نامه ای از یک پزشک به رئیس جمهور پزشکیان!

دکتر سید علی شهروزی ـ فارغ‌التحصیل پزشکی عمومی سال ۱۳۷۲ دانشگاه علوم پزشکی ایران

جناب آقای دکتر پزشکیان، رئیس جمهور اسلامی ایران سلام. آن چه موجب نوشتن این نامه، که نامه دوم من است، می‌باشد؛ ضرورت دفاع از شماست.

شما یک پزشک درجه یک هستید و مانند قاطبه جراحان، دقیق و درست. ممکن است حتی بعضی از خصوصیات شما مانند راست‌گویی و شجاعت، در زمانه‌ای که درستی نایاب شده است، تاریخی شوند.

من با شما در یک دانشگاه و یک سال فارغ‌التحصیل شده‌ام و اجازه می‌خواهم آرزوی مضاعفی برای موفقیت شما داشته باشم.

وقتی غوغای معرفی وزیران کابینه شما بالا گرفت، دلم برایتان به خاطر گزینه‌های گاهی محیرالعقول و شاید صرفا خبری، سوخت. تنها در قزوین ما، که از نظر مساحت و جمعیت وزن کمی در جغرافیای سیاسی کشور دارد به اندازه چند تا هیات وزیران و بیش از تعداد استان‌ها نامزد استانداری مطرح بود. بعضی از این اشخاص حتی در سوئیس هم به زحمت می‌توانستند پست بگیرند، جمهوری اسلامی که جای خود دارد. البته این موضوع ایرادی ندارد و غیر از رونق فضای مجازی، از هر طرف که شود کشته، سود اسلام است ! و النهایه و کلهم این فضا به نفع هر دو طرف سیاست داخلی یعنی نظام و اپوزیسیون و بالاتر از آنها، به نفع مردم تمام خواهد شد.

معرفی کابینه شما باعث انتقادهای تند شد که باز باید از مزایای  شما، نظام و منتقدان، که پیش از این تنها زبان قهر را می‌دانستند، بر شمرده شود.

در تاریخ آورده‌اند که در موقع منازعه خلیج خوک‌ها، کندی رئیس جمهور وقت آمریکا،  نخبگان کشور را به کاخ سفید  فراخواند و از آنها نظرخواهی کرد. برترین متخصصان آمریکایی به رئیس دولت مشورت دادند. کندی بعد از رفتن مشاوران به معاونش می‌گوید که بدترین شغل دنیا ریاست جمهوری آمریکاست؛ چون مشاوران نظر دادند و رفتند، اما او باید تصمیم بگیرد. کارشناسی و نظردهی هر چقدر کار سختی باشد هرگز به سختی تصمیم‌گیری نیست. تصمیم‌گیری سخت است چون برخلاف کارشناسی، مسئولیت دارد و تالی اقبال و ادبار مردم را در پی خواهد داشت. شما البته خربزه تصمیم را خوب خوردید و الان هم باید پای لرزش بنشینید. شما مجبورید با این دولت ۴ سال کار کنید‌ که کم‌ لرزی هم نیست.

دکتر پزشکیان، شما در یک فرآیند با نشاط نظرات بسیاری را شنیدید ولی خوشبختانه خودتان تصمیم گرفتید. کابینه شما نه کابینه دوم رئیسی بود و نه کابینه سوم روحانی. حتی کابینه دلخواه جواد ظریف و عباس عبدی هم نبود. فهرست وزراء اگرچه مطلوب نبود ولی کابینه مسعود پزشکیان است. کابینه‌ای که با واقعیت شما و سپهر سیاسی ایران تطابق و تطبیق بیشتری دارد. برداشت رادیکال‌ها از  شما تا حد رهبری اپوزیسیون در یک سو و غلام حلقه به گوش جناح راست در دیگرسو، متوقعانه و خودخواهانه است. حتی گاهی با نام بعضی‌ها گمان می‌کردی که جمهوری اسلامی خدای ناکرده سقوط کرده است.

