فوتبال خاکستری در شهرستان‌های استان
- شناسه خبر: 10564
- تاریخ و زمان ارسال: 15 فروردین 1402 ساعت 08:00
- بازدید :
صادق افشار
پایان یک سال دیگر را دیدیم واکنون وقت چرتکه انداختن است و اینکه چه کردیم و چه در چنته داریم و کجای ماجرا ایستاده‌ایم. اینکه نمره قبولی گرفته‌ایم یا چشم انتظار ارفاقیم و یا دل نگران مردودی. اینکه سال تازه را با امید رسیدن آن روزهای بهتری که عمری قرار است بیاید و ظاهرا صلاح نمی‌بیند که بیاید، بمانیم یا دل بکنیم از این انتظار بی‌انتها و کلک ماجرا را بکنیم!
اما مگر می‌شود بهار را دید و امید نبست، مگر می‌شود پایان فصل سرد را لمس کرد و ایمان نیاورد به فواره‌های سبز ساقه‌های سبک بار، مگر می‌شود که بی‌دلهره و دلشوره سال کهنه را به عاشقانه‌های شوق و امید فصل تازه پیوند نداد؟ نه که نمی‌شود!
اگر به کنکاش فوتبال قزوین در سال رفته بپردازیم برخلاف بسیاری از سال‌های رفته می‌توان در آن اتفاق جالب و خوشایندی لمس کرد. در این میان نام شمس آذر در فوتبال قزوین خودنمایی می‌کند شاید نتایج شمس آذر در کوتاه‌مدت فضای فوتبال قزوین را تحت‌الشعاع خود قرار داده است و اگر اتفاق خاصی رخ ندهد فوتبال قزوین را باید در لیگ برتر ببینیم، اما کثرت بازیکنان غیر بومی در ترکیب شمس آذر نشان می‌دهد برای به سامان شدن فوتبال قزوین به سال‌ها تلاش و برنامه‌ریزی بهتری نیاز داریم !
اما فوتبال استان قزوین همانگونه که در مرکز حال و هوای بهاری دارد در دیگر شهرهای استان هنوز اتفاق چندان قابل دفاعی رخ نداده و فوتبال این شهرها به‌جز شرکت در لیگ‌های شهرستانی و استانی آن هم در بخش فوتبال پایه در لیگ‌های مناطق کشور حضور کم رنگی در فوتبال دارند. وضعیت فوتبال در تاکستان با باشگاه غفاری بهتر از شهرهای دیگر است. کسب مقام قهرمانی لیگ بزرگسالان، حضور تیم‌های جوانان و زیر 18 ساله‌ها در لیگ کشور بارقه امید را در فوتبال تاکستان زنده کرده است و شاید در فصل آینده حضور در لیگ 3 اتفاقات بهتری هم برای باشگاه غفاری و فوتبال تاکستان رقم بخورد.
در آبیک اوضاع در حد خاکستری است، هر چند آنها در فوتبال پایه و برنامه‌ریزی مسابقات و به‌خصوص در فوتسال خوب عمل کردند و بعد از سال‌ها سکوت صدای فوتبال آبیک شنیده می‌شود ولی مشکل سرمایه‌گذار و بعضاً اختلافات سلیقه‌ای مانع بزرگی برای توسعه فوتبال در شهر پر استعداد آبیک است.
اما اوضاع سالهاست در شهر صنعتی البرز بر همان پاشنه می‌چرخد و هر از گاهی صدایی به‌گوش نرسیده خیلی زود خاموش می‌شود. شهر الوند را بیشتر از آنچه در این سال‌ها با فوتبال بشناسیم، حضور تیم فوتسال کراپ در لیگ برتر کشور و چند تیم فوتسال پایه حسابی بروی فوتبال سایه انداخته است.
داستان در شهر بوئین‌زهرا هم با آن همه استعداد هنوز راضی کننده نیست. زمانی که فوتبال این شهر از دو قطبی خارج و دیگر رقابتی دیده نمی‌شود، هر چند همان یک تیم هم سعی کرده نماینده خوبی برای بوئین‌زهرایی‌ها در سطح لیگ‌های استانی باشد ولی این چندان مشکل را حل نمی‌کند و فوتبال این خطه به کار و برنامه‌ریزی بهتری نیازمند است.
اما داستان جذاب سال بی‌تردید متعلق به معجزه شمس آذر است که همه‌ی غم‌ها را با خود شست و برد. شمس آذر تیمی که گویی هزار سال از نبودنش گذشته بود، به ناگاه در سال توفانی، بازگشتی رویایی داشت و همه را حیرت زده کرد. از آن بازگشت‌های افسانه‌ای منچستر گونه در فینال ۹۹، از آن بازگشت‌های لحظه آخری قهرمان جنگجویی که یک شهر به سوگش رخت عزا پوشیده بودند و از آن بازگشت‌هایی که پس از آن نام شمس آذر سالیان سال را بی‌تردید یدک خواهد کشید.
شمس آذر تازه متولد شده در دل فوتبال ایران، بدون اتصال به منابع مالی دولتی، با استراتژی صعود و تکیه بر علاقه‌مندی مالکان شرکت تولیدی شمس آذر و اراده و غیرت و تعصب بازیکنانش کاری کرد کارستان تا شهر قزوین باشکوه‌ترین سال حیات فوتبالی خود را تجربه کند و اغراق نیست اگر بگوییم پس از به صدا در آمدن سوت پایان آخرین بازی فصل و شاید خیلی زودتر جمعیت کره زمین برای چند ثانیه خالی از یک میلیون قزوینی باشد که آن ثانیه‌های باشکوه خود را در آسمان به پرواز درآیند.
شمس آذر در فضایی رمانتیک، رویایی‌ترین سناریو را برای بازگشت به سطح نخست فوتبال کشور تجربه می‌کند که هیچ کارگردان بزرگی یارای به تصویر کشیدنش نیست. قدم‌های شمس آذر به لیگ برتر نزدیک است تا مرهمی باشد بر خروار خروار غم‌ها، ناکامی و عقب‌افتادگی …
شاید در این اوضاع و احوال اقتصادی کشور و سختی و مشقت مردم صعود شمس آذر به لیگ برتر غم‌ها را به فراموش خانه‌ای تبدیل کند.
