زخم‌هایی که دیده نمی‌شوند

سعیده علوی

معلولیت یکی از موضوعاتی است که ممکن است برای بسیاری از افراد جامعه مهم و مورد توجه باشد. معلولیت به طور کلی به اختلالاتی گفته می‌شود که باعث می‌شوند فرد در انجام برخی فعالیت‌ها یا تعامل با دنیای اطراف خود دچار مشکل و محدودیت شود. این اختلالات ممکن است شناختی، رشدی، عقلانی، ذهنی، فیزیکی، حسی یا ترکیبی از عوامل متعدد باشد. اختلالاتی که باعث معلولیت می‌شوند ممکن است از بدو تولد وجود داشته باشند یا در طول زندگی فرد به دست آید. بر اساس گزارش جهانی در مورد معلولیت، ۱۵ درصد از جمعیت جهان یا یک میلیارد نفر به معلولیت مبتلا هستند که امری است طبیعی اما آانچه امروز مورد بحث ما است بررسی وضعیت این قشر پانزده درصدی جامعه است که آیا از وضعیت متعارفی برخوردارند؟ کار و حرفه مناسبی دارند؟ یا برای کوچک‌ترین خواسته و نیازشان درجامعه کنونی درگیرند؟

«نسیم مافی» دخترجوانی است که از چهارده سال پیش بر اثر یک سهل‌انگاری پزشکی و تست نشدن دارو قبل از تزریق دچار بیماری اسکلودرمی شده و از ناحیه دست دچار معلولیت گردیده و تاکنون درگیر این بیماری است. اما نسیم هرگز این وضعیت را سد راه خود ندانسته و همواره در راه کمک به معلولین تلاش می‌کند.

نسیم توصیه می‌کند تا از معلولین به خاطر معلولیت‌هایشان فاصله نگیرند و برایشان دلسوزی نکنند. آرزوی شفا و بهبودی خوب است اما «هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد».

نسیم به تمام دوستان خود توصیه می‌کند که روحیه خود را حفظ کنند و کارهایشان را تا جایی که در توانشان هست انجام دهند.

وی که خود آرایشگر و عکاس ماهری است می‌گوید: معلولیت محدودیت نیست پس تا می‌توانید فعالیت کنید و برای جامعه مفید باشید.

نسیم همواره دلسوز دوستان خود است و برای شادی آن‌ها از هیچ کاری دریغ نمی‌کند. جشن می‌گیرد و با هزینه خود مهمان‌ها و معلولین را دعوت می‌کند. به دوستان خود یاری می‌رساند تا برای مدارس نقاط محروم شهر تغذیه برساند و همواره در تلاش است.

داستان نسیم، داستان زندگی خیلی از انسان‌های اطراف ماست که نه بیمه حمایتشان می‌کند و نه مبلمان شهری، مناسب آنها ساخته می‌شود و نه کاری برایشان مهیاست.

امیدوارم روزی برسد که نسیم و نسیم‌ها حال دلشان خوب باشد.