وسایل ژیمناستیک ایران متعلق به 40 سال پیش است

سجادی مسبب مشکلات فدراسیون ژیمناستیک بود

گفت‌وگو ـ محمد بهرامی: تیم ملی ژیمناستیک ایران برای اولین بار پس از 80 سال موفق شد در جریان بازی‌های آسیایی به یک مدال ارزشمند نقره دست یابد. مدالی که می‌توانست بیشتر هم باشد اما مجموعه‌ای از عوامل دست به دست هم داد تا این اتفاق رخ ندهد. با این حال، همین مدال نقره‌ای که توسط مهدی الفتی به‌دست آمد برای کاروان ایران بسیار ارزشمند بود. ارزش این مدال برای کاروان ایران از این جهت بود که قدرت‌های برتر ژیمناستیک جهان در آسیا حضور دارند اما این مدال برای استان قزوین ارزشمند بود؛ چون الفتی با هدایت محمدرضا خیرخواه سرمربی قزوینی تیم ملی آن را کسب کرد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا در آیین استقبال از وی که در سالن شهید گرامی و به همت هیات ژیمناستیک استان برگزار شد به سراغ وی رفته و گپ و گفتی درباره اتفاقات قبل و حین بازی‌های آسیایی با وی داشته باشیم.

ما برای اولین بار پس از مدت‌ها در بازی‌های آسیایی یک مدال نقره گرفتیم، باوجود کشورهایی مانند چین، ژاپن  کره و …چقدر برای این مدال برنامه‌ریزی و تلاش کردید؟

بنده 25 سال مربی و سرمربی تیم ملی بوده‌ام ولی در هیچ دوره‌ای به اندازه 5 یا 6 ماه اخیر برای قهرمانان‌مان زجر نکشیدم که قبل از اعزام ما عذاب کشیدیم. به دلیل اینکه واقعا نمی‌دانستیم تا دو روز مانده به بازی‌ها اعزام می‌شویم یا خیر. لاینسس بچه‌ها آماده نبود. برخی ژیمناست‌ها سرباز بودند و وضعیت سربازیشان مشخص نبود. عوامل و ناهماهنگی‌های زیادی که اکنون نمی‌توان به صورت ریز همه آنها را عنوان کرد ولی دشوارترین اردوهایی که داشتیم همین اردوهای قبل از اعزام بود. ملی‌پوشان چندین بار ساک‌های خود را جمع کردند که به خانه بروند آنها هم حق داشتند چون چند مسابقه نتوانستند اعزام شوند از جمله مسابقات آسیایی سنگاپور. یعنی تا روز آخر گمان می‌کردند که اعزام می‌شوند اما نشد و من دیگر نمی‌توانستم با وعده، آنها را در اردو نگه دارم. ولی به لطف خدا و با همکاری دکتر درگاهی و دیگر دوستان لاینسس را گرفتیم و توانستیم اعزام شویم.

شرایط تیم بعد از گرفتن لاینسس‌ها چه تغییری کرد؟

بعد از گرفتن لاینسس‌ها، بچه‌ها بسیار امیدوار شدند اما تیمی که دو تا سه ماه در تشنج بوده با دو روز خوشحالی کردن نمی‌تواند خود را جمع کند باید حداقل 15 تا 20 روز از این زمان می‌گذشت تا بچه‌ها به حالت عادی برگردند چون نه تمرین درست و حسابی داشتند  و نه افکار و روحیه‌شان مناسب بود. ولی از آنجایی که خدا همیشه به من کمک کرده است تیم را جمع کردیم و اعزام شدیم .

قول کسب مدال در بازی‌های آسیایی کمی دور از واقعیت بود اما شما این کار را کردید؛ چطور این اتفاق افتاد؟

برای مسئولین کمیته ملی المپیک و وزارت ورزش، حرف‌های من باور کردنی نبود و هرگز گمان نمی‌کردند که چنین اتفاقی رخ دهد این کار جسارت می‌خواست و هیچ مربی حرفه‌ای این کار را نمی‌کند ولی من دلم را به دریا زدم و این قول را دادم، پس تلاش کردم تا به آن برسم. به‌نظر من همیشه باید به چیزهای خوب فکر کرد تا اتفاقات خوب رقم بخورد. من حتی در گفتار هم کوچکترین شکی به این موضوع نداشتم و یکی از دلایل موفقیت تیم هم همین بود.

