راهبردهای نوین رسانه و بصیرت رسانهای مدیران
- شناسه خبر: 16783
- تاریخ و زمان ارسال: 28 تیر 1402 ساعت 08:00
- بازدید :
وحید حاج سعیدی
نقش و جایگاه کنونی رسانهها در عصر حاضر تا جایی قابل اعتنا و ارزشمند است که عدهای از کارشناسان آن را به عنوان ابزاری قدرتمند در جهت توسعه همه جانبه مقولات فرهنگی، مذهبی، علمی، سیاسی، هنری، و … قلمداد میکنند که در کنار رسالت اصلی خود همان خبرپراکنی است، میتواند به یک راهبرد و یاریگر حاکمیت، دولت، اصناف، صنایع و … باشد.
با ظهور مدرنیته و به تبع آن، افزایش ضریب نفوذ استفاده از وسایل ارتباط جمعی مانند روزنامه، رادیو، تلویزیون و اینترنت و … دولتها و گروههای اجتماعی توانستهاند با بهرهبرداری درست و هدفمند از این ابزارها سیاستهای متنوع فرهنگی، اقتصادی، آموزشی و علمی خود را در جامعه تبلیغ کنند و آنها را به گفتمان مسلط و غالب در جامعه تبدیل کنند. این دولتها با تکیه بر ظرفیت رسانهها و استفاده از آخرین تکنولوژیهای روز دنیا توانستهاند سطح آگاهی عمومی در جامعه را بالا برده و فرهنگ عمومی را ارتقا دهند که ماحصل آن کاهش آسیبهای اجتماعی، افزایش صرفهجویی در جامعه، درک صحیح از اقتصاد و پذیرش تصمیمات دولتی در شرایط خاص و … است.
استفاده از ظرفیت چشمگیر و نامحدود رسانهها محدود به دولتها و حاکمیت نمیشود و شرکتهای بزرگ و کوچک نیز به مددرسانه توانستند با پاسخگویی و شفافیت در عملکرد، جایگاه و دست برتر خود را در جامعه بر مخاطبان و مشتریان خود تحمیل کنند. تا جایی که امروزه در دنیا استفاده از مشاور رسانهای قوی و روابط عمومی کارآمد یک اصل جداییناپذیر مدیریتی است و مدیران هوشمند و آیندهمحور استفاده از ظرفیت رسانه را در هیچ حالتی از دست نمیدهند.
متاسفانه با وجود اثرات و تبعات مثبت رسانه در اطلاعرسانی از خدمات، فعالیتها، رویکردها و اقدامات انجام شده و در دست اقدام در سطوح مختلف شهرستانی، استانی و حتی ملی، بسیاری از مدیران دولتی که از علم روز دنیا و سواد رسانهای کم بهره و یا حتی بیبهرهاند، نسبت به استفاده از این ظرفیت چشمگیر که به نسبت سایر فرآیندهای آموزشی و تبلیغاتی و … با هزینه کمتری در اختیار است، به گونهای غریب، غافلند.
در حقیقت مدیریت سنتی کشور به ویژه در استانها و شهرستان به آفت «خبرنگار هراسی و مصاحبهگریزی» دچار شده است که ماحصل آن، عدم برگزاری نشستهای خبری، عدم مصاحبه با خبرنگاران و انتشار اخبار سازمان در پیامرسانها و کانالهایی است که عمدتاً با رویکرد اقتصادی طراحی شدهاند.
دلایل و توجیهات این دست مدیران که از مواجهه با خبرنگاران در هر قالبی رویگردان هستند جالب توجه و شنیدنی است که مطرح ساختن برخی از آنها مایه شرمساری است!
اینکه یک مدیر دولتی در طول چندین سال مدیریت که گاهاً به یک دهه نیز میرسد تاکنون هیچ نشست خبری با خبرنگاران نداشته و با هیچ خبرنگاری ارتباط نگرفته است به لحاظ ساختارشناسی رسانه، تلاش برای حفظ صندلی، نداشتن کارنامه موفق و سرپوش گذاشتن بر نقاط ضعف و ناکارآمدیها است و هیچ دلیل منطقی دیگری را در ذهن متبادر نمیسازد.
امروزه نهادهای امنیتی یا قضایی که به لحاظ رعایت برخی محدودیتها دارای اخبار طبقه شده میباشند، در برگزاری نشستهای خبری و مصاحبه پیشگام هستند اما برخی ادارات و سازمانهای معمولی از چنان محدودیتها و خطوط قرمزی سخن به میان میآورند که در قاموس هیچ نگاه امنیتی نمیگنجد!
مدیری که شجاعانه در برابر خبرنگاران قرار میگیرد و به ارائه گزارش عملکرد میپردازد و از قرار گرفتن در برابر آماج سوالات ریز و درشت خبرنگاران که با دوربین و ضبط در حال مستندسازی تمام جملات وی هستند، نمیهراسد، حتی اگر دارای نقاط ضعفی نیز باشد، قطعاً از پذیرش آن ابایی ندارد و برای اصلاح آن پیشقدم خواهد شد. چرا که اگر جز این بود رویکرد «خبرنگار هراسی و مصاحبهگریزی» را در پیش میگرفت.
البته بعد از گسترش فضای مجازی و افزایش ضریب نفوذ استفاده از شبکههای مجازی نظیر تلگرام و اینستاگرام برخی مدیران سعی میکنند با تشکیل یک گروه دوست یا سیصد نفره اداری و انتشار یک تصویر یا ویدئو از رویداد مربوط به حوزه کاریشان و یک خط مطلب (فتو نیوز)، نیاز رسانهایشان را مرتفع سازند. هر چند عدهای دیگر از مدیران نیز زحمت ساخت همین گروه را هم به روابط عمومی خود نمیدهند و با پرداخت مبالغی، اخبار حوزه خود را (شما بخوانید یک عکس و یک خط مطلب) در پیجها و کانالهای اقتصادی منتشر میسازند که قطعاً مدیران این صفحات و کانالهای غیررسمی حق هیچ سوال و جوابی از مدیر مربوطه درخصوص ارزشهای خبری، ضرورت اجرای طرح، جزئیات طرح، نحوه انتخاب پیمانکار، محتوای جلسات و … ندارند و فقط در قبال دریافت وجه ملزم به انتشار خبر هستند!
جا دارد مدیرانی که سالها از مواجهه با خبرنگاران و برگزاری نشستهای خبری طفره رفتهاند و شهامت روبرو شدن با نمایندگان مردم و اصحاب رسانه را ندارند، از پوسته مدیریت سنتی و مداربستهای خارج شده و مسئولیت تصمیمات، راهبردها و اقدامات حوزه سرزمینی یا اداری خویش را بپذیرند و به بهانههای واهی نظیر عدم اجازه حراست سازمان یا ضرورت هماهنگی با مدیران ارشد و … از مواجهه با خبرنگاران رویگردان نباشند.
