چگونه با ناکامی کنار بیایم؟

ا. امیردیوانی
نامرادی به هر حد و اندازه‌ا‌یی که باشد، موجب فشار روانی (استرس) در افرادی می‌گردد که مستقیماً و به طور غیرمستقیم تحت تاثیر آن قرار می‌گیرند. هرکس به گونه‌ی متفاوتی از خود واکنش نشان می‌دهد و مجموعه‌ای از بازتاب‌ها در برابر فاجعه و رخداد ناگوار طبیعی و پیش‌بینی شدنی‌اند. پاسخ‌های هیجانی در مقابل تیره‌روزی‌ها فوراً یا گاهی ماه‌ها بعد ظاهر می‌گردند.
حمله‌های وحشت‌افکن در نیویورک و واشنگتن اثر ژرفی در سرتاسر آمریکا نهاده است. درک آن چه که حس می‌کنید و گام‌های مثبتی که برمی‌دارید، به شما یاری می‌کند که با ناکامی دست و پنجه نرم کنید.
در زیر برخی از واکنش‌های ضروری را یادآوری کرده‌ایم:
 ناباوری و ضربه‌ی روحی (تکان)
 بیم و اضطراب آینده چ
 گم‌گشتگی (اغتشاش فکری / ذهنی، بی‌احساسی و هیجان رخوت‌آور)
 تندخویی، تحریک‌پذیری و خشم
 اندوهگینی و افسردگی
 احساس عجز و ناتوانی
 گرسنگی زیاد یا بی‌اشتهایی
 اشکال در تصمیم‌گیری
 اشکباری در تصمیم‌گیری
 اشکباری «بی‌دلیل مشخصی»
 سردردها و …
 اشکال در خواب
 اسراف در باده‌گساری یا مصرف موادمخدر
بسیاری از واکنش‌های یاد شده به مرور زمان از بین می‌روند و فرد توجهش را به فعالیت‌های روزانه معطوف می‌دارد. از آن جایی که هر کس به نحو دگرگونی با فشار روانی روبه‌رو می‌گردد، پس میزان پیشرفت خود را با اطرافیان‌تان نسنجید یا در مورد واکنش‌ها و هیجانات دیگران داوری نکنید.
ـ آنچه می‌توانید انجام دهید
 راجع به موضوع سخن بگویید. عدم بیان احساساتتان، شما را از یافتن راه حل و آنچه رخ داده بازمی‌دارد. گفت‌وگو با سایرین سبب می‌شود فشار روانی‌تان تمکین یابد و در می‌یابید که دیگران در احساساتتان سهیم‌اند.
به اندازه‌ی بسنده استراحت و ورزش کنید. یادتان باشد که خوب غذا بخورید. از پرداختن به کنش‌های خطرزا بپرهیزید.
 در کنار خانواده‌تان بسر برید. اگر فرزندانی دارید، آنان را ترغیب نمایید که درباره‌ی علایق و احساسات خویش با شما بحث کنند.
به محض اینکه راحتی حاصل شد، امور روزانه را از سر بگیرید.
 مواقعی را به یاد آورید که هیجانات خوشایندی داشته‌اید و چگونه چاره‌اندیشی کرده‌اید.
 گاهی کارهای مثبتی کنید تا بدین‌وسیله مجدداً حس خوشایند خویشتن‌داری به دست آورید. (از آن جمله، خون اهدا کنید، در کلاس مقدماتی کمک‌های اولیه شرکت بجویید یا خوراک و پوشاک پخش نمایید)
 دست به کارهایی زنید که آرامش‌بخش و تسکین‌دهنده باشند.
 در صورتی که نامرادی شما را از پای درآورده باشد، یاری بجویید. چنین عملی، نشانه‌های ضعف نیست. با خویشاوند، دوست، مددکار مورد اطمینان‌تان سخن بگویید.
هر آینه دچار احساساتی شده‌اید که شما را رها نمی‌سازد یا در صورتی که این وضعیت بیش از چهار تا شش هفته به درازا بیانجامد، به جست‌وجوی کمک حرفه‌ای بپردازد.

پی‌نوشت
نشریه‌ی:
National Mental Health Association