سرمربی هندی، چیزی برای اضافه کردن به تیم ملی ندارد

گفت‌وگو ـ محمد بهرامی: تیم ملی کبدی بانوان ایران که در بازی‌های آسیایی جاکارتای اندونزی در سال 1018 توانسته بود به مدال طلا دست یابد، نتوانست از عنوان خود در بازی‌های آسیایی هانگژو دفاع کند و با تنزل مدال و با قبول شکست برابر چین تایپه از رسیدن به فینال این مسابقات بازماند و در ادامه تنها به مدال برنز رسید. تیم مردان ایران نیز فینال دراماتیکی برابر هند داشت و در حالی که شانس اصلی کسب مدال طلا را داشت ولی در نهایت به مدال نقره رسید تا اتفاقات آن بازی تا مدت‌ها در اذهان هواداران این رشته بماند. تیم مردان ایران نیز در دوره گذشته این بازی‌ها به مدال طلا رسیده بود اما این دوره به مدال نقره بسنده کرد.

پس از هانگژو، پیرامون نتایج تیم‌های ملی کبدی ایران، حرف و حدیث‌های بسیاری بود و کارشناسان تفسیرهای مختلفی از این بازی‌ها و نتایج آن داشتند. نتایجی که برخلاف دوره گذشته، برای استان قزوین دارای اهمیت زیادی بود چرا که در این دوره، یک نماینده از این استان در تیم ملی کبدی بانوان داشتیم. «فاطمه خدابنده‌لو» بانوی کبدی‌کار قزوینی در عضویت تیم ملی بود تا با مدال برنزی که کسب شد، استان قزوین هم سهمی در این مدال داشته باشد؛ مدالی که ارزش آن کمتر از طلا نبود.

پس از گذشت چند هفته از بازی‌های هانگژو، به سراغ این بانوی ملی‌پوش رفته و گپ‌وگفتی با وی پیرامون نتایج تیم ملی و اوضاع و احوال این رشته داشته‌ایم که از نظرتان می‌گذرد:

لطفا خودتان را معرفی کنید و بگویید که کبدی را از چه سالی آغاز کردید؟

فاطمه خدابنده‌لو هستم ورزشکار رشته کبدی، این رشته را از سال 91ـ90 به‌صورت آماتور آغاز کردم و تا به امروز که در بازی‌های آسیایی حضور داشتم فعالیتم در این رشته ادامه داشته است.

این رشته از کجا آمده و خاستگاه آن کجاست؟

کبدی در هندوستان ابداع شده و از بازی‌های این کشور است مثل کشتی که متعلق به ایران است کبدی از بازی‌های قدیمی کشور هندوستان محسوب می‌شود که امروز فراگیر شده و به بازی‌های آسیایی نیز راه یافته است.

این رشته همچنان در بین مردم ناشناخته است، فکر می‌کنید دلیل آن چیست؟

یکی از دلایل اینکه کبدی ناشناخته مانده، این است که مسابقات آن در بخش بانوان پخش تلویزیونی ندارد از این‌رو مردم شناخت کمتری از آن دارند، البته در چند سال اخیر که مسابقات لیگ برتر پخش شده است شرایط تا حدود زیادی فرق کرده و افراد بیشتری آن را را می‌شناسند.

چند سال است این رشته را به‌صورت حرفه‌ای دنبال می‌کنید؟

از سال 91ـ90 این رشته را به‌صورت آماتور آغاز کردم و تا سال 94 به همین منوال ادامه دادم اما از آن سال به بعد و با ورودم به اردوهای تیم ملی، فعالیت من در این رشته رنگ جدی‌تری به خود گرفت و به صورت حرفه‌ای آن را دنبال کردم .

