ماجراجویی گیمنرها در «قلعه الموت»
- شناسه خبر: 33416
- تاریخ و زمان ارسال: 1 اردیبهشت 1403 ساعت 07:30
- بازدید :
محمدرضا مقدم
سرگرمی و تفریح برای بچههای نسل امروز تبدیل به یکی از دغدغههای همیشگی خانوادهها شده است. در دهههای گذشته و به ویژه در کشور ما، اغلب بچهها به صورت خودجوش و با جمع شدن دور هم به بازیهای مختلف سرگرم و خود را به این شکل مشغول میکردند. مزیت اینگونه از بازیها تحرک و فعالیت بدنی بالای بچهها بود که سبب میشد بازی روزانه بچهها دستکمی از ورزش نداشته باشد.
امروزه و با ظهور گسترده بازیهای کامپیوتری و همهگیر شدن فضای مجازی، فرصت کمتری برای پرداختن بچهها به بازیهای سنتی و محلی باقی مانده است. نکته حائز اهمیت در این موضوع، پراکندگی و تعدد اینگونه از بازیها در جایجای کشورمان است. طبیعی است که کشور پهناوری مانند ایران که از موهبت تنوع فرهنگی برخوردار است و همچنین از هزارههای گذشته تا به امروز محل استقرار قومیتهای مختلف بوده است از تنوع بالایی در گوناگونی فرهنگها و خرده فرهنگها برخوردار باشد که بازیهای بومی و محلی یکی از این موارد است.
تزریق هیجان از طریق بازیهای کامپیوتری
اما آنچه در دنیای امروز برای بچهها جذاب بوده، هیجانی است که بازیهای کامپیوتری به آنها منتقل میکنند. هیجان، تخیل و بازگشت به عقب برای تکرار اشتباه از جمله مهمترین عواملی هستند که باعث شده بچههای نسل امروز تمایل چندانی به بازیهایی از جمله قایمباشک، هفت سنگ، لیلی، گرگم به هوا و… نداشته باشند.
نخستین بازی ویدیویی که در سال ۱۹۵۸میلادی ساخته شد، یک بازی شبیهسازی شده از ورزش تنیس بود. از آن تاریخ به بعد دنیای بازی برای بچهها دگرگون شد و هر سال منتظر بازیهای جدید و حتی آپدیتهای (به روز کردن) جدیدی از نسخههای قدیمی هستند.
فورتنایت، ماینکرافت، رد دد ردمپشن، سری مترو، سری میچر و … تنها چند بازی از صدها موردی هستند که بچهها و خیلی از جوانها را به خود سرگرم کردهاند. دنیای پر از پیچیدگی این بازیها فقط برای بچهها جذابیت ندارد و جوانان و حتی بزرگسالان زیادی با جدیات فراوان به آن سرگرم هستند.
بازیهای کامپیوتری و اقتصاد
بازیهای کامپیوتری در کنار تمام جذابیتها و پیچیدگیهایی که دارند سالیان سال است که تبدیل به یک صنعت شده و نقش غیرقابل انکاری در دنیای مدرن اقتصاد دارند و در کنار همه این موارد توجه قشر قابل توجهای از جامعه را به خود جلب کرده است.
تاثیرگذاری بازیها بر فرهنگ و روحیات مخاطب یکی دیگر از مواردی است که نیاز به توجه ویژهای دارد ولی در این نوشتار قصد نداریم به این موارد بپردازیم.
اگر شما هم علاقهمند به بازیهای کامپیوتری هستید حتما اسم بازی «اساسینز کرید» را شنیدهاید.
بازی «اساسینز کرید» به دوره زمانی جنگ صلیبی سوم میپردازد. این جنگها از سال 1189 میلادی آغاز شد و تا سال 1192 ادامه داشت. اما چرا به معرفی این بازی پرداختهایم؟ به این دلیل که بسیاری از شخصیهای بازی «اساسینز کرید» برگرفته از تاریخ قزوین و قلعه الموت و جنبش اسماعیلیون است.
ویکیپدیا این بازی را اینگونه تعریف کرده است: اساسینز کرید یک بازی ویدئویی در سبک ترکیبی مخفیکاری، اکشن ـ ماجراجویی است. این بازی توسط استودیوی یوبیسافت مونترآل توسعه یافته و به وسیله یوبیسافت منتشر شده است. اساسینز کرید در نوامبر ۲۰۰۷ برای کنسولهای پلیاستیشن ۳ و اکسباکس ۳۶۰ انتشار یافت و نسخه مایکروسافت ویندوز آن نیز در ۸ آوریل ۲۰۰۸ منتشر شد. نسخه تبدیلشده و پیشدرآمد این بازی برای نینتندو دیاس به نام اساسینز کرید در ۵ فوریه ۲۰۰۸ عرضه شد.
