خطر سقوط در کوهنوردی

انسیه بخارایی

«سقوط از ارتفاع» یکی از جدی‌ترین و مهم‌ترین خطرات کوهنوردی است که گاهی برای بسیاری از افراد در ارتفاعات به وجود آید. برای جلوگیری از سقوط باید ذهنی قوی داشته و مسیریابی درست انجام دهید تا بتوانید تمام توان خود را برای جلوگیری از رخ دادن خطر سقوط به کار ببرید.

علاوه بر آن تمرین در کوه‌ها و مسیرهای ساده‌تر، آگاهی دقیق در مورد مسیر، استفاده از تجربه‌های صعود کرده و… می‌تواند خطر سقوط را برای کوهنوردان کاهش دهد.

سقوط از ارتفاع بالای 6 متر به احتمال زیاد باعث مرگ کوهنورد می‌شود و سقوط از ارتفاعات پایین‌تر آسیب‌های جدی برای او به دنبال دارد. استفاده از لوازم کوهنوردی مانند کلاه ایمنی می‌توانند آسیب‌های سقوط را به شدت کاهش دهد.

خستگی کوهنورد

همچنین خستگی بیش از حد کوهنورد می‌تواند سبب بروز مشکلاتی نظیر لیز خوردن، گم کردن مسیر، اشتباه در گره زدن طناب، سقوط و… شود. بیشتر این مشکلات در مسیر برگشت اتفاق می‌افتد زیرا برخی از کوهنوردان تمام انرژی خود را برای بالا رفتن از کوه و صعود صرف می‌کنند و در مسیر برگشت دچار خطرات کوهنوردی می‌شوند.

فرود

شاید برای اکثر کوهنوردان آماتور بالا رفتن از کوه کمی دلهره‌آور باشد که هر لحظه با ارتفاع گرفتن از سطح زمین ترس در وجود انسان جوانه می‌زند، اما در واقع خطر واقعی، درست از زمانی آغاز می‌شود که کوهنورد راه بازگشت به پایین را در پیش می‌گیرد. اگر چه کوهپیمایان احساس می‌کنند که با رسیدن به قله قسمت سخت کار را پشت سر گذاشته اند، اما حقیقت این است که 75درصد از حوادث منجر به سقوط از کوه در زمان بازگشت به خانه روی داده است. ترکیبی از شن‌های سست، زمین ناهموار، خستگی و فشارهای جسمانی ناشی از پایین آمدن از دامنه کوه دست به دست هم می‌دهد تا پایین آمدن از کوه، ماجرایی پرخطرتر از صعود باشد.

تجهیزات مناسب

یکی از مهم‌ترین عوامل خطرات کوهنوردی خراب بودن تجهیزات کوهنوردی می‌باشد. حتما قبل از شروع برنامه‌ی کوهنوردی وسایل و تجهیزات خود را چک کنید تا مشکلی نداشته باشند و از سلامت آن‌ها اطمینان حاصل کنید. زیرا خراب بودن وسایل ممکن است صدمات جدی برای افراد به وجود آورد. از مهم‌ترین خطرات مربوط به خراب بودن وسایل کوهنوردی می‌توان به پاره شدن طناب و سقوط، پاره بودن چادر و سرمازدگی و … اشاره کرد.

این موارد  از آن دسته خطراتی به‌شمار می‌رود که قابل کنترل است و کوهنورد، خود به تنهایی می‌تواند از بروز آن جلوگیری کند. در نتیجه وسایل کهنه‌ی خود را با وسایل جدید جایگزین کنید تا مشکلی برای شما به وجود نیاید.

سر خوردن و پس از آن پیچ خوردن مچ پا و سرانجام برخورد با زمین یا تخته سنگ‌ها شایع‌ترین علت صدمه دیدن در کوهستان و در زمان سقوط فرد است.

سلامت جسمی کوهنورد

سقوط، تقریباً نیمی از سوانح کوهستان را به خود اختصاص داده، اما سایر عوامل نظیر مشکلات قلبی ‌عروقی، درد مفاصل، گم کردن مسیر و … هم حادثه‌ساز شده‌اند.

بنابراین سلامت و قدرت کوهنوردان بسیار اهمیت دارد.

***

ارزیابی‌ها نشان می‌دهد وقوع حوادث بین دو جنسیت زن و مرد تقریباً متعادل بوده؛ به طوری که 53 درصد بانوان و 47درصد آقایان دچار حادثه شده‌اند. اکثر کوهنوردانی که بررسی شده‌اند بین سن 40 تا 70 سالگی قرار داشته‌اند.

همچنین مشخص شده است که بیشتر سقوط‌ها در مسیرهای نشانه‌گذاری شده‌ای اتفاق افتاده که خاکی سست یا بستری سنگی داشته‌اند و فقط 6 درصد سوانح در سطوح برفی روی داده است.