چه زمانی باید آمبولانس خبر کنید؟

تشخیص فوریت‌ها

فرق بین فوریت‌ واقعی و ناراحتی جزیی را از کجا می‌توان تشخیص داد؟ برخی نشانه‌ها به قدری نگران کننده‌اند که نیاز به مراقبت‌های اضطراری ـ یا حتی دسترسی به آمبولانس ـ آشکار می‌گردد. ولی در مورد بیماری‌ها و صدمات معمولی باید به چه کارهایی دست زد؟

تنها پزشک قادرست به اختلالات پزشکی پی برد ولی شما می‌توانید با شناخت شماری از علایم، درحفظ تندرستی افراد خانواده‌تان بکوشید. بدانید که منتظر چه نشانه‌هایی باید باشید. بنا به گفته‌ی پزشکان انجمن فوریت‌های پزشکی آمریکا، موارد زیر، علایم فوریت‌های پزشکی‌اند:

ـ نفس نفس زدن یا تنگی نفس

ـ درد و فشاری که در قفسه‌ی سینه یا قسمت‌ فوقانی شکم احساس می‌شود

ـ از حال رفتن و کم توانی

ـ سرگیجه، ضعف یا تغییر ناگهانی دید

ـ بروز دگرگونی در وضع روانی (مانند رفتار غیرعادی، آشفتگی، گیجی و مشکل آفرینی)

ـ پیدایش درد شدید و غیرمنتظره در بدن

ـ خونریزی‌ای که بند نیاید

ـ استفراغ توان فرسا یا پیاپی

ـ با سرفه بالا آوردن یا خون استفراغ کردن

ـ احساسات مربوط به خودکشی یا قتل

وانگهی، شما باید با نشانه‌های بیماری‌ها و لطمات شایع آشنا باشید.

پیش از اعزام بیمار به مرکز فوریت‌های پزشکی، با پزشک خانوادگی‌تان مشورت کنید. از او بپرسید که چنانچه کسی در خانواده‌تان احتیاج به مراقبت‌های اضطراری دارد، چه باید بکنید؟ آیا اول باید به مطب پزشک زنگ بزنید؟ یا بهتر است نخست یکراست به بخش فوریت‌های پزشکی بروید؟ اگر مطب پزشک بسته باشد، چه باید کرد؟

در این صورت به غرایز خود متکی باشید. معمولا پدران و مادران در بازشناسی علامت‌های کردار عجیب و غریب یا سایر نشانه‌هایی که حاکی از فوریت‌ دارند، خیلی ورزیده و ماهراند. بسیاری عوامل دیگر نظیر اوقاتی از شبانه‌روز، سایر مشکلات پزشکی یا استرس‌ها می‌توانند ناراحتی جزئی پزشکی را به «فوریتی» بدل سازند.

¢ کی باید آمبولانس خبر کنید؟

چه موقع باید بیمار اضطراری را به جای بردن با خودروی شخصی، با آمبولانس به بخش فوریت‌های پزشکی برسانید و بهتر است که از خود بپرسید:

ـ آیا جان بیمار در خطر است؟

ـ آیا ممکن است در راه بیمارستان وضع او وخیم‌تر شود؟

ـ آیا حرکت دادن وی، سبب آسیب بیشتر وی خواهد گردید؟

ـ آیا مریض به مهارت‌ها یا وسایل پیراپزشکان یا فن ورزان (تکنسین‌ها)ی فوریت‌های پزشکی نیازمند است؟

ـ آیا فاصله موجود یا اوضاع آمد و شد خوردروها، کار رساندن بیمار به بیمارستان را به تاخیر می‌اندازد؟

ـ اگر پاسخ هر یک از پرسش‌های بالا «بله» است و یا نامطمئن‌اید، بهتر است که آمبولانس خبر کنید ولو اینکه خودتان بتوانید او را تندتر به مقصد برسانید.

پیراپزشکان و امدادگران فوریت‌های پزشکی در سر راه خود به مرکز درمانی و یا بیمارستان توسط بی‌سیم با پزشک مقیم در بخش فوریت‌های پزشکی تماس می‌گیرند. به آنان آموزش داده شده که در حین انتقال بیمار به بیمارستان، درمانش را شروع کنند. این عمل سبب جلوگیری از هرگونه تاخیر در درمانی می‌گردد که ممکن است هنگام انتقال قربانی به بخش فوریت‌های پزشکی اتفاق بیفتد. ضمنا ممکن است آمبولانس، بخش یاد شده را پیشاپیش در جریان وضع مریض قرار دهد.

چنانچه در شهر یا منطقه‌ای زندگی می‌کنید که تنها یک مرکز فوریت‌های پزشکی دارد، یاری‌جویی ساده‌تر است. همیشه شماره تلفن آتش‌نشانی، نیروی انتظامی و سازمان‌های فوریت‌های پزشکی را کنار تلفن خود داشته باشید. موقعی که به بخش فوریت‌های پزشکی تلفن می‌کنید و کمک می‌طلبید، این موارد را حتما رعایت کنید:

ـ آرام واضح حرف بزنید.

ـ نام، نشانی و شماره تلفنتان را بگویید.

ـ محلی که بیمار قرار دارد (مانند طبقه بالا در اتاق خواب) و نوع ناراحتی‌اش را اطلاع دهید.

ـ گوشی را تا تلفنچی نگفته، به زمین نگذارید. زیرا امکان دارد آنان به اطلاعات اضافی احتیاج داشته باشند و یا دادن آموزش‌هایی برایتان ضروری باشد.

¢ چه کسی نیازمند کمک‌های پزشکی فوریتی است؟

فوریت‌های پزشکی واقعی شامل موارد زیر است:

ـ آسیب‌های عمده مثل شکستگی‌ پاها، زخم قفسه سینه یا صدمات نافذ، سعی نکنید اجسامی را که داخل بدن فرورفته است، خارج سازید.

ـ خونریزی شدید که با اعمال فشار روی زخم متوقف نشود.

ـ بیهوشی، کاهش شدید هوشیاری یا عدم درک زمان و مکان.

ـ نفس نفس زدن یا تنگی نفس

ـ درد شدید

ـ سوختگی فراوان

ـ افتادن دندان‌ها بر اثر ضربه

ـ انگشت یا اندام قطع شده

ـ گزش مار سمی

هر فردی که در حال شوک است (از ویژگی‌های شوک: پوست عرق کرده و رنگ پریده، نبض تند و ضعیف و تنفس تند و سطحی است. فشار خون پایین بوده و امکان دارد بیمار تشنگی و درد داشته باشد.)

¢ هنگامی که منتظر آمبولانس هستید

موقعی که کمک‌های اولیه درباره قربانی حادثه صورت می‌گیرد، فرد دیگری باید:

ـ جواهرات او را باز کرده و لباسش را که ممکن است جریان خون را سازد، شل کند

ـ کلیه‌‌ی داروهایی را که مصدوم مرتبا مصرف می‌کند یا در کنارش قرار دارد جمع آوری نماید.

ـ تمام پرونده‌های پزشکی را که احتمالا در مرکز فوریت‌ها به پزشک یاری می‌رساند، جمع کند.

ـ همه اطلاعات مربوط به بیمه‌ی مصدوم را که ممکن است در بیمارستان ضروری باشد، جمع‌آوری نماید.

ـ تمامی وسایل گرانبها را در خانه بگذارد و یا آن‌ها را برای مصدوم حفظ کند.