داستان این بازی در دو زمان، ۲۰۱۲ میلادی و جنگ صلیبی سوم (۱۱۹۱) در سرزمین مقدس رخ میدهد. شخصیت اول آن در زمان حال، فردی به نام «دزموند مایلز» و در زمان گذشته، یکی از اعضای گروه حشاشین به نام «الطائر بن لا أحد» است. دزموند زندگی جدش را با کمک دستگاهی به نام «آنیموس» شبیهسازی و بازآفرینی میکند. الطائر، از اجداد دزموند، یک حشاشی ماهر در دوران جنگ صلیبی سوم بوده، که به دلیل اشتباهش در یک ماموریت، رتبه و جایگاهش را از دست میدهد و برای رسیدن به جایگاه پیشینش، باید مأموریتهای متفاوتی را انجام دهد. این بازی اولین نسخه از مجموعه بازیهای اساسینز کرید است و در آن، فرد بازیکن آزادانه توانایی کنترل الطائر را در چهار شهر دمشق، اورشلیم، عکا و مصیاف دارد.
چرا به این جنگها صلیبی میگفتند؟
جنگهای صلیبی از سال ۱۱۸۹ تا ۱۱۹۲ میلادی برای بازپسگیری سرزمین مقدس، بعد از تسخیر اکثر مناطق آن توسط صلاحالدین، رخ داد. دعوت پاپ از شاهان و نجبای اروپایی برای بازپسگیری سرزمینهای مقدسی که در دست مسلمانان بود سبب شد که این سلسله جنگها به جنگهای صلیبی معروف شوند.
کتاب سه جلدی «تاریخ جنگهای صلیبی» که توسط استیون رانسیمان نوشته شده و منوچهر کاشف آن را ترجمه کرده در جلد و در صفحههای 5 و 6 آن جنگهای صلیبی و علل وقوع را این توضیح داده است:
بهانه جنگهای صلیبی که تا دو قرن، در چند نوبت دامنه یافت، اختلاف میان مسلمانان و مسیحیان بر سر تصرف اورشلیم (بیتالمقدس) بود. دروازههای بیتالمقدس، که در قرن اول هجری به تصرف مسلمانان درآمد، تا اوایل قرن پنجم هجری، برای زیارت، به روی مسیحیان باز بود. در این دوران مشکلاتی برای زائران مسیحی پدید آمد و سرانجام سلاجقه، پس از استیلا بر اورشلیم، راه زیارت را بر مسیحیان بستند. در همان سالها امپراطوری بیزانس نیز در معرض تهدید مسلمانان قرار گرفت و مسیحیان از مغرب زمین یاری خواستند و پاپ اوربانوس دوم پیروان خود را به جهاد و تصرف اورشلیم فراخواند.
هر چند جنگهای صلیبی در شرایطی در گرفت که نه در جهان اسلام وحدت و یکپارچگی وجود داشت نه در جهان مسیحی. در دنیای اسلام تعدد مراکز قدرت به حد اعلی رسیده بود؛ بغداد که خود در حقیقت زیر سلطه سلاجه قرار داشت، در قلمرو فرمانروایان خراسان و عراق فداییان اسلامی بذر رعب میافشاندند. در سوی دیگر مخالفت نیز، اختلاف کلیسای لاتینی و کلیسای ارتدکس دنیای مسیحیان را دچار تفرقه و تزلزل کرده بود.
غزالی در نامه معروف خود به سنجر، ضعف جهان اسلام را در برابر تجاوز دشمنان گوشزد ساخته، تفرقه و پراکندگی مسلمانان را از یک سو، و ظلم و ستم حکام را بر امت مسلمانان از سوی دیگر، منشا خطری بزرگ شمرد.
باری، مسیحیان در نخستین جنگ صلیبی، در سال 492 ه.ق، بیتالمقدس را به تصرف درآوردند و مملکت لاتینی اورشلیم را در قلب دنیای اسلام، در شام و فلسطین، بنیاد نهادند و تا سال 583 ه.ق که صلاحالدین ایوبی بیتالمقدس را باز پس گرفت، بر شماری از بلاد اسلامی فرمان راندند؛ از آن پس نیز، حکومت آنان تا قریب صد سال دیگر، هر چند با دامنه محدودتر ادامه یافت.
در مدت جنگهای صلیبی، بسیاری از مسلمانان و مسحیان هلاک گردیدند و شمار بسیاری به اسارت درآمدند یا بیخانمان شدند. شهرهای آباد ویران شد و ساکنان آن قربانی انتقام جوییهای سبعانه شدند.
رفتار مسیحیان فاتح بس بیرحمانه بود. آنان هنگام تسخیر اورشلیم از دریای خون گذشتند. حدود 90 سال بعد، آنگاه که دروازههای شهر به روی سپاهیان صلاحالدین ایوبی گشوده شد، حتی یک خانه به یغما نرفت و به یک جاندار آسیب نرسید.
جنگهای صلیبی سرانجام با پیروزی مسلمانان پایان گرفت. در این پیروزی عمادالدین زنگی، فرمانروای موصل پسرش نورالدین صاحب مصر و شام، و به ویژه صلاحالدین ایوبی، هر یک به نوبه خود، نقش بزرگی داشتند.
