جستجوی خوشبختی در اعماق زمین!

وحید حاج سعیدی

دو سال قبل که با هم ازدواج کردند، به همسرش قول داده بود که برای خوشبختی‌اش هر کاری کند. دست‌های مردانه و سیاهش حجت گفتارش بودند و برای سفیدبختی خانواده در اعماق زمین به جنگ سنگ‌های سیاه می‌رفت. اما این بار که در تلاش برای معاش به معدن رفت، بازگشتی در کار نبود و واگن‌های بی‌معرفتی، پر بودند از آرزوها و رویاهایی که هیچ‌گاه به واقعیت نپیوستند. حالا اگر کارفرما به جای بیمه معدن بیمه پرده‌سرا، رد نکرده باشد، شاید همسرش بتواند با مستمری ناچیز بیمه پسر سه‌ماهه‌شان را بزرگ کند.

هزینه‌های بالای زندگی و کمبود شغل در سال‌های اخیر باعث شده تا بسیاری از جوانان برای گذران زندگی و امرارمعاش از هیچ کار سخت و طاقت‌فرسایی فروگذار نکنند. کار در معدن که از آن به عنوان یکی از سخت‌ترین مشاغل دنیا یاد می‌شود، در زمره همین مشاغل است.

هر چند کار در معادن و حوادث مربوط به معدن تنها مختص ایران نیست و در همه کشورهای دنیا کم و بیش شاهد حوادث در معادن هستیم ولی نکته اینجاست گاهی اوقات با داشتن دنیایی از پتانسیل و ظرفیت روی زمین، در عمق افقی ۷۰۰ متری زیر زمین و عمق عمودی ۲۵۰ متری زمین به دنبال نعمت‌های خدادادی‌ای می‌گردیم که به هیچ عنوان ارزش به خطر انداختن جان آدمیان را ندارد.

فراموش نکنیم آنهایی که در معدن طبس در کمتر از چند ثانیه و با کشیدن چند نفس از بین ما رفتند، پدر، همسر، پسر و برادر اهالی همین سر زمین هستند که با رفتنشان، علاوه بر داغ، مصیبت‌های اقتصادی و اجتماعی بی‌شماری به خانواده‌هایشان وارد می‌شود. برای من روزنامه‌نگار حادثه معدن طبس با نوشتن نهایتا چند خط یادداشت با چشمان خیس تمام می‌شود و عده‌ای نیز با گذاشتن یک استوری ایران تسلیت، دین خود را به خانواده‌های داغدار تمام شده می‌بینند و منتظر دربی می‌مانند! ولی ای‌کاش انسانیت تمام نشود و کسانی که مجوز استخراج از معادن را برای از ما بهتران صادر می‌کنند، قبل از امضای نهایی از ایمنی شرایط کار اطمینان حاصل کنند. دست‌کم سری به حوالی معدن بزنند. سری به تونل حمل مواد معدنی بزنند و اگر دستشان نلرزید میزان ارزش محصولات استخراجی بسنجند و عمق حفاری را بر اساس ارزش مواد معدنی تعیین کنند. ای‌کاش دولت در حوزه نوسازی و مکانیزه کردن معادن کشور  نسبت به واردات تجهیزات و ماشین‌آلات معدنی از کشورهای دیگر مانند چین، لهستان و برخی از کشورهای اروپایی هرچه سریع تر اقدام کند.

ای‌کاش برای کم نشدن غریو کارخانجات فولاد، انرژی‌های پاک‌تری را جایگزین کنیم.

درک کنیم آنان که برای امرار معاش پای در دنیای سرد، تاریک و مرگبار معدن می‌گذارند، ربات یا آدم آهنی نیستند. آنها هم مثل ما حق حیات دارند، زن، فرزند، پدر و مادر دارند؛ آرزوهای دور و دراز دارند؛ ولی جبر زمانه آنها را برای جستجوی خوشبختی به اعماق زمین فرستاده است. فقط همین …