تجلیل از مدال‌آوران ملی، راهی برای ارتقای ورزش قهرمانی

معصومه رضایی سراج

پس از چندین سال وقفه، سرانجام دوباره آیین تجلیل از قهرمانان ورزشی استان به همت شورا و شهرداری قزوین و با تلاش اداره کل ورزش و جوانان استان برگزار و از 90 نفر از مدال‌آوران استان قزوین که توانسته بودند در میادین مختلف ملی و فراملی پرچم ایران را به اهتزاز درآورند تجلیل به عمل آمد. برنامه‌ای که در افزایش روحیه این ورزشکاران و نیز ایجاد انگیزه در دیگر ورزشکاران، تاثیری دو چندان دارد و می‌تواند زمینه‌ساز مدال‌آوری در میدان‌های آسیایی، جهانی و المپیک پیش‌رو باشد این کار همچنین به نوعی ارتقای ورزش قهرمانی نیز نامیده می‌شود.

ارتقای ورزش قهرمانی موجب مطرح‌شدن نام ملت‌های پیروز در سطح جهان می‌شود. سرفرازی و افتخار ملی، یکی از عوامل روحیه‌آفرین در میان ملت‌هاست. ازاین‌رو، دستاوردها و پیامدهای توسعه ورزش ملی دایره گسترده‌ای دارد و موجب رونق اقتصادی و شکوفایی اجتماعی می‌شود. بر این مبناست که پیروزی پیوسته ملت‌ها در عرصه رقابت‌های ورزش فراملی، موضوعی درخور اعتنای ویژه است و دولت‌ها برای تحقق آن به ملت‌ها تعهد دارند. رقابت بین ملت‌ها همیشه مهم‌ترین خصوصیت بازی‌های المپیک بوده است و با وجود اعتراض‌های مکرر کمیته بین‌المللی المپیک نسبت به جدول مدال‌های المپیک، تعداد و رنگ مدال‌ها از طرف سیاست‌گذاران و همچنین رسانه‌های جمعی مبنای مقایسه موفقیت‌های بین‌المللی در میان کشورها قرار گرفته است.

ورزش قهرمانی همواره مورد توجه و علاقه مردم و مسئولان کشور می‌باشد. به همین دلیل هرساله سعی می‌شود بودجه قابل ‌توجهی به ورزش قهرمانی اختصاص داده شود. با وجود این، بیشتر فعالیت‌ها و برنامه‌ها بدون در نظر داشتن اهداف منطقی به اجرا گذاشته می‌شوند و تحقق آرزوهای بزرگ به‌صورت تصادفی و سلیقه‌ای دنبال می‌شود. این در حالی است که امر توسعه و موفقیت ورزشی در بسیاری از کشورها با نگاهی علمی در حال تحقق است و قله‌های بلند یکی پس از دیگری فتح می‌شود. کشور ما، ایران نیز دریای استعداد انسانی است و از این حیث زمینه مناسبی وجود دارد، ولی ظاهراً ریشه مشکل را باید در فقدان برنامه‌ریزی شایسته و مناسب جست‌وجو کرد ـ خود این مسئله نیز احتمالاً ریشه عمیق‌تری در عدم شناخت و آگاهی نسبت به نیازهای اصلی و واقعی دارد.

در مورد ورزش و ورزش قهرمانی در ابعاد و جنبه‌های مختلف، مطالعات، تحقیقات و اظهارنظرهای فراوانی شده است. فعالیت‌های قشر دانشگاهی و دست‌اندرکاران تجربی ورزش، از یک سو و برنامه‌ها و استراتژی‌های علمی و غیرعلمی، همایش‌ها و چاپ مقالات و کتاب‌های متنوع از سوی دیگر، در سال‌های اخیر رشد چشمگیری داشته است، ولی همچنان این سوال باقی است که چرا برنامه‌ها و استراتژی‌ها در مورد ورزش قهرمانی در همان مرحله نخست دچار مشکل می‌شوند و قابلیت اجرایی پیدا نمی‌کنند یا آن‌هایی که به‌صورت برنامه‌های کوتاه‌مدت و میان‌مدت اجرا می‌شوند، نتایج مطلوب چندانی ندارند؛ چنان که جز در دو یا سه مورد در رشته‌هایی همچون: کشتی، تکواندو، وزنه‌برداری و اخیراً تنها در پرتاب دیسک در دوومیدانی در هیچ‌یک از رشته‌های ورزشی در بازی‌های المپیک مقامی کسب نکرده‌ایم. اما تجلیل از ورزشکاران مدال‌آور رشته‌های مذکور می‌تواند عاملی برای تشویق بیشتر ورزشکاران دیگر رشته‌ها باشد تا آنها نیز بتواند در میادین ملی و فراملی آفتخارآفرین شوند.