمان آبرسانی کشور، به نام «بنگاه آبلوله بیرجند» در ایران شناخته می‌شود.

مدرسه شوکتیه (که به همت خاندان علم ساخته شده است)، سومین مدرسه آموزشی به سبک مدرن است، که بعد از دارالفنون تهران و رشیدیه تبریز احداث شده است.

ساعت ۵ عصر مستقیما از فرودگاه عازم درمانگاه بیمارستان رازی شدیم.  بیماران نسبتا زیادی با آرامش و نظم و آگاهی کامل به انتظار نشسته بودند. از بین بیماران، تعدادی برای عمل فردا و روزهای آینده انتخاب شدند.

برنامه‌ریزی میزبان ما از موسسه «محکم» کاملا حرفه‌ای بود، و با تمام استان‌های دیگر که از سال ۱۳۹۵ به ماموریت می‌روم، تفاوت اساسی داشت.

در فرودگاه راننده و مسئول موسسه در انتظارم بودند و در بیمارستان مسئول روابط عمومی موسسه، که در کنار شغل دیگرش همکاری می‌کرد، به همراه مدیر اجرایی خوشامدگویی کردند و نماینده‌ای از دانشگاه با ادب و احترام حضور داشتند.

به همت روابط عمومی موسسه، در حین معاینه بیماران، گزارشگران صدا و سیما هم حاضر شدند و در روز بعد هم در اتاق عمل گزارش تهیه نمودند و همان شب پخش کردند.