وضعیت ابزار ژیمناستیک در کشورمان چندان جالب نیست، خانه ژیمناستیک تهران هم وسایل استاندارد ندارد؛ با توجه به برگزاری مسابقات با لوازم استاندارد جمع کردن بازیکنان سخت نبود؟

سوال بسیار خوبی است، کار بدون ابزار استاندارد بسیار سخت است، همین پیست زمینی که در تهران داریم با پیستی که در آن مسابقات آسیایی و جهانی انجام می‌شود بسیار متفاوت است. در ژیمناستیک ورزشکار به پیست فشار می‌آورد تا حرکات را اجرا کند. اگر این فشار اندکی کم یا زیاد باشد ورزشکار با مشکل مواجه خواهد شد،  وسایل و اسباب ژیمناستیک ما متعلق به 40 سال پیش است ما با وسایلی کار می‌کنیم که حالت ارتجاعی ندارد پارالل و بارفیکس ما بسیار قدیمی است. روزی که آقای مناف هاشمی دبیر کل کمیته ملی المپیک به اردوی تیم ملی در مجموعه انقلاب آمد، یک قطعه از بارفیکس ما شکست و من همانجا به او اعلام کردم که با قدیمی‌ترین ابزار کار می‌کنیم. ما هنوز یک ست وسیله ژیمناستیک استاندارد در ایران نداریم. متاسفانه در برخی رشته‌ها هزینه‌های هنگفت می‌شود که بازخوردی هم ندارد ولی در ژیمناستیکی که فقط چهار شاخه دارد و در رشته هنری آن 23 مدال توزیع می‌شود یک ست وسیله استاندارد نداریم، یا حتی پس از سه سال یک رئیس فدراسیون ثابت نداریم که بتواند کار کند. این‌ها همه برای ورزش ژیمناستیک معضل است به همین خاطر جمع کردن این تیم‌ها، شهامت و جرات می‌خواهد .

قبل از اعزام چند مرحله اردو در قزوین (الوند) برگزار کردید، شرایط سالن در اینجا چگونه بود؟

ببینید سالنی که در الوند داریم و یا سالن تهران، سالن‌های بدی نیستند اما وسایل استاندارد نداریم. ما همیشه سر وسایل به مشکل می‌خوریم. ارتجاع وسایل ما از بین رفته است ما با وسایل سفت و خشک کار می‌کنیم و وقتی به مسابقات می‌رویم پیست زمینی بسیار ارتجاعی است و ما در حرکاتمان پرش زیاد داریم، وسیله خیلی در این رشته تاثیر دارد.

قبل از اعزام روی مهدی احمد کهنی شانس کسب مدال داشتیم چه اتفاقی افتاد که او مدال نگرفت؟

چند عامل باعث شد، نخست اینکه او سرباز بود و در دوره آموزشی حضور داشت از این‌رو به او مرخصی نمی‌دادند با پیگیری‌های صورت گرفته، مشکل سربازی او حل شد و به اردو آمد. اما یک مسابقه نابه‌جا به اسم المپیک دانشجویان اعزام شد. ما به او اصرار کردیم که در این مسابقات شرکت نکند به‌دلیل اینکه رشته او دارحلقه است و دارحلقه رشته‌ای است که تمام حرکات با قدرت انجام می‌شود و ورزشکار باید در اوج قدرت باشد تا بتواند حرکات را انجام دهد، اما به حرف من گوش نداد. 10 تا 15 روز که در اردو و تمرین نبود بعد هم که آمد به مسابقات اعزام شد و آنجا موقع فرود، زمین خورد و یکبار هم در مسابقات قونیه زمین خورد؛ چون ترسی در وجودش بود. ترسی که در وجود احمد کهنی از آن مسابقات بود باعث شد تا او نتواند مسابقه‌اش را به‌خوبی انجام دهد وگرنه خیلی راحت به فینال می‌رسید و اگر به فینال می‌رسید بدون هیچ تعصبی او دوم و یا در بدترین حالت سوم می‌شد.

