ترفند خالص‌سازی

بعضی رسانه‌ها چنان پررنگ ورود دادستان محترم را به انتخابات خانه مطبوعات اعلام کردند که باعث شگفتی شد. زیرا به نظر می‌رسد منتشرکنندگان قصدشان این بوده است که القاء تخلفی کنند که ورود دادستان را ضروری می‌نماید. یا اهمیت یک انتخابات درون گروهی صنفی را آنچنان بالا ببرند که بعدش بشود غوغایی به راه انداخت.

¨

قوه قضائیه مرز مشترک تمام سلایق داخل نظام است. در مورد قوه‌ی مقننه دیدگاه‌های متفاوتی وجود دارد. که سرانجام یک سلیقه، اکثریت مجلس را در اختیار می‌گیرد. جناح دیگر تلاش می‌کند برای دوره بعد حرفی برای گفتن داشته باشد. یا قوه مجریه هم به هکذا. اما قوه قضائیه خط قرمز نظام است. کسانی که قوه قضائیه را مخدوش بدانند؛ هیچ نقطه اتکایی در داخل نظام ندارند و خواه ناخواه به برانداز یا حداکثر ساکت سیاسی تبدیل می‌شوند.

بنابراین با توجه به اهمیت قوه قضائیه نباید این کوپن و امتیاز را هر جای نامناسبی خرج کرد. یا به آن چسبید و عکس شش در چهار گرفت و ادعا کرد: من همانم که دادستان یا رئیس دادگستری مرا تایید کرده است.

در واقع مقام قضایی بدون اینکه قصد این را داشته باشد؛ مورد سوءاستفاده قرار می‌گیرد. دادستانی که پشت فتنه‌ای بزرگ را با کمترین هزینه در مقایسه با سراسر کشور شکسته است و امروز درگیر هزاران میلیارد ریال مردم است که در شرکت‌های پیش‌فروش خودرو بلوکه شده است و هر روز مشکلی با شکلی نو؛ امروز با یک دیدار کوتاه که برای هر گروهی میسر است؛ خبر ورودش را به مساله انتخابات خانه مطبوعات اعلام می‌کنند؛ تو گویی اختلاسی بزرگ اتفاق افتاده است.

خبرنگاران ثبت‌نام شده از مراجع ذیربط استعلام می‌شوند، چنانچه سوابقی داشته باشند؛ خود اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی اجازه کاندیداتوری نمی‌دهد. این چه مساله‌ی مهمی بوده است که اداره کل نتوانسته انجام بدهد و نیاز به ورود قوه قضائیه شده است؟

انصافا مدیر کل از چنان دقتی برخوردار است که کمترین انعطافی نسبت به بازنگری‌ها و لابی‌های احتمالی انجام نداده است. ایشان محکم ایستاده و متعهدانه تمام تلاشش را در برقراری انتخابات سالم به انجام می‌رساند. یکباره چند نفر ملاقاتی از دادستان می‌گیرند و چه می‌گویند و چه می‌شنوند؛ پیامش را به گونه‌ای منتشر می‌کنند که گویی اتفاقی افتاده و لازم شده است که مقام قضایی به مساله ورود کند.

¨

این ترفند متاسفانه همیشه از سوی کسانی که مناصب را غنایم جنگی و از آن خود می‌دانند؛ عمل شده و گاهی نتیجه هم گرفته‌اند. در حالیکه روح مقامات قضایی از این سوءاستفاده‌ها خبر ندارد.

در آستانه انتخابات شورا برای سرهنگی که سی سال به مملکت خدمت کرده و چند دوره عضو شورای شهر بوده پرونده‌سازی می‌کنند و در یک دعوی بی‌ربط راجع به یک زمین تعاونی برای ایشان حکم جلب می‌گیرند و سرمایه حیثیتی یک انسان زحمتکش را وجه‌المصالحه انتخاباتی می‌کنند که نامزدهایش غیرخودی نباشد.

اخیرا در انتخابات اتاق بازرگانی هم چند ماه قبل از انتخابات پرونده‌ای علیه رئیس اتاق بازرگانی وقت تشکیل شد که البته به جایی نرسید. اما اثرش را در انتخابات اتاق گذاشت. اگرچه رئیس منتخب، شخصی وجیه و کاربلد است و شاید روحش از چنین اقدامی خبر نداشته باشد؛ اما دلالان انتخاباتی کارشان را انجام دادند و نتیجه‌شان را هم گرفتند.

این در حالی است که قوه قضاییه در هیچکدام از این موارد قصد سیاسی نداشته و وقتی شکایتی علیه کسی می‌شود نمی‌تواند پرونده‌ای تشکیل ندهد اما دلالان انتخاباتی بهره خلاف اخلاق خود را می‌برند.

¨