پرده‌ی نقره‌ای

امیرحسین رحیمی مهربان

معرفی انیمه سینمایی «پونیو روی صخره کنار دریا»؛ به بهانه اکران جدیدترین اثر میازاکی

چند هفته‌ی پیش، سینمای جهان (به استثنای کشور خودمان) شور و هیجان وصف نشدنی را به خود دید که دلیل آن اکران همزمان دو فیلم مورد انتظار «باربی» و «اوپنهایمر» بود که در رسانه‌های اجتماعی گرد و خاک زیادی به پا کرد. اما در همین زمان استودیو جیبلی انیمه سینمایی «چه طوری زندگی می‌کنی؟» آخرین ساخته هایائو میازاکی (که قرار است با آن از دنیای انیمه خداحافظی کند) را بدون هیچ کمپین تبلیغاتی سنتی و گسترده (به استثنای یک پوستر تیزر که چیز زیادی از اثر افشا نمی‌کنند) در ژاپن اکران کرد. به همین بهانه، قرار است به سراغ معرفی یکی از آثار دوست داشتنی استودیو جیبلی برویم و تماشای آن را به شما عزیزان، همراه با فرزندان دلبندتان پیشنهاد دهیم.

انیمه سینمایی «پونیو روی صخره کنار دریا» هشتمین انیمه نوشته شده توسط میازاکی برای استودیو جیبلی است. تصاویر زیبا و دلنشین این اثر کاملا دستی و بدون دخالت گرافیک کامپیوتری طراحی شده‌اند. این خاصیت نقاشی شدن فریم به فریم انیمه‌های جیبلی، اشتیاق به تماشای آثار این استودیو را چندین برابر بالاتر می‌برد. همینطور در کنار این تصاویر تماشایی، انیمه پونیو از موسیقی بسیار شنیدنی و گوش‌نوازی هم بهره می‌برد که آن را تبدیل به تجربه منحصر به فردی برای شما می‌کند.

این اثر ضمن دارا بودن شخصیت‌های متنوع، از پرداخت به تک‌تک آنها غافل نمانده. شما هر شخصیتی که در این انیمه می‌بینید را خواهید شناخت و رفتارش را درک می‌کنید. آنقدر در این اثر صداقت و اشتیاق کودکانه جاری است که جز به چشم تماشا و لذت نمی‌شود به آن نگاه کرد. شخصیت‌های این اثر به درستی پرداخته و خط داستانی آن به خوبی پیش می‌رود. این قصه نه کند است و نه تند و سرسری. همه چیز کاملا به‌جا و به‌اندازه است. همانقدر می‌بینید که باید ببینید و همانقدر لذت می‌برید که باید.

پونیوی استودیو جیبلی بسیار شبیه به «ماهی سیاه کوچولو» اثر صمد بهرنگی است. پونیو، ماهی قرمز کنجکاوی است که دلش طلب زندگی در محیطی فراتر از دریا را دارد. او می‌خواهد زندگی در محیطی جدید را تجربه کند. جایی که خارج از محدوده امن او و لبریز از تازگی و هیجان است. تکرار زندگی در آبی بی‌کران دریا او را کسل می‌کند و از اشتیاقش می‌کاهد.

داستان انیمه پونیو هیچ اندوه و هیچ اضطرابی را به مخاطب منتقل نمی‌کند. این انیمه بسیار تماشا دارد و جنس قصه آن طوری است که هر مخاطب، الهامی منحصر را از ماجرای آن به خانه ذهن خود می‌برد. انیمه پونیو اثری الها‌بخش و تماشایی است که مخاطب در هر سنی را با ماجرای خود همراه می‌کند. این ماجرا، قصه دل داشتن و جرأت کردن است. پونیو در این اثر تصویری از یک موجود هنجار شکن و نافرمان است. کسی که تغییری را حاصل می‌شود و برگی جدید به قصه زندگی اضافه می‌کند. برگی نو که سراسر ماجرایش تازگی و هیجان است.

تنها مسئله‌ای که موقع تماشای انیمه پونیو به چشم می‌آید این است که ضمن پرداخت به جزییات شخصیت‌ها و موقعیتشان و پیش بردن پله به پله داستان، یکباره با انتهایی ساده و معمولی روبه‌رو می‌شویم. شاید انتظار داشتیم این اثر مثل «قلعه متحرک هاول»، «مدفن کرم‌های شب‌تاب» و «پورکو روسو» پایانی به‌یادماندنی و تاثیرگذار داشته باشد؛ اما این اثر از چنین پایان دیدنی‌ای فارغ است.

در نهایت پیشنهاد می‌کنم که تا زمان انتشار نسخه دیجتالی «چه طوری زندگی می‌کنی؟» و تماشای خداحافظی باشکوه میازاکی، به تماشای دیگر ساخته‌های این هنرمند بزرگ و استودیو جیبلی بنشینیم و از تک تک فریم‌های آن لذت ببریم و خود را در میان قاب‌های زیبای آن رها کنیم.