دکترای نشاط و شورآفرینی!

وحید حاج سعیدی

ارتباط شادی با سلامت جسم و روان، امری ناگزیر و اثبات شده است؛ چرا که شادی و احساسات مثبت علاوه بر تقویت سیستم ایمنی بدن و آرامش روانی، به نوعی در پیشگیری از بروز تبعات منفی در شرایط سخت نیز تاثیر دارند و بدن را آماده پذیرش شرایط ناگوار می‌کنند.

شاید اولین حجت اثبات این مدعا اثرات مثبت قرار گرفتن در محیط‌های شادی‌بخش باشد. چرا که عموماً در باشگاه‌های ورزشی، جمع دوستان و خانواده همراه، گشت و گذار در طبیعت، تماشای فیلم‌های جذاب و … تنها شادی و نشاط حرفی برای گفتن دارند و ما را از صحبت‌های تلخ و ناامیدکننده افراد سمی رهایی می‌بخشند!

شادی و شور و شوق داشتن یک حس درونی زیبا و غیرقابل‌انکاری است که منجر به آرامش، امید و هیجان بخشیدن به لحظه‌لحظه زندگی می‌شود. شادی معجونی ضدافسردگی و حتی به باور برخی پزشکان درمان بسیاری از بیماری‌هاست. به دلیل اهمیت ویژه‌ای که شادی در زندگی همه ما دارد تحقیقات زیادی در این‌باره صورت گرفته که نشان‌دهنده‌ی واکنش عالی سلول‌ها و بافت‌های بدن در مقابل آن می‌باشند.

علاوه بر سلامت جسم، سلامت روح نیز از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است که شادی با ایجاد انگیزه در فرد، سلامت روح و روان را نیز تضمین می‌کند. از سوی دیگر انگیزه عاملی است که فرد را به سرانجام رساندن کاری ترغیب می‌کند و موجب موفقیت او در تمام مراحل زندگی می‌شود که خود این عامل هم در شاد بودن و شاد زندگی کردن تاثیر دارد.

با این وجود ما ایرانی‌ها اساساً از غم بیشتر از شادی لذت می‌بریم و واقعاً باور کرده‌ایم که «غم با همه بیگانگی هر شب به ما سر می‌زند!» فلذا اگر یک شب هم در را به روی غم ببندیم و در جمع دوستان و یاران و خانواده اوقات خوشی برایمان رقم بخورد، باز هم نیمه شب لای پنجره را کمی باز می‌گذاریم!

کار تا جایی از خرک در رفته که در جامعه امروز شادی بی‌سبب و خنده بی‌دلیل را امری محال می‌دانیم و ما انسان‌های غمزده، فلسفه انسان‌های شاد را هم با به کارگیری برچسب فاقد اصالت و تقلبی «الکی خوش» زیر سوال می‌بریم. شاید هم چون خودمان را عقل کل می‌دانیم خندیدن بی‌سبب را کار دیوانگان می‌پنداریم بنا به قاعده تا عاقل دلیلی برای خنده بیابد، دیوانه هزار بار خندیده!

جالب اینکه در آموزه‌ها و تعالیم دینی، شوخی و مزاح مورد تایید قرار گرفته و حتی شوخی و زنده دلی از ویژگی‌ها و صفات افراد پرهیزگار به حساب آمده است اما در جامعه کنونی شوخی و مزاح در عصر حاضر به حلقه مفقوده مراودات اجتماعی تبدیل شده است.

بی‌تردید گاه فرا رسیده که تلاشی جدی و عزمی راسخ برای تزریق روحیه نشاط و شادی در جامعه آغاز شود و جامعه خموده و فسرده امروز را با همه گرفتاری‌ها و مشکلات اقتصادی و اجتماعی و سیاسی و … قلقلک دهیم. شاید در این مسیر بتوانیم از تجربه افرادی که بی سبب شادند و در مراودات روزمره‌شان این شادی را با دیگران به اشتراک می‌گذارند، یاری جست. آنهایی که بعضاً سواد خواندن و نوشتن ندارند ولی گویی دکتری نشاط و شورآفرینی دارند و در مواجهه با اعضای خانواده، مشتری، همسایه، راننده تاکسی و اتوبوس، رفتگر محله، مغازه‌دار و … لبخندی بی‌دلیل و یا جمله‌ای نشاط‌آفرین بر زبان می‌رانند و به قول امروزی‌ها روز افراد را می‌سازند. یادمان نرود برای اخذ مدرک دکترای نشاط و شورآفرینی نیاز به ادامه تحصیل و رفتن به دانشگاه نیست! کافی است جهان را از زاویه دیگر و به قول سهراب جور دیگر ببینیم.