شکست، همیشه هم بد نیست

معصومه رضایی سراج

تیم ملی فوتسال ایران با قبول شکست در فینال رقابت‌های جام ملتهای فوتسال آسیا برابر ژاپن، پس از سالها، عنوان قهرمانی آسیا را از دست داد تا به نوعی به سلطه این تیم در آسیا پایان داده شود. تیم کشورمان که تا قبل از فینال‌ ، تنهادو گل دریافت کرده بود، در بازی فینال سه گل دریافت کرد تا به نوعی به اندازه کل جام در این دیدار گل خورده باشد. شاید تا قبل از فینال، کمتر کسی گمان می‌کرد که ایران با این شرایط مغلوب ژاپن شود ولی مجموعه‌ای از اشتباهات، دست به دست هم داد تا این اتفاق رقم بخورد. درست است که تیم ملی فوتسال ایران در شانزدهمین دوره جام ملت‌ها توفیقی در کسب جام نداشت ولی دلایلی برای خوشحالی وجود دارد. مهم‌ترین دلیل برای اینکه زیاد از این نایب‌قهرمانی ناراحت نشویم، پوست‌اندازی ملموس در تیم ملی است. درست است که ایران چهره سرشناسی همچون حسین طیبی را در ترکیب داشت ولی بازیکنان جوان زیادی در همین دوره فرصت بازی‌کردن را به دست آوردند و مشخص شد که دست‌کم از لحاظ پشتوانه، وضعیت برای فوتسال ایران در سال‌های آتی چندان بد نیست. تیم جوان‌شده ایران اگر در فینال اندکی تجربه بیشتر داشت، خیالش بابت قهرمانی راحت‌تر می‌شد.

دیگر نکته امیدوارکننده در این جام، میل به پیروزی بازیکنان ایران آن هم با زدن گل‌های زیاد بود. سخت است که تیم مدعی همیشه در یک سطح بازی کند ولی ایران در این دوره، منهای بازی فینال، تیمی حریص و سختکوش نشان داد که گویی چیزی به غیر از قهرمانی راضی‌اش نمی‌کند. تزریق چنین روحیه‌ای به تیم همیشه‌مدعی کار چندان ساده‌ای نبود. دیگر موضوعی که دوباره به کادر فنی برمی‌گردد آرامش مثال‌زدنی وحید شمسایی کنار زمین بود. او به دور از هیجانات کاذب سعی کرد به بهترین شیوه تیمش را مدیریت کند. شمسایی در این دوره از رقابت‌ها با تغییرات اعمال‌شده، دست به ریسک زده بود ولی هیچ‌کدام از این موارد باعث به‌هم‌خوردن آرامش او کنار زمین نشد. صحبت‌های پخته او در کنفرانس خبری هم دیگر نشانی از آرامش مثال‌زدنی سرمربی ایران در این دوره از رقابت‌ها بود.

اما نکته آزاردهنده این شکست عدم اصرار به پیاده‌شدن برنامه‌های تاکتیکی منظم در قالب حرکت تیمی است. شاید این مورد در مواجهه با تیم‌های نه چندان سرشناس چندان خودش را نشان نداد ولی در مواجهه با تیم منظمی همچون ژاپن، مشخص شد که ایران برنامه‌های تاکتیکی متنوعی ندارد. تیم ملی در این دوره از بازی‌ها بیشتر به توانایی فردی بازیکنان دل‌ خوش کرده بود که سد بزرگی مثل دروازه‌بان ژاپن، مانع از محقق‌شدن همین توانایی‌های فردی به بهترین شکل ممکن شد. البته شاید هر تیم دیگری هم دو فوق ستاره فوتسال آسیا یعنی حسین طیبی و مسلم اولادقباد را در ترکیب داشت، باز محور حرکت‌های تیم را روی بازی این دو چهره پیاده می‌کرد. ایران شاید در این دوره از بازی‌ها دستش به عنوان قهرمانی نرسید ولی دو عنوان مهم فردی را درو کرد. مسلم اولادقباد در انتها با دریبل‌های تماشایی و تأثیرگذارش به عنوان برترین بازیکن جام معرفی شد و حسین طیبی هم با زدن 10 گل، عنوان آقای گلی جام را درو کرد. این برای سومین بار است که حسین طیبی آقای گل فوتسال آسیا می‌شود؛ سه باری که البته دوبارش برای او با طعم تلخی همراه شده است. طیبی پیش‌تر در سال 2014 هم با زدن 15 گل عنوان آقای گلی در آسیا را به دست آورده بود ولی همان سال، ایران در فینال به ژاپن باخت تا طعم آقای گلی برای طیبی چندان شیرین نباشد. چهار سال بعد، سناریو برای حسین طیبی به بهترین شکل پیاده شد. او با زدن 14 گل در سال 2018 عنوان آقای گلی را به دست آورد و تیم ملی ایران هم در فینال ژاپن را برد و جام قهرمانی را بالای سر برد.