وضعیت این رشته در استان قزوین چگونه است؟

خوشبختانه این رشته در استان قزوین خصوصا در بخش بانوان شرایط خیلی خوبی دارد تیم ما در لیگ برتر است اما همچنان دنبال یک اسپانسر خوب هستیم تا بتوانیم لیگ برتری بودنمان را حفظ کنیم. حضور ما در لیگ برتر نیز به این شکل بوده که همه بازیکنان از استان  خودمان بوده‌اند و بازیکنی از خارج از استان نداشته‌ایم.

به نظر می‌رسد که تیم‌های بانوان عملکرد بهتری نسبت به آقایان در استان داشته‌اند فکر می‌کنید دلیل آن چیست؟

این حاصل تلاش و همت بانوان کبدی کار بوده است ما در بخش بانوان بازیکنان ملی‌پوش زیادی داشته‌ایم که در اردوهای مختلف حضور داشته‌اند اما بنا به نظر سرمربی تیم ملی خط خورده تا تنها باقیمانده از استان قزوین من باشم که در بازی‌های آسیایی هم حضور داشتم. البته عملکرد آقایان هم نسبت به سال‌های گذشته خیلی خوب شده است ما آقای احمدرضا عسکری را در رده‌ی بزرگسالان داریم و آقای امیرحسن نوروزی و آقای علی میرزایی را هم در رده‌ی جوانان در مسابقات قهرمانی جهان داشتیم که مدال نقره را کسب کردند. احمدرضا عسکری هم که در بخش بزرگسالان است و در مسابقات  قهرمانی آسیا که در کره برگزار شد مقام دوم و مدال نقره را کسب کرد.

اولین بار چه زمانی به اردوی تیم ملی دعوت شدید و چه احساسی داشتید؟

اولین بار در سال 94 به اردوی تیم ملی دعوت شدم آن هم به اردوی تیم ملی بزرگسالان، در حالی که رده‌ی سنی جوانان را داشتم خیلی احساس خوب و قشنگی بود چون بعد از چندین سال زحمت و تمرین سخت توانسته بودم به اردوی تیم ملی راه پیدا کنم.

به جز تفاوت‌های ظاهری، این رشته چه تفاوت‌هایی با دیگر رشته‌ها دارد؟

تفاوت چندانی نیست، بازی‌های تیمی به یک انسجام کلی نیاز دارند که کار یک نفر به کار بقیه هم بستگی دارد، یعنی اگر من خیلی هم خوب باشم و بقیه کمی بالاتر یا کمی پایین‌تر باشند همدیگر را تحت‌الشعاع قرار خواهیم داد، این در همه رشته‌ها وجود دارد ولی غیر از این به نظرم رشته کبدی رشته‌ای اعتیادآور است، یعنی ما که این‌گونه هستیم و کبدی برایمان اعتیادآور بوده است هر کسی که در این رشته در هر حوزه‌ای که بوده نتوانسته آن را کنار بگذارد.

از بازی‌های آسیایی بگویید، چطور شد که تیم ملی نتوانست مدال طلای جاکارتا را تکرار کند؟

در تمام بازی‌هایی که در این رشته و در این سال‌ها در آسیا برگزار شده و ایران در آن حضور داشته، توانستیم  فقط در سال 2018 مدال طلا کسب کنیم، به‌نظر من به جای اینکه نگاه کنیم و ببینیم که چرا طلای جاکارتا تکرار نشد باید ببینیم که چه چیزی باعث شد تا در آن مسابقات طلا بگیریم من در آن سال از تیم ملی خط خوردم اما وقتی با خانم محمدیان معاونت امور ورزش بانوان وزارت ورزش و جوانان صحبت کردم هیچ دلیلی برای خط خوردن من نداشتند اما گفتند که ما باید به این کادر اعتماد داشته باشیم، باید ببینیم چطور شد که ما توانستیم در جاکارتا مدال بگیریم.

