نخواستن سادیو مانه در عربستان و میلیاردر شدن بازیکنان بنجل در ایران

معصومه رضایی سراج

مرداد ماه پارسال بود که سرانجام انتقال سادیو مانه از بایرن مونیخ به النصر قطعی شد و این باشگاه عربستانی با ستاره فوتبال سنگال رسما قرارداد امضا کرد.

النصر برای راضی‌کردن مانه به عقد قرارداد پیشنهاد دستمزد ۴۰ میلیون یورو در سال را به این بازیکن داد. او چهارمین خرید بزرگ و سرشناس النصر در تابستان بود. این باشگاه عربستانی پیشتر هم با مارسلو بروزوویچ، سیکو فوفانا و الکس تلس قرارداد امضا کرده بود. این تیم ستاره‌های دیگری مثل کریستیانو رونالدو، تالیسکا و داوید اوسپینا را هم در اختیار دارد.

امروز پس از گذشت قریب به یکسال از آن انتقال پر سرو صدا، سرمربی النصر اعلام کرده که برای فصل بعد به این بازیکن نیازی ندارد و حتی باشگاه الاهلی امارات نیز این بازیکن را نخواسته است. دوباره به این جمله دقت کنید: «باشگاه‌های الاهلی و النصر سادیو مانه را نخواستند». واقعا فوتبال عربستان به کجا رسیده است که بازیکن مثل سادیو مانه را نمی‌خواهند و او مانده که اکنون باید چه کار کند. در نتیجه مجبور است که با یک رقم بسیار پایین به یک تیم دیگر بپیوندد که آن هم معلوم نیست چه سر نوشتی در انتظارش باشد.

حال این اتفاق را با اتفاقات این روزهای فوتبال ایران مقایسه کنید و ببینید که تفاوت چقدر است. آنجا بر سر نخواستن بازیکنی مثل سادیو مانه دعواست و اینجا بر سر خرید تعدادی بازیکن بنجل و به اصطلاح رده چندمی دعوا می‌کنند! در نتیجه رقم قرارداد یک فوتبالیست دسته دومی برای حضور در لیگ برتر، چند میلیارد می‌شود، هیچ حساب و کتابی هم برای تعیین قیمت بازیکن وجود ندارد. انگار باشگاه‌ها در حراجی مشغول خرید بازیکن هستند، هرکس قیمت بالاتری داد برنده حراجی می‌شود. نتیجه این کار را هم داریم می‌بینیم بازیکنانی به سطح اول فوتبال ایران آمده‌اند که حتی در سطح لیگ دسته سوم هم نیستند، آن وقت مدیران و سرمربیان همین تیم‌ها، ادعا دارند که بازیکنشان باید در تیم ملی هم باشد چرا که با عنوان ملی‌پوش بودن، بازکنی را که به قیمت 5 میلیارد خریده‌اند، پس از یک فصل به قیمت 50 میلیارد می‌فروشند .

متاسفانه سیستم بازیکن‌سازی ما به یک سیستم فلج تبدیل شده که هر کسی قصد دارد سود خود را از آن ببرد. تیم‌های عربی بهترین مربیان دنیا را می‌آورند و از علم و تجربه آنها استفاده می‌کنند، تیم‌های ایرانی هم مربیان درجه چندم را می‌آورند و فقط ارز از کشور خارج می‌کنند. آنوقت انتظار داریم تیم ملی‌مان هم بتواند در آسیا موفق باشد، اکنون هم اگر تیم ملی می‌تواند چند بازی را ببرد به لطف بازیکنان لژیونر است که یقینا با این شیوه آنها هم ته خواهند کشید و آینده خوبی را برای تیم ملی متصور نخواهیم بود. امیدواریم مسئولان هر چه زودتر به خود بیایند و برای اصلاح این مدل، چاره‌ای بیندیشند وگرنه دور نیست روزی که فوتبالمان هم به بلای والیبال گرفتار شده و حتی در آسیا هم حرفی برای گفتن نداشته باشد.