اینان موفق شدند که با تدبیر و کاردانی و شجاعت و ایمان، مسلمانان را زیر لوای خود متحد سازند. مورخان غربی، در گزارش این جنگها، بارها ایمان و تقوای سپاهیان اسلام و فرماندهان آنان، به ویژه نورالدین و صلاحالدین را ستودهاند.
جنگهای صلیبی در حقیقت نقطه عطفی در زندگی اروپاییان و به طور کلی در تاریخ تمدن به شمار است. شهرهای اروپایی در آن دوران نسبت به شهرها و مراکز تمدن اسلامی بس بیرونق بود. اروپاییان طی جنگهای صلیبی با تمدن درخشان اسلامی آشنا شدند و علاوه بر غنایم مادی، گنجینه معنویگرانبهایی از فرهنگ اسلامی به دست آوردند. بر اثر جنگها، بنادر مهم اروپایی دریای مدیترانه پر رونق گردید و برای رنسانس زمینه مساعدی فراهم آمد.
لیکن در پی این جنگها، دوران شوم هجوم و تسلط مغول بر بخشهایی از جهان اسلام فرا رسید که بسیاری از ذخایر فرهنگی و مادی آنها را بر باد داد و شمار فراوانی از دانشمندان و متفکران اسلامی را از میان برداشت.
سری بازی «اساسینز کرید» همیشه مانند کلاس تاریخی جذاب برای طرفداران است و بازی میراژ با سفری کوتاه به ایران و عراق، درسهایی تازه برای ما دارد.
یکی از هیجان انگیزترین اتفاقاتی که به طور مداوم در سری بازیهای «اساسینز کرید» رخ میدهد، بردن ما به مکانهای مختلف تاریخی در دورههای گوناگون است که به واقع در کنار سرگرم کردن، به شیرینترین شکل ممکن، تاریخ میآموزد. همانطور که انتظار میرفت، بازی «اساسینز کرید» نیز از این سنت بینظیر و زیبا پیروی کرده و در حالی که آپدیتهای قبلیاش ما را به عصر مصر باستان، جنگهای پلوپونز، دوره حمله وایکینگها به انگلیس برد، این بار ما را به دوره خلافت عباسی بین سالهای ۷۵۰ الی ۱۲۵۸ میلادی میبرد.
عاشقان تاریخ بدون شک در اولین رویارویی با این بازی زیبا، مکانهایی چون قلعه الموت و شهر بغداد را شناخته و از تاریخ مهم آنها به بهترین شکل اطلاع دارند.
زمانی که «بسیم» شخصیت اصلی بازی اساسینز کرید میراژ تبدیل به عضوی از هیدن وانز میشود، اعضای این گروه بسیم را به قلعهای دور از دسترس در اعماق رشته کوههایی برف گرفته میبرند که این قلعه الموت نام دارد. باید اشاره داشت که الموت در حقیقت همان قلعهای بوده که اولین نسخه از سری اساسینز کرید در آن آغاز میشود. این قلعه در حقیقت زمانی اصلیترین مقر برای اساسینها (حشاشین) بوده است.
الموت نام منطقهای در استان قزوین در نزدیکی روستایی با نام گازرخان است. قلعه الموت نیز در اعماق کوههای این منطقه واقع شده و در حدود ۱۰۵ کیلومتر از شهر قزوین کنونی فاصله دارد. رشته کوههای این منطقه صعبالعبور بوده و همین موضوع باعث شده که طی تاریخ میزبان تعداد زیادی قلعه و دژهای دفاعی باشد. (در زبان فارسی کلمه الموت به معنی لانه عقاب است.)
در نتیجه، قلعه الموت منطقهای کاملا حقیقی بوده که بیش از همیشه در قرن نهم میلادی از آن استفاده شده است. این قلعه سالها پیش از ورود حسن صباح و انتخاب آن به عنوان مقر اساسینها بنا شده است، اما نباید فراموش کرد که هیدن وانز سازنده این قلعه نبوده است. سازنده این قلعه، شخصی با نام وهسودان بن محمد پادشاهی مستقل بوده که طبق کتب تاریخی تا سال ۱۰۹۰ میلادی در این قلعه سکونت داشته و در حقیقت پادشاه منطقه الموت بوده است. پس از این سالها حسن صباح و یاران او وارد الموت شده و قلعه الموت را به عنوان محل سکونت خود برگزیدهاند».
این تعریفی است که سایت سارگیم برای معرفی بازی «اساسینز کرید» برای مخاطبان ارائه داده است.
اینکه قلعه الموت و بخشی از تاریخ شهر و کشور ما بنمایه یکی از پرطرفدارترین بازی کامپیوتری در دنیای امروز است جای بسی خوشحالی دارد. همانطور که پیشتر ذکر شد این بازیها در دنیای امروز نقش ویژهای در اقتصاد کشورها دارند و متاسفانه ما نیز از آن بهرهای نبرهایم.