در بازی‌های آسیایی ورزشکاران ما در قیاس با حریفان در چه شرایطی قرار داشتند؟

باید بگویم که با استعدادترین ورزشکاران، در ایران هستند در همه رشته‌ها، اما امکانات نداریم. در کشورهای دیگر ورزشکاران به‌خاطر ابزار و تکرار و تغذیه مناسب و سالن‌های خوب، به ضعف استعدادی خود غلبه می‌کنند ما استعداد داریم ولی هیچ کدام از مسایل دیگر را نداریم. در کنار اینها ورزشکاران ما انگیزه‌ای هم ندارند ولی در کشورهای دیگر ورزشکاران و مربیان مطمئن هستند که بعد از مدال‌آوری به او کمک می‌کنند حتی حین تمرین کمک خواهند کرد اما در ایران می‌گویند بروید مدال بیاورید بعد کمک می‌کنیم.

به نداشتن رئیس ثابت در فدراسیون و حواشی ایجاد شده اشاره کردید، این حواشی از کجا نشأت گرفته است؟

در مورد وزیر جدید که آقای هاشمی هستند نمی‌توانم صحبت کنم ولی بیشتر مشکلات ما از طرف آقای سجادی بود؛ چرا که در دوران حضورش تصمیم درستی برای ژیمناستیک نگرفت تا این معضل حل شود. مگر می‌شود برای یک فدراسیون 4 سرپرست انتخاب کنند؟ رئیس جمهور انتخاب کردن هم اینقدر دشوار نیست! چرا باید این قضیه اینقدر طول می‌کشید که کار به جایی برسد تا تمام دنیا مشکلات ما را بدانند؟ قبل از اینکه مشکلاتمان بیشتر شود باید آنرا جمع کرد اما خبر دارم که برخی از این بزرگان خودشان به این قضیه دامن می‌زنند.

مشخص نیست چه اتفاقی برای فدراسیون ژیمناستیک رخ دهد؟

وزیر جدید آمده است و من امیدوارم هر چه زودتر مساله فدراسیون را حل کند به هر حال باید کسی آنجا باشد که بتواند کار کند. نمی‌شود که کسی رئیس فدراسیون باشد اما نتواند کار کند یا جای دیگری او را قبول نداشته باشند. اگر قرار است انتخابات برگزار شود یا رئیس فعلی بماند زودتر تکلیف مشخص شود؛ چرا که قطعا بچه‌ها دیگر با این وضعیت کار نخواهند کرد. شرایط به شکلی شده که احتمال مهاجرت این ورزشکاران وجود دارد و ما باعث این اتفاق هستیم. بچه‌ها به کمترین چیز قانع هستند اما کار را به جایی رسانده‌ایم که حاضر نیستند حتی یک روز به سالن بیایند از بس که اختلاف و کشمکش در فدراسیون وجود دارد .

یک سوال فنی در مورد  ژیمناستیک  مطرح است که چرا ژیمناست‌های ما نمی‌توانند در شش اسباب موفق باشند؟

ژیمناستیک سخت‌ترین رشته است. شما حرکات زیبا را می‌بینید اما برای اجرای هرکدام از آن حرکات، ورزشکار سالها زحمت کشیده و زمین خورده است. ژیمناست زمانی می‌تواند در شش وسیله کار کند که انرژی لازم به بدن او داده شود، تمرین لازم را بتواند انجام دهد. وقتی ورزشکار در اختیار ما نیست و روزی دو ساعت می‌تواند در سالن حاضر باشد نمی‌توان روی او سرمایه‌گذاری شش وسیله کرد. بله ورزشکاران ما شش وسیله هستند اما با این نوع تمرین، تغذیه و اسباب نمی‌شود. پس ترجیح می‌دهیم به‌صورت گلخانه‌ای تک وسیله کار کنیم. اگر وزارت ورزش روی اینها سرمایه‌گذاری کند ما به‌راحتی می‌توانیم در شش وسیله هم مدال بیاوریم ولی ابزار لازم را نداریم.

