نیم نگاهی به فیلم «تی تی»
- شناسه خبر: 1071
- تاریخ و زمان ارسال: 20 شهریور 1401 ساعت 08:00
- بازدید :
مونا جلالی
فیلم «تی تی» به کارگردانی آیدا پناهنده و نویسندگی ارسلان امیری، محصول سال 1398 است که این روزها در سینما مهتاب قزوین در دو سانس 30/11 و 30/15 اکران میشود.
«تی تی» در سی و نهمین دوره جشنواره فیلم فجر حضور داشت و در 4 رشته بهترین فیلمنامه، بهترین فیلمبرداری، بهترین موسیقی متن و بهترین فیلم از نگاه تماشاگران نامزد شده بود. اما نمایش اول این اثر در سی و سومین فستیوال بینالمللی فیلم توکیو 2020 بود و به همین دلیل طبق نظر شورای سیاستگذاری جشنواره فیلم فجر سی و نهم از داوری در دو بخش بهترین فیلم و بهترین کارگردانی محروم شد. همچنین این فیلم در جدول ردهبندی منتقدان مجله فیلم در دو بخش بهترین فیلم و بهترین فیلمنامه برگزیده شد. هوتن شکیبا، پارسا پیروزفر و الناز شاکردوست در این فیلم نقشهای اصلی را ایفا کردهاند. داستان فیلم «تی تی» درباره دختری روستایی به نام تی تی و ملاقات او با یک استاد دانشگاه در حوزه فیزیک است. تی تی دختری شهرستانی و ساده است که به عنوان خدمات در یک بیمارستان کار میکند. او در این بیمارستان با استادی به نام ابراهیم آشنا میشود که با اینکه به شدت بیمار است، اما قصد دارد فرضیهای که درباره پایان جهان دارد را به اثبات برساند تا بتواند بشریت را نجات دهد. طی اتفاقاتی یک سری از کاغذهای ابراهیم که حاوی اطلاعات مهمی هستند دست تی تی میمانند. ابراهیم برای گرفتن این کاغذها به سراغ تی تی میرود تا بتواند تحقیقاتش را کامل کند و این آغاز رابطه عجیب و غریب این دو است. به طور کلی میتوانیم بگوییم که مضمون اصلی و موضوع فیلم تی تی درباره انسانیت و کمک به یکدیگر در شرایط بحرانی است.
«تی تی» چهارمین فیلم آیدا پناهنده بعد از فیلمهای «ناهید»، «اسرافیل» و «پاییز نیکایدوها» محسوب میشود. همانند هر کارگردان صاحب سبکی، فیلمهای آیدا پناهنده ویژگیهای مشترکی دارند که در تمام آثارش مشهود هستند. فیلم ایرانی تی تی نیز مانند فیلمهای ناهید و اسرافیل روی یک زن تمرکز دارد و جالب اینکه داستان هر 3 فیلم در شمال ایران و با چشماندازهایی از دریا و جنگل و طبیعت زیبای این ناحیه روایت میشود. در دورهای که اکثر فیلمها در فضای آلوده، شلوغ و تکراری تهران ساخته میشوند، این ویژگی آثار پناهنده نکته شدیدا حائز اهمیتی محسوب میشود. همچنین در این راستا باید به لهجههای متفاوت بازیگران اشاره کنیم که در نتیجه این لوکیشن حاصل شدهاند؛ از لهجه متفاوت هدیه تهرانی در فیلم اسرافیل گرفته تا لهجه الناز شاکردوست در فیلم ایرانی تیتی که نسبت به آثار دیگرش منحصربهفرد محسوب میشود.
تیتی با تصویر یک حلقه بزرگ و ناشناخته شروع میشود که بعدتر در داستان مشخص میشود یک ابر سیاهچاله فضایی است و نشان از رسالتهای گستردهای دارد که شخصیتهای فیلم تیتی به دنبال آنها هستند. ابراهیم یک استاد دانشگاه و نخبهای در حوزه فیزیک است که با وجود مریضی سختی که دارد، مشغول تحقیقاتی روی یک ابر سیاهچاله فضایی است که روزی ممکن است کل کره زمین را ببلعد! ابراهیم که نقشش را پارسا پیروزفر ایفا کرده، به این پروژه تحقیقاتیاش به چشم یک رسالت عظیم برای کمک به بشر نگاه میکند؛ تا جایی که از همسر و فرزندش و حتی از سلامتی خودش هم غافل میشود. ابراهیم با زنی ساده اما زیبارو به نام تی تی (با بازی الناز شاکردوست) آشنا میشود. تی تی به عنوان نیروی خدماتی در بیمارستانی که ابراهیم در آن بستری است کار میکند. بعدتر مشخص میشود که او هم همانند ابراهیم، به عقیده خودش رسالت بزرگی را بر دوش دارد و رسالت او این است که برای افرادی که نمیتوانند بچهدار شوند، بچه بیاورد. اما تی تی بیچاره متوجه نیست که در واقع نامزد خوشگذران و بیمسئولیتش (با بازی خوب هوتن شکیبا) دارد از او سوءاستفاده میکند.
در مجموع باید بگوییم که فیلم تیتی اثری نه فقط زنانه، بلکه به شدت انسانی است. فیلمی که از رسالتهای بزرگ بشری میگوید، اما در نهایت نشان میدهد که این رسالتهای بزرگ در برابر وظایف و مسئولیتهای کوچک انسانی میتوانند خرد و ناچیز باشند. در پایان فیلم ابراهیم و تی تی را در لانگ شاتی در کنار دریا میبینیم؛ دریایی که با همه عظمتش در مقابل ابر سیاهچاله اول فیلم میتواند ناچیز باشد. اما آیا حتی قطرهای محبت و همبستگی از این دریای پهناور انسانی برای ما کافی نیست؟ آیا همین که هر کدام از ما فقط بتوانیم دست یک نفر را بگیریم و از منجلابی که در آن غرق شده نجاتش بدهیم رسالت عظیمی نیست؟ فیلم سینمایی تی تی آیدا پناهنده نشان میدهد که بله، هست و میتواند باشد.