عشق بیکران

زهرا مرسلی

من یک زن هستم پر از عشق، پر از احساس.

احساس دوست داشتن و عشق ورزیدن.

این غریزه در مجموع خلایق جاری است؛ ولی در وجود یک زن بسیار پر رنگتر و عمیق‌تر است؛ و خداوند چه زیبا این حس قشنگ را در سرشت من بانو با طبع لطیف‌تر و پر رنگ‌تر از دیگر مخلوقاتش قرار داده است.

همین کافیست که خداوند یک زن را شایسته‌ی رویش جوانه‌ی نسل انسان قرار دهد. و این موهبتی است در خلقتم.

آری ماجرا از همین جا آغاز می‌شود.

عشق ورزیدن و گذشت، عشق ورزیدن و احساس مسئولیت، عشق ورزیدن و از جان بخشیدن، عشق ورزیدن و از خودگذشتگی، به معنی واقعی، و به تحقیق که این شرح در این مجمل نمی‌گنجد و فقط در یک جمله می‌توان گفت: زن کتابی است به نام «عشق بیکران»

ولی بهتر است بدانیم که این موجود خالق عشق که دلی دارد به بزرگی اقیانوس، و به زلالی آب و روحی دارد به وسعت آسمان؛ خود نیز تشنه‌ی عشق و محبت است. باید عشق بگیرد تا جان و دل ببخشد.

دل اقیانوسی او بعضی وقت‌ها تحمل و گنجایش قلب گنجشک را هم ندارد و اینجاست که باید کمی تأمل کرد و اندیشید؛ که با دل کوچک و روح حساس این موجود ظریف چگونه باید به تعامل رسید و انصاف را رعایت کرد.

مگر می‌شود همیشه او عشق و احساسش را اهدا کند؛ اینگونه که قانون طبیعت و زیست به هم می‌خورد و بانوی داستان ما که مادر و همسری است با هزاران وظیفه و مسئولیت، روز به روز رنجور و بی‌رمق می‌شود و از پای می‌افتد.

بله درست است که او دل بخشنده‌ای دارد؛ ولی برای حفظ طراوت و شادابی زنانه‌اش و برای تداوم حیات و انجسام و موفقیت خانواده‌اش، نیاز به توجه؛ عشق؛ ستایش و تمجید دارد.

او خیلی کم توقع است، فقط با چند کلمه‌ی محبت‌آمیز چنان رشد می‌کند که به وسعت دریا می‌بخشد.

برای داشتن حیاتی زیبا باید زیبایی او را ستود.

برای داشتن دنیایی آرام و عاری از تنش؛ باید به او آرامش داد.

برای داشتن زندگی شاد باید روح او را با سخنان زیبا جلا بخشید.

لازمه‌ی داشتن فرزندی قوی؛ تکریم زن است، تار و پود و سرشت زن ایثار است ولی لازمه‌ی قوام این فطرت دیده شدن توان و قدرت او و جریحه‌دار نشدن شخصیت و احساسش است.

من به شخصه معتقدم زن ستون خانه‌است و اوست که خانه را پا بر جا و محکم نگه می‌دارد و این امر آنچنان هم آسان نیست.

او برای این‌کار باید همواره گذشت کند و مهر و عشق ببخشد تا درختان زندگی‌اش ریشه‌دار و منجسم به بار بنشینند و میوه‌ی مهربانی و عشق بدهند.

پس باید حواسمان به او باشد که با این بخشش‌ها، خود «تهی» نشود و به پایان خط نرسد که گمان می‌کنم آن پایان؛ پایان خوشی نخواهد بود.

تمام دردهای یک زن با عشق درمان می‌شود.

چقدر درمان دردهای یک زن کم هزینه و آسان است.