دویدن به دنبال حسرت‌ها و محرومیت‌ها!

محمد بهرامی

حضور کاروان تیم فوتبال النصر عربستان در ایران برای دیدار با پرسپولیس تهران و استقبال کم‌نظیر جوانان! از رونالدو، طی روزهای گذشته بازتاب زیادی در رسانه‌های ایرانی و خارجی داشت. در این میان عده‌ای آن را تقبیح و عده‌ای نیز آن را ستودند. قبل از اینکه به چرایی این موضوع بپردازیم باید عنوان کنیم که اگر رونالدو به هر کشور دیگری غیر از ایران هم سفر می‌کرد این اتفاق رخ می‌داد. کسی که فقط در پیج اینستاگرامش حدود 680 میلیون نفر دنبال‌کننده دارد، باید هم وقتی به کشوری غیر از پرتغال سفر می‌کند اینگونه مورد استقبال قرار گیرد.

بیراه نگفته‌ایم اگر بگوییم که دیدن رونالدو، مسی و نیمار آرزوی هر نوجوان و جوانی است که عشق به فوتبال دارد پس نمی‌توان به طرفداران رونالدو خرده گرفت که چرا برای دیدنش اینگونه سر از پا نمی‌شناختند و یا با دیدنش از خود بیخود شده و اشک می‌ریختند. در اینکه برنامه‌ریزی‌ها در کشور ما برای اینگونه برنامه‌‌ها بسیار ضعیف بوده و یا اصلا وجود ندارد حرفی نیست، اما مردم ما خصوصا جوانانمان سال‌هاست که دنبال حسرت‌ها و نداشته‌هایشان دویده‌اند. دیدن رونالدو برای آنها که هرگز یک بازیکن بزرگ را از نزدیک ندیده‌اند یک رویا به حساب می‌آید پس حق دارند از دیدنش سر از پا نشناسند.

وقتی مدیران باشگاه النصر که رونالدو را به خدمت گرفته‌اند خودشان تا هفته‌ها عکس‌هایشان را با این بازیکن مطرح در فضای مجازی و پیج‌های شخصی‌شان منتشر می‌کنند، چگونه می‌توان به این جوانان ایراد گرفت که برای دیدن او با دمپایی و یا پابرهنه دنبالش ندوند؟ سال‌هاست که تنش‌های سیاسی ایران با کشورهای اروپایی باعث شده که چهره‌های مشهور ورزشی برای سفر به ایران امتناع کنند. از این رو علاقه‌مندان به این چهره‌ها در حسرت دیدن آنها مانده‌اند.

دیدن بازی رونالدو از نزدیک در ورزشگاه آزادی می‌توانست بسیاری از جوانان را به آرزوی حداقلی‌شان برساند اما به لطف یک اشتباه احمقانه از سوی کارگزار رسانه‌ای باشگاه پرسپولیس در دور گذشته لیگ قهرمانان که منجر به شکایت باشگاه گوای هند شد، سرخپوشان از داشتن تماشاگر در این بازی خانگی محروم شدند تا همه مجبور شوند باز هم از طریق تلویزیون بازی رونالدو را ببینند.

البته گمان نکنیم که کارناوال استقبال از رونالدو دوباره تکرار نخواهد شد، باید منتظر حضور نیمار جونیوربازیکن سرشناس و برزیلی تیم الهلال عربستان در ایران هم بمانیم که در گروه نساجی مازندران قرار دارد، یقینا چنین صحنه‌هایی دوباره تکرار خواهد شد و چه بسا پرتعدادتر هم بشود. حضور این بازیکنان در ایران یک فرصت است تا همه نگاه‌ها را به سوی خود جلب کنیم و از فرصت پیش آمده نهایت استفاده را ببریم ولی یقین داریم که هیچ برنامه‌ریزی برای این اتفاقات بزرگ وجود ندارد. این فوق ستاره‌های دنیای فوتبال به ایران می‌آیند و می‌روند ولی هیچ اتفاقی در ورزش ما رخ نخواهد داد. حضور آنها می‌تواند از نظر سیاسی هم به سود ما باشد اگر مسئولین بتوانند از آن درست استفاده کنند.

نکته دیگری که در این بین قابل ذکر است اینکه باید بدانیم حضور بازیکنان درجه چندم اروپا آن هم با مبالغ و هزینه‌های کلان هیچ سودی برای فوتبال ما و رونق اقتصادی آن نخواهد داشت بلکه با حضور بازیکنان بزرگ است که می‌توانیم به رشد برسیم باید تنه بازیکنان ما به تنه این بازیکنان بخورد تا بتوانند از آنها چیزی یاد بگیرند و سرمایه‌داران را نیز متوجه لیگ ایران کنند. در حالی که تیم‌ها و باشگاه‌های عربستانی با هزینه‌های هنگفت بازیکنانی نظیر رونالدو، سادیومانه، نیمار، کریم بنزما و غیره را جذب کرده‌اند، ما با تعیین سقف قرار داد، راه را بر حضور بازیکنان باکیفیت در فوتبالمان بسته‌ایم یقینا تیم‌های ایرانی نمی‌توانند برابر غول‌های فوتبال عربستان مقاومت کنند چون با وجود بازیکنان مذکور در لیگ باشگاهی این کشور در جنگی نابرابر قرار می‌گیرند.

در مجموع اگر ایرادی به نوع استقبال عاشقان امثال رونالدو در ایران وجود دارد، متوجه مسئولین است که هیچ برنامه‌ای برای این برنامه‌ها ندارند وگرنه نمی‌توان به یک جوان 13 یا 14 ساله ایراد گرفت که مثلا چرا برای دیدن یکی از مطرح‌ترین بازیکنان دنیای فوتبال از دیوار هتل اسپیناس بالا می‌رود!