آقای پزشکیان ظاهرا شما سومین پزشک تاریخ دولت مدرن در ایران هستید که البته مسبوق به سابقه قدیمی‌تر در تاریخ کهن ما، با صاحب نامانی چون بوذرجمهر و بوعلی می‌باشد. باید بی‌طرفانه اذعان کرد که در مورد اسلاف اخیر شما، جامعه پزشکی بر خود می‌بالد که همکارانش در مقام مقایسه با همگنان، موفق‌تر بوده‌اند. به نظرم شما از حکیم‌الملک و اقبال در پزشکی چیزی کم ندارید و در سیاست هم آینده نشان خواهد داد که سر تر خواهید بود. امروز ششم شهریور ۱۴۰۳ می‌باشد و من برای ثبت در تاریخ می‌نویسم که دوره شما دوره درخشان و موفقی خواهد بود. حسن پیش‌داوری من این است که ما، همکاران شما، می‌توانیم در پس بسیاری از مداخلات ناصوابی که بر علم پزشکی و شاغلان این حرفه وارد آمده، پز شما را بیشتر بدهیم و سری در میان سرها راست نماییم. تحصیل و  سلوک پزشکی آدم ساز است و وجود پزشکانی چون ایمن الظواهری، رهبر آدمکش القاعده، که مایه ننگ جامعه پزشکی و باورنکردنی است، کاملا استثناء می‌باشد. جامعه پزشکی در همه زمینه‌ها و حتی سیاست، خوش‌نام و موفق بوده است. پزشکانی هم  که راه سیاست را برگزیدند بیشتر مانند ماهاتیر محمد، که معمار مالزی لقب گرفت، موفق بودند. در مقابل بعضی هم که چون دکتر نجیب‌اله، از دفتر سازمان ملل ربوده شدند تا جنازه رنجدیده‌شان توسط آدم‌کشان در کابل چرخانیده شود، باز از خیل کشته‌شدگان جامعه پزشکی محسوب می‌گردند.

آقای دکتر شما را در گور دیگری نخواهند خواباند. بهتر است حوزه مشاوران خود را به مدد رسانه و فضای مجازی، فعلا فیلتر شده، تا سطح آحاد مردم وسعت بدهید. از حکیمی و اقبال با همه سختی سیاست، نامی به احترام ماند. اما در مورد شما، به نظرم، تاریخ و تقدیر مهربان‌تر خواهد بود. شما بازی دو سر بردی را شروع کرده‌اید که یک بازنده دارد و آن کسانی هستند که قرنی با لاتی کوچه خلوت امور خود را رانده‌اند و آزادی و عدالت و انصاف را برنمی‌تابند وگرنه هر دل صاف و هر عقل پاکی می‌تواند گوشه‌ای از قلب و مغزش را به شما اختصاص بدهد و شما را دوست داشته باشد. شما دوست داشتنی هستید و در دوره قحطی آدم حسابی‌ها، ظهور کرده‌اید.

یک فیلسوف الموتی گفته است: «برای یک عقیده و آرمان درست هزاران نفر تلاش می‌کنند  همین که یکی پیروز شود بقیه نیز در پیروزی او شریکند.» آقای دکتر من و بسیاری از همفکران من، با پیروزی شما احساس پیروزی می‌کنیم. اگرچه می‌دانم که سهمی از کیک قدرت شما به ما نخواهد رسید! اما شیرینی پیروزی شما در دورافتاده‌ترین نقاط میهن به مذاق بسیاری رسیده است.

آقای دکتر، که دکتری برازنده‌ات است. همین که منتقد داری و زمین و زمان علیه‌ات آسمان و ریسمان می‌کنند از طلایع دولت و حکمرانی خوب ( good governing) است و نه تنها نقیصت دولتمردی شما نیست؛ بلکه فضیلت آن  دستگاه سیاسی است. اگرچه حزب و جناح ندارید، اما به جایش خود را با دلاوری خاک پای مردم ایران نامیدید، که از عضویت هر حزبی بالاتر است.

در کشوری که بداخلاقی را تمرین می‌کنیم، همین که می‌توان شما را دوست داشت، خودش یک فرصت است‌. همین که می‌توان به شما نامه نوشت و ترسی از عقوبتی نداشت، یک غنیمت است. شما بمانید و حکومت خود را برانید و بدانید وقتی که اریکه قدرت را ناگزیر ترک خواهید کرد؛ نامی خوش و ماندگار از خود به یادگار خواهید گذاشت.

لات‌های قزوین وقتی می‌خواهند از کسی تعریف کنند می‌گویند: «جوانمردی را پر کرده است.» بعد از سی سال طبابت اجازه بدهید به مخالفان شما بگویم که، رئیس‌جمهوری نصیبتان شده که لاتی را پر کرده است.