طرد و وازدگی اجتماعی کودکان

تدوین و ترجمه: ا. امیردیوانی

اشاره:

برای پدر و مادر ناگوار است که شاهد باشند همسالان، فرزندشان را از خود می‌رانند. غالبا وازنش اجتماعی (دفع و پس زدن)، تجارب گوشه‌گیری و انزوا را به یاد والدین می‌آورد. با این وصف آنان باید تجربه‌های گذشته‌ی خویش را از تجارب کودک‌‌شان مجزا سازند چرا که این مورد صرفا مشکلات بچه را می‌افزاید و بس!

پدران و مادران می‌توانند نکات زیر را بیازمایند تا جگرگوشه‌شان را در عهده برآمدن و واکنش نشان دادن در مقابل وازدگی اجتماعی یاری نمایند:

ـ گاهی عامل طرد، رفتارهای نابهنجار است (همچون داد و فغان یا اعمال پرخاشگرانه). سعی کنید دریابید که وقتی وازنش رخ می‌نماید، به منظور کمک به کودک‌تان، از این کردارها نهایت استفاده را به عمل آورید:

ـ به هیجانات فرزندتان گوش دهید و آن‌ها را درک کنید. بگذارید بداند که به آزردگی‌اش پی برده‌اید و اینکه مطرود شدن از نظر اجتماعی ناپسنداست.

ـ توضیح دهید که طرد شدگی، وضعیت طبیعی است. یقینا نه به این خاطر که بچه نالایق یا رانده شده است.به وی بفهمانید دریابد که گاهی اوضاعی پدید می‌آید که هم سن و سالان نمی‌خواهند با او بازی کنند و این مساله برای همگان پیش می‌آید. این عمل مدد می‌کند که عزت نفسش را حفظ کرده و یا بر آن بیفزاید.

ـ از طریق یادآوری به کودک‌تان که دوستان دیگری داراست یا سایر فعالیت‌هایی را که مایل است انجام دهد، امکانات دیگری برایش فراهم آورید.

امکان دارد اوقاتی پدید آید که فرزندتان بخواهد با شخص خاصی بازی کند که مدام او را از خود طرد می‌کند. در چنین حالاتی بهتر است به وی بیاموزید که چه سان وضعی را متوقف یا رها سازد. باید فراگیرد که بفهمد برخی اوقات بهتر آن است که دست از خواستن چیز امکان ناپذیری بردارد.

هرگاه به نظر آید که بسیاری از همسالان او را رها ساخته‌‌اند و تقریبا یار و همدمی ندارد، در این صورت والدین باید موضوع را با متخصص بهداشت در میان نهند. احتمال دارد کودک دچار مشکلات عاطفی و هیجانی شده و یا در «درک» صحیح اوضاع ناتوان باشد. این موارد را با معلم کودک، روان‌شناس مدرسه یا کارشناس بهداشت مطرح سازید.

منبع کتاب انگلیسی زبان:

Is my child behaving ok? By Dr.Marice Levy