کو آن حقوق بیبشر، ظلم زمانه؟
- شناسه خبر: 42705
- تاریخ و زمان ارسال: 24 شهریور 1403 ساعت 07:30
- بازدید :

از شما چه پنهان دم دمای صبح خواب دیدم رامشگری شدهام در پی آرامش. رامشگری بیادعا در پسکوچههای خاکی و مرگآلود غزه. آویزان بودم بین مرگ و زندگی اما با تنپوش سهرنگ یک آوازهخوان دورهگرد، برای بچههای قد و نیم قد گذرگاه رفح میخواندم. بچهها لبخند میزدند و با هر نغمهای که بر گلویم مینشست، کودکی میکردند.
از رفح رفتم به کرانه باختری. به هر جا که میرسیدم در ازدحام بوقها و بمبها سراغ بچههایی را میگرفتم که دلشان هفتسنگ میخواست. گل کوچک میخواست. گل یا پوچ میخواست…
بعد که بچهها را پیدا میکردم روی زمین سنگلاخی کنارشان دراز میکشیدم و خاطرات سالهای کودکیام را برایشان تعریف میکردم. سالهای قایم موشک، وسطی و گرگم به هوا. سالهای جنگ، موشک و پناهگاه در این موطن درندشت. دست آخر برایشان نغمهای، ترانهای چیزی میخواندم تا از فرط اندوه صورتهای ماهشان را به پنجرهها نچسبانند و غمباد نگیرند. خوب یادم هست توی خواب با بچههای غزه تیله بازی کردم و به آنها باختم. به آن طفلکیها که مدتهاست همه چیزشان را باختهاند و آغوش خوشبختی به رویشان باز نیست.
قسم میخورم این زیباترین خوابی بود که دیدهام. همپای بچههای فلسطین شوربختی را قی میکردیم و از نو زاده میشدیم و با صدای بلند در کوچهها میخواندیم: بیا بریم به مزار ملا ممد جان!
از شما چه پنهان بچهها در همه جای دنیا شبیه همند و مو نمیزنند. آکنده از سادگی و صداقت. بچهها کاری به کلاشینکفها ندارند و در ته و توهای ذهن خود فکر میکنند جنگ نام گلی است در بوستان زندگی. در نیستان آمال…
کاش خواب کوتاه من به حقیقت بدل میشد و در ازدحام دلواپسی پا به سرزمین زیتون میگذاشتم و با استشمام عطر رازیانه در فراسوی مرزها مست میشدم و بعد به میان بچهها میرفتم و نقاشیهایشان را رنگ میکردم و همه آنها را زیر پرچمی سفید جمع میکردم و یکصدا با هم میخواندیم: بیا بریم به مزار ملا ممدجان… سیل گل لالهزار وا وا دلبرجان… خواب دم صبح من با لبخند کودکان غزه آغاز شد و با گلخندههای نوباوگان همان خاک به آخر رسید، در حالی که با یک پرچم افراشته اشکهایشان را خشک میکردند تا پرندگان را میان دستها و قلبهایشان بگیرند.
خون میچکد از خیمههایی کودکانه
سر میگذارد روی آتش بیبهانه
آن کودک مظلوم، آن طفل یتیمی
آن بی پناهی که نماند از او نشانه
بی سر، بدون دست و پا، ای وای غزه
کو آن حقوق بی بشر، ظلم زمانه؟