سلامت قلب و رابطه آن با پیچاندن گوش!

وحید حاج‌سعیدی

آن روزها ما هر وقت از زیر بار خانه تکانی در می‌رفتیم و با خودمان خلوت می‌کردیم و در خاطر خطیر و افکار منیرمان ]بارعایت اصول زیست محیطی[ غوطه‌ور می‌شدیم و به گذشتگان و درگذشتگان می‌اندیشیم، (خدا اموات شما را هم بیامرزد) می‌بینیم این بندگان خدا بدون رایانه و تکنولوژی و کتابخانه و تحصیلات آکادمیک چه خدماتی به بشریت ارائه کردند. البته دَم دانشمندان امروزی هم گرم، شیر بدون پالم مادر و نان بدون جوش شیرین پدر حلالشان… خدا وکیلی این عزیزان هم در سال‌های اخیر دست به کارهای بزرگی زده‌اند و اختراعات و اکتشافات زیادی داشته‌اند، ولی قبول کنیم قدیمی‌ها با آن امکانات محدود کار سخت‌تری انجام‌ می‌دادند. بگذریم…

ما امروز قصد داریم از یک رویکرد قدیمی و مشترک بین دانشمندان قدیمی و جدید و دلایل علمی آن رونمایی کنیم: «رابطه پیچاندن گوش و سلامت قلب!» حتماً با خودتان می‌گویید این دو چه ارتباطی با هم دارند؟ الان عرض می‌کنم. اگر خاطر مبارکتان باشد در گذشته مردم قلب‌های سالم‌تری داشتند که صد البته این سلامت قلب به تحرک بیشتر، نبود روغن پالم در لبنیات پر چرب، وجود سرب در بنزین، نیترات در آب، آرسنیک در برنج و … ربطی نداشت. پیچاندن گوش بچه‌ها توسط معلمان و مکتب‌ خانه‌داران بزرگوار و والدین، راز سلامت قلب در نسل گذشته بود! بله پیچاندن گوش… در تائید و اثبات مطلب فوق هم دانشمندان اخیر زحمت کشیده‌اند و نتایج تحقیقاتشان را نیز منتشر کرده‌اند. نتایج آنالیز بنزین‌های وارداتی که نیست، تحقیق علمی است!

اصل نتایج بدون کم و کاست: «بنابر تحقیقات جدید دانشمندان، تحریک الکتریکی یکی از عصب‌های موجود در گوش می‌تواند سلامتی قلب را افزایش دهد. نتایج این تحقیقات نشان داد TENS یا همان تحریکات الکتریکی عصب از راه پوست، پتانسیل لازم برای ارتقای سلامتی قلب را دارد و حتی می‌تواند به درمان نارسایی قلبی نیز کمک کند.» (به نقل از جراید)

ملاحظه فرمودید؛ از تجزیه و تحلیل مطالب فوق چنین برمی‌آید که گوش فقط ابزار شنیدن نیست و کاربردهای دیگری هم دارد. اما متاسفانه در عصر حاضر معلمین حق ندارند به دانش‌آموز بگویند بالای چشمت ابروست، چه برسد به اینکه بخواهند گوش کسی را بپیچانند! پدر و مادرها هم با این برنامه‌های تلویزیونی فقط قربون صدقه بچه‌ها می‌روند و زبانم لال از برخورد و تشر و … خبری نیست.

علی‌ای‌حال با عنایت به اینکه در سال‌های اخیر ماجرای نارسایی‌های قلبی متاسفانه افزایش یافته است، چند راهکار  در این خصوص افاضه می‌گردد:

الف) نواختن زنگ سلامت قلب در مدارس: با توجه به افت شدید تحصیلی در جامعه پیشنهاد می‌شود امسال در مدارس در کنار زنگ‌های مختلف مسواک، شیر، سر شیر، حوله، زلزله، آتش‌سوزی، سونامی و … «زنگ سلامت قلب» هم نواخته شود تا در کنار توجه به سلامت قلب دانش‌آموزان(!)، راندمان درسی‌شان هم یک تکانی بخورد!

ب) تحقیق در سایر موارد مشابه: به منظور استفاده بهینه از تجارب گذشتگان، دانشمندان عزیز وطنی دست بجنبانند و راجع به سایر پروسیجرهای تربیتی نسل گذشته مثل چشم غره، پس‌گردنی، اردنگی، کف‌گرگی و …  هم یک مختصر تحقیقاتی انجام بدهند؛ شاید در خصوص افزایش سلامت کلیه، کبد، معده و سایر اعضا و جوارح هم مطالب جدیدی کشف شد!