با این مدال و موفقیت این انتظار وجود دارد که ما بتوانیم سهمیه المپیک را هم کسب کنیم می‌توانیم امیدوار به رقم خوردن این مهم باشیم؟

قبل از بازی‌های آسیایی، ما برای حضور در مسابقات ورلد کاپ‌ها، سه سهمیه گرفتیم اما به دلیل نا هماهنگی‌ای که در فدراسیون بود و ما می‌دانستیم که نمی‌توانند این کار را انجام دهند اعلام کردیم که فقط مسابقات آسیایی را اعزام خواهیم شد، ما به‌راحتی می‌توانستیم به آن مسابقات اعزام شویم و کهنی و الفتی نیز به‌راحتی مدال می‌گرفتند چون پرش‌های کهنی جهانی است و پرش‌هایش در سطح بسیار بالایی انجام می‌شود به نحوی که 5 یا 6 نفر بیشتر در دنیا نمی‌توانند آن را انجام دهند. اگر از همین امروز روند کاری درست شود و ورزشکاران ما به فدراسیون جهانی معرفی شوند (چون فدراسیون جهانی رئیس فعلی فدراسیون را قبول ندارد باید خانم درگاهی این کار را انجام دهد، آیا او این کار را انجام خواهد داد؟ چون باید از الان اسامی را اعلام کنیم اگر این کار را انجام دهد) و بچه‌ها وارد اردو شوند و دیگر استرس سابق را نداشته باشند، من قول می‌دهم که سهمیه المپیک را هم می‌گیریم و به مدال هم نزدیک هستیم. ما در ژیمناستیک و در مدتی که من بوده‌ام 17 مدال کسب کرده‌ایم که باورش برای بسیاری سخت است ما صددرصد می‌توانیم مدال المپیک را کسب کنیم چون من بچه‌ها را می‌شناسم و می‌دانم که با امکانات و ابزار لازم به این مهم خواهند رسید.

حمایت‌های قبل از اعزام از سوی هیات استان قزوین و فدراسیون چگونه بود؟

در استان که جا دارد از آقای کاسه‌گر رئیس هیات استان تشکر کنم. ما هر وقت اردو خواستیم پذیرفتند، پذیرفتن اردو مشکلاتی برای هیات‌ها از نظر مالی و ساعت تمرینی دارد. از آقای زنگنه، از شهردار و اعضای شورای شهر الوند واقعا تشکر می‌کنم که همیشه یار و یاور ما بودند. در 6 سال اخیر 60 یا 70 درصد اردوهای ما در قزوین و در شهر الوند بوده است. شرایط برای ما بد نبود اما شرایط ایده‌آلی هم نداشتیم. ایده‌آل این است که ما پزشک و روانشناس داشته باشیم که به عهده فدراسیون است، استان قزوین اعم از مدیر کل ورزش و جوانان و بقیه مسئولین برای تیم ملی ژیمناستیک سنگ تمام گذاشتند .

شما هر از گاهی به سالن شهید گرامی هم سر می‌زنید؛ وضعیت ژیمناست‌های استان را چطور می‌بینید؟

ما مربیان جوان تحصیل‌کرده و بسیار خوبی داریم که کارشان را به‌خوبی پیش می‌برند و به‌نظرم اگر کمی دقت کنند تا سال‌های آینده انشاا… ژیمناستیک کشور را در دست خواهیم گرفت با اتفاقات خوبی که در هیات به لطف رئیس هیات رخ داده است آینده خوبی داریم.

صحبت پایانی؟

یک طرف موفقیت ما صدا و سیما و مطبوعات و خبرنگارانی چون شما بوده‌اید که در روزنامه ولایت  همواره یاور و حامی ما بود و تلاش کرده‌اید که ژیمناستیک را در ایران و مخصوصا استان بشناسانید و دوست دارم که بقیه هم حمایت کنند؛ چرا که باعث دلگرمی ورزشکاران می‌شود .