پایتخت‌نشینان خانه به دوش!

صادق افشار

جالب است دو تیم پایتخت‌نشین، پایتختی که ورزشگاه شیرودی، تختی و آزادی را به عنوان نماد ورزشگاه‌های ملی دارد، باید بیایند قزوین مسابقه خود را برگزار کنند آن‌وقت ادعای میزبانی جام ملت‌های آسیا را داریم… ورزشگاه شیرودی که سه دهه است به مجمع‌الجزایری تبدیل شده که هر کس برای خود آنجا دکانی بر پا کرده و زمین فوتبال و سکوهایی که ۳۰ هزار گنجایش دارد مثل ییلاق قشلاق عشایر شده و چادرهایی در گوشه و کنار برپاست یعنی کارگران مشغول کارند.

حداقل پیست تارتان ورزشگاه را در حد استاندارد بسازید و کمی رنگ و رو بدهید تا جوانان و نوجوانان و تیم‌های ملی دوومیدانی به جای اینکه بروند در گردنه تنباکو و دور افتاده تمرین کنند و مسابقه بدهند اینجا در مرکز شهر محل شور و نشاط و ایجاد انگیزه برای مردم باشند. به‌راستی حیف نیست این مجموعه‌ی زیبا به روی مردم بسته باشد؟ می‌گویند شورای تامین اجازه نمی‌دهد فوتبال برگزار شود چرا متولیان ورزش نمی‌توانند شورای تامین را قانع کنند که یک در هزار ممکن بر اثر حضور تماشاگران عده‌ای سو استفاده کنند اما هزار قسمت بعدیش باعث تخلیه انرژی جوانان و نوجوانان می‌شود؟ فعلا اینجا را همانند تمام ورزشگاه‌های قدیمی درون شهری دنیا به یک نمایشگاه دائمی و شبانه‌روزی ورزش‌های مفرح و متنوع و محلی برای تردد خانواده‌ها در ساعات پایانی روز و تا پاسی از شب تبدیل کنیم بقیه فدراسیون‌های حاضر هم از آن منتفع خواهند شد.

کمی جسارت،  کمی درایت، کمی زیبایی و نورپردازی لازم است تا همانند ورزشگاه لانه پرنده پکن محل شور و نشاط خانوادگی گردد. اما ورزشگاه تختی نماد مهندسی ایرانی با گنجایش ۳۰ هزار نفری تماشاگران و با آن فضای بزرگ تردد خودروها چه داستانی دارد که قفل ابجد روی آن خورده و همانند طفلی سرراهی گوشه‌ای از شرق تهران در سکوت و ظلمت و تاریکی رها شده است و جالب آنکه هر مدیرکلی آمده در ورزش تهران وعده داده که تختی به‌زودی کمک حال آزادی در لیگ برتر و بازی‌های آسیایی می‌شود ولی آنقدر این طفل مظلوم را به حال خود رها کرده‌اند که ستون‌های بزرگ سکوها در حال ریزش است و نگرانیم دو سه روز بعد گروهی با بیل و کلنگ و تیشه به جان ورزشگاه تختی بیفتند و از همین یک ذره امیدی هم که ورزش تهران دارد ناامید شویم.

آزادی که رفت تا زمانی دیگر که فقط بتوانند خرابی‌هایی که شرکت تخریب (همان تجهیز سابق)‌ ببار آورده را هموار کنند بعد شروع به درست کردن کنیم. گندی که در دریاچه آزادی زدند و با یک بی‌تدبیری آب دریاچه را خشکاندند سپس آب غیر مجاز وارد دریاچه کردند و برای صرفه‌جویی آب آلوده را به خرد چمن آزادی دادند تا چمن آفت بگیرد و حالا پشه‌های ناقل بیماری تمام اطراف از جمله ورزشگاه ملی یکصد هزار نفری را گرفته و همه اینها ثمره مدیران نالایق و پر مدعا و البته تشنه ثروت و قدرت!! است که ورزش ما را به این روز انداخته یعنی یک نابخرد ناقص عقل اکوسیستم منطقه را خراب کرد و دریاچه را خشکاند تا پرسپولیس حاضر به بازی در زمین‌های خاکی باشد اما به آزادی نرود!

حرف آخر: درود و خداقوت به استان قزوین به‌خصوص رئیس هیات فوتبال استان جناب باجیوند بابت میزبانی موفق از پرسپولیس و پیکان. آقای وزیر، جناب آقای هاشمی عزیز، شرکت تخریب را قرار به تعطیلی گذاشتید و یا حداقل مدیرانی توانمند بر این شرکت و البته انتخاب مدیرانی از جنس کار بر ورزشگاه آزادی و تختی مدنظر داشته باشید  تا بیش از این خرابی به‌بار نیاید.