بفرمایید بنشینید هوش مصنوعیِ عزیز!

امید مافی

باید برای همه شهروندانِ گیتی صبر جمیل و اجر جزیل آرزو کنیم. هوش مصنوعی ۱۰ تا ۳۰ سال دیگر جای مشاغل انسانی را می‌گیرد. این را مدیر ارشد اجرایی یک شرکت فناوری به زبان آورده و گفته است: پس از استیلای هوش مصنوعی فقط یک درصد شرکت‌های فعال فعلی باقی می‌مانند و به غول صنعتی تبدیل می‌شوند و نود و نه درصد به بایگانی تاریخ سپرده خواهند شد.

بله درست خواندید؛ ۹۹ درصد!! این یعنی جادوی هوش مصنوعی همه ما را بیکار خواهد کرد و انبوهی از استارت‌آپ‌ها را به تعطیلات می‌فرستد. هولناک و حیرت‌آور است و اصلا قابل هضم نیست. فقط ده تا سی سال دیگر ما فرصت داریم در این تحریریه سوژه‌های جگری رنگ پیدا کنیم و برای تهیه یک گزارشِ مینیمال پا روی کلمات بگذاریم و در مسیر تولد یک تیتر همینجا زایمان کنیم!

اگر حرف این سوپرفناور چینی درست از آب درآید، ده تا سی سال دیگر صورتکِ هوش مصنوعی صورت جهان را خواهد پوشاند تا پزشکان، مهندسان، استادان، روزنامه‌نگاران، حلاجان، نعلبندان، رنگرزان و… یک‌شبه بازنشسته شوند و به انزوا روند تا دنیا از دست آدم‌ها خلاصی یابد و اتوپیای خود را در اغواگری هوش مصنوعی جستجو کند. بله  ده تا سی سال بعد کلمات بی‌پروایی که هیس را از صدا پر می‌کنند، از ذهن غبار گرفته ما مرخصی مادام‌العمر خواهند گرفت و سر از تحریریه‌های مه‌آلود هوش مصنوعی در می‌آورند تا شاعرانگی به چیزی در مایه‌های کشک و پشم بدل شود و جهان غریبه با احساس، سنگدل‌تر از هر زمان دیگر مطالبات ساکنانش را از لعبتی به نام هوش مصنوعی مطالبه کند. قابل توجه پزشکانی که برای یک ویزیت پشت چشم نازک می‌کنند، معلمانی که برای کلاس خصوصی پول نجومی می‌خواهند، دلاکانی که برای کشیدن پشت کهنسالان در حمام عمومی خود را به ناز می‌گذارند و نعل‌برهایی که فکر می‌کنند همچنان باید خود را لای پر قو نگه دارند.

جهانِ بدون مشاغل انسانی، جهان سهل‌الوصول‌تری خواهد بود و دیگر آنارشی موجود دو پا به دل‌آشوبی خواب‌ها و خیال‌ها منتهی نخواهد شد. باور اگر ندارید ده تا سی سال زنده بمانید و برای بدل شدن به بیکارترین موجود دنیا دندان روی جگر بگذارید.

این دلنوشته دلشوره‌آور را با شعری که به محض نشان دادن تصویر یک خرچنگ مرده به هوش مصنوعی سروده شده تمام می‌کنیم و برایتان در جهان جدید صبر جمیل و اجر جزیل آرزو می‌کنیم:

اکنون من از خود خسته‌ام

بگذار آبیِ بیکران باشم

زیر آسمان عریان شکار شدم

آب سرد و هوای آبی داغ

نوری که سوسو می‌زند هرگز نمی‌رسد

به نظر می‌رسد….