«قزوین» شهری با گذشته‌ای باشکوه، ولی آینده‌ای مبهم!

آرزو سلخوری ـ «روز قزوین» در سکوت و بی‌خبری گذشت؛ روزی که قرار بود یادآور عظمت و شکوه شهری باشد؛ شهری که در دوران صفویه نه تنها پایتخت ایران، بلکه مرکز هنر، فرهنگ و تمدن بود و زمانی قلب تپنده ایران محسوب می‌شد، اکنون در سایه‌ی بی‌توجهی و فراموشی قرار گرفته است.

به نظر می‌رسد هیچ‌کس یادش نبود که در این روز باید به این شهر بزرگ و تاریخی احترام بگذارد!

شهرداری قزوین، که باید نقش کلیدی در زنده نگه داشتن میراث این شهر ایفا کند، گویی به خواب عمیقی فرو رفته است. برخلاف سال‌های گذشته، در روز قزوین هیچ خبری از برنامه‌ها و مراسم‌ گرامیداشت نبود و حتی یک یادآوری ساده به شهروندان در مورد این روز صورت نگرفت! گویا فراموش کرده‌اند که این شهر روزگاری افتخار ایران بوده و امروز نیز باید درخششی از آن گذشته پرشکوه را در خود حفظ کند.

قزوین در دوران صفویه، نه تنها پایتخت ایران بود، بلکه با بناهایی چون مسجد جامع، کاخ چهلستون و مدرسه حیدریه به اوج شکوه و تمدن خود رسید. شاه طهماسب صفوی، با انتقال پایتخت از تبریز به قزوین، این شهر را به مرکز سیاسی و فرهنگی کشور تبدیل کرد و موجب رشد و شکوفایی آن شد.

قزوین، روزگاری مأمن هنرمندان، معماران و دانشمندان برجسته بود و برگزاری مراسم‌ و رویدادهای علمی و فرهنگی در آن، توجه جهانیان را به خود جلب می‌کرد.

گاهی برایم سوال پیش می‌آید: آیا مدیران و مسئولان شهری، اهمیت قزوین را درک می‌کنند؟ آیا می‌دانند که این شهر زمانی پایتخت ایران بود و نقشی بی‌بدیل در تاریخ و فرهنگ کشور ایفا کرد؟ یا اینکه همه چیز برایشان به اعداد و ارقام و پروژه‌های بی‌روح خلاصه شده است؟

قزوین شهری نیست که بتوان به آن تنها به عنوان یک نقطه جغرافیایی نگاه کرد. بلکه باید آن را به عنوان یک نماد ملی، یک میراث فرهنگی و یک افتخار تاریخی در نظر گرفت.

متاسفانه، امروز شاهدیم که قزوین حتی در روز خودش نیز فراموش شده است. هیچ صدایی، هیچ نوری و هیچ نشانی از توجه به این شهر بزرگ وجود ندارد. آیا این سرنوشت شهری است که زمانی قلب ایران بود؟ آیا قزوین سزاوار این بی‌توجهی است؟ آیا مدیران شهری و مسئولان همچنان قزوین را در تاریکی و فراموشی می‌خواهند؟

بی‌توجهی به این شهر تاریخی، تنها به میراث فرهنگی و تاریخی آن آسیب نمی‌زند، بلکه احساس تعلق مردم به شهرشان را نیز کاهش می‌دهد. قزوین که می‌توانست با تاریخ پربار خود یکی از قطب‌های گردشگری ایران باشد، به مرور زمان این فرصت را از دست می‌دهد.

آیا می‌خواهید نسل‌های آینده، این شهر را تنها به عنوان یک نام فراموش‌شده در کتاب‌های تاریخ بشناسند؟ اگر نه، پس باید امروز از خواب بیدار شوید.

هنوز فرصت باقی است. باید قزوین را دوباره به جایگاه اصلی‌اش بازگردانید. باید از تاریخ و فرهنگ این شهر محافظت کنید و آن را به آیندگان بشناسانید.

آیا می‌خواهیم در تاریخ به عنوان نسلی شناخته شویم که قزوین، این شهر بزرگ و تاریخی را به فراموشی سپرد؟ یا می‌خواهیم آینده‌ای را برای این شهر بسازیم که فرزندان ما به آن افتخار کنند؟

امروز، قزوین منتظر شماست. شما که در خواب هستید، بیدار شوید و به این شهر بزرگ احترام بگذارید. قزوین، قلب ایران در دوران صفویه، امروز در انتظار تپش دوباره‌ای است که تنها به همت و اراده مدیران و مردم بستگی دارد.