بازیکنانی که در آن بازی‌ها حضور داشتند، سه دوره بازی‌های آسیایی را تجربه کرده بودند برای این دوره نیاز بود که تیم تغییراتی داشته باشد ضمن اینکه تیم‌های دیگر هم بیکار ننشسته‌اند و تمرین و تلاش می‌کنند. در هانگژو، تیم ما به صورت کامل آنالیز شده بود و بازیکنانی هم داشتیم که میانگین سنی بالایی داشتند. شاید این یکی از عوامل نتیجه نگرفتن تیم ملی بانوان بود اما به طور کلی برای برد، فاکتورهای زیادی وجود دارد و برای شکست هم یک دلیل کافی نیست، صددرصد مسائل بسیاری دست به دست هم می‌دهند که مدال طلا به دست بیاید و یا برعکس، هیچ مدالی کسب نشود.

در هانگژو تیم‌های بنگلادش و نپال را با اختلاف فاحش شکست دادید اما برابر چین تایپه مغلوب شدید در آن بازی چه اتفاقی افتاد؟

در این رشته همه تیم‌ها در قاره آسیا قوی شده‌اند و کبدی به سبکی نوین آشنا شده است، به نظرم تمریناتی که داشتیم برای بردن چین تایپه کافی نبود و ما احتیاج به این داریم که برخی تغییرات اساسی در این تیم داشته باشیم بله ما بنگلادش و نپال را با اختلاف بردیم و به چین تایپه باختیم، 5 سال پیش هم به چین تایپه باخته بودیم، پس برنامه‌ریزی برای پیروزی برابر چین تایپه باید از 5 سال پیش شروع می‌شد اما این اتفاق جدی گرفته نشد.

آیا مربی خارجی آن‌طور که باید توانسته در تیم ملی اثرگذار باشد؟

سرمربی تیم ملی (شایلا جین) از سال 96 وارد ایران شد و اولین اردو در قزوین، اردوی تیم ملی جوانان بود در این مدت که در ایران حضور داشت تا بازی‌های آسیایی جاکارتا، حضورش مفید و مثمرثمر بود اما بعد از جاکارتا، چیزی برای اضافه کردن به تیم ملی نداشت تا بتواند در این تیم تغییری اساسی ایجاد کند یا ایده خاصی برای حفظ تیمی که قهرمان شده بود را نشان دهد. برای حفظ آن مدال نیاز به یکسری ایده و نظر داشتیم که او دیگر عقیده جدیدی نداشت.

در فینال بازی‌های مردان هم اتفاقات عجیبی رخ داد نظر شما در این‌باره چیست؟

متاسفانه داور بازی فینال آقایان، استقلال تصمیم‌گیری نداشت تا بتواند رای قطعی خود را اعلام کند و اینکه اگر ما هم ادامه دادیم فقط به‌خاطر اینکه این رشته از بازی‌های آسیایی حذف نشود وگرنه می‌توانستیم ادامه ندهیم اما مدال نقره آنها هم بسیار ارزشمند و برابر با طلا بود

امسال در لیگ عضو چه تیمی هستید؟

امسال برای لیگ برتر به دنبال یک اسپانسر خوب هستیم تا از استان خودمان در این رقابت‌ها شرکت کنیم، قطعا هیچ کجا استان خودمان نمی‌شود ولی اگر قرارداد خوبی نداشته باشیم کار سخت می‌شود، متاسفانه در بخش بانوان قراردادها چشمگیر نیست با وجود اینکه یک تیم مدال‌آور هستیم ولی میزان قراردادهایمان بسیار اندک است ما همچنان مشکل هزینه‌های ایاب ذهاب و خورد و خوراک را داریم. امیدوارم که یک اسپانسر خوب پیدا شود تا بتوانیم با تیم استان وارد مسابقات لیگ شویم.

مهمترین برنامه پیش‌رویتان چیست؟

برای مسابقات 2026 که پیش‌روی ما است قصد داریم که مدال برنز را ارتقا دهیم و مدال خوشرنگ‌تری تقدیم مردم ایران کنیم  پس می‌خواهم تلاش کرده و خودم را حفظ کنم تا برای کشور افتخارآفرینی کنم.