قزوین و هنرستان بی‌دفاعش

شهر مینودری قزوین با این سابقه درخشان تاریخی و فرهنگی و هنری فاقد هرگونه مرکز آکادمیک هنرستانی در حوزه هنر بود؛ تا اینکه در سال ۹۸ بنده افتخار خدمت به فرهنگ و هنر قزوین را پیدا کردم و از همان لحظه آغازین خدمت به فکر راه‌اندازی هنرستان هنری در این شهر بودم ‌تا بالاخره این پیگیری‌ها با همراهی عزیزانی چون جناب آقای جمالی‌پور استاندار وقت قزوین و جناب یاری رئیس سازمان برنامه و بودجه استان و آقای اصغری مدیرکل «آپ» استان در کمتر از یکسال نتیجه داد و هنرستان هنرهای زیبای دختران قزوین در مهر ۱۳۹۹ راه‌اندازی شد و در سال بعد یعنی مهر ۱۴۰۰ نیز هنرستان هنرهای زیبای پسران قزوین افتتاح گردید. این هنرستان‌ها امیدی تازه به جریان هنری قزوین دمید تا دختران و پسران قزوینی بتوانند در بستری امن و تخصصی به یادگیری هنر مشغول شوند که نتایج آن در همین سال‌ها قابل مشاهده است، از هنرنمایی‌ها و اجراهای متعدد هنری در استان گرفته تا درخشش در جشنواره بین‌المللی فجر.

اواخر سال ۱۴۰۰ ماموریت بنده در قزوین پایان یافت و از همان زمان ناملایمتی‌ها و بی‌مهری‌ها نسبت به این هنرستان‌ها آغاز شد که تا این لحظه نیز ادامه دارد و همواره این مراکز آموزشی و هنری با حواشی دست به گریبان بوده‌اند.

تا اینکه تابستان امسال گویا قرار است تیشه‌ی نهایی به ریشه نهال نوپای هنرستان هنرهای زیبای دختران قزوین زده شود و از سوی «آپ» قزوین اعلام شده که این هنرستان دیگر جذب هنرجو نداشته باشد.

شگفتا که این امر در پایان دولت سیزدهم و آغاز دولت چهاردهم و به وسیله دولتمردان به جا مانده از دولت قبل در حال انجام است تا شاید حاشیه‌ای سترگ را برای مدیران بعدی به یادگار گذارند و جای تاسف است که ذره‌ای تدبیر و درایت در این مسیر برای هنر و هنرمندان قزوینی و آینده فرهنگی قزوین به کار گرفته نمی‌شود!

و باز شگفتا که با وجود این تنگناها، مراکز و ساختمان‌های ارشاد قزوین چون عمارت امیرکبیر و ساختمان قرآن و عترت (در جوار کتابخانه امام خمینی(ره)) در اختیار نهادهای دیگر گذاشته شده تا هنر و هنرمندان قزوین همچنان در سرگردانی و بلاتکلیفی به سر برند! جالب است که حتی در این سه سال گذشته چوب حراج بر سایر ساختمان‌های ارشاد نیز زده شده و این ساختمان‌ها برای طرح مولدسازی جهت فروش و اجاره معرفی شده‌اند!

و باز شگفتا و عجیبا که هنرمندان و اهالی فکر و اندیشه و مردم قزوین نیز اکثرا در سکوت به سر می‌برند و دریغ از هرگونه مطالبه‌گری جدی!

حال یک فرصت تاریخی است که مدیران و متولیان و هنرمندان و مردم هنردوست و فرهنگ‌پرور قزوین با هم تدبیر کنند و تصمیم بگیرند که جریان آکادمیک هنر در شهرشان با قدرت و قوت ادامه یابد یا در همین نقطه به پایان برسد.

البته که بنده به نوبه خود پیگیری خواهم نمود، ولی از قدیم چه خوش گفته‌اند که: صلاح مملکت خویش خسروان دانند…

دوستدار همیشگی قزوین، محمد حسین اسماعیلی