برنامه‌های فرهنگی را ارج بنهیم
- شناسه خبر: 23863
- تاریخ و زمان ارسال: 16 آبان 1402 ساعت 07:30
- بازدید :
علیرضا حسین آبادی
نمی‌توان به قزوین اشاره کرد و از بزرگانش، معماری‌اش و فرهنگ دیرینه آن نام نبرد.
چندی است که به همت انجمن عالی‌قاپوی قزوین، برنامه‌های بازدید از اماکن تاریخی به سرپرستی آقای محمدحسن سلیمانی و راهنمایی و توضیحات گران‌سنگ آقای دکتر حضرتی برگزار می‌شود. بعد از همه‌گیری کرونا، این جمع شدن‌های فرهنگی، که روز به روز بزرگ‌تر هم می‌شود، اتفاق خجسته‌ای‌ست.
سیزده آبان را روز شکل‌گیری قزوین نام می‌برند. صرف نظر این که پایه و بنای قزوین، در این روز زده شده یا فقط افسانه است، می‌تواند نقطه‌ی شروعی برای تاریخ‌پژوهان علاقمند باشد که بیشتر جستجو کنند و قوی‌تر درباره‌ی این شهر تاریخی بنویسند. البته اگر حمایتی در کار باشد.
متاسفانه کمبود و محدودیت سالن‌های تئاتر، نبود سالن تخصصی کنسرت، کم بودن سالن سینما، در این شهر به چشم می‌خورد و راه را برای هنرمندان و علاقمندان سخت می‌کند.
اگر آموزشگاه‌هایی مثل آکادمی سینمایی ۳۵، یا انتشارات دکتر سین به برگزاری کلاس‌های هنری و ادبی می‌پردازند، با مشکلاتی مانند کمبود بودجه و عدم توانایی تبلیغات گسترده روبرو هستند. بنابراین این‌که هنوز در این راه می‌کوشند، جای تقدیر و تشکر دارد.
امسال در این شهر، چندین کتاب ارزشمند به چاپ رسید که متاسفانه مسئولین آن‌طور که باید و شاید، حمایت نکردند.
درست است که در بعضی از مناسبت‌های فرهنگی ـ تاریخی ـ مذهبی برنامه‌هایی عمومی و رایگان برگزار می‌شود ولی بیشتر این برنامه‌ها یا از کیفیت لازم برخوردار نیستند یا حمایت و تبلیغات درستی صورت نمی‌گیرد.
در بسیاری از استان‌های کشور که حتی قابلیت کمتری نسبت به قزوین دارند، برنامه‌های فرهنگی با تبلیغات گسترده‌ای انجام می‌شود و صدایش در تمام کشور می‌پیچد. اما با وجود قابلیت‌های قزوین، برگزاری هر آیین و نکوداشت و پژوهش فرهنگی، در میان شهر محدود می‌ماند و حتی شاید بسیاری از همشهریان و هم استانی‌ها از وجود چنین فعالیت‌هایی بی‌اطلاع باشند.
خوب است که مردم و مسئولین دست در دست هم، برنامه‌های فرهنگی را ارج بنهند. شهر ما، استان ما، با این همه تاریخ و غنای فرهنگی نیازمند نگاهی مدبر و دلسوز برای برنامه‌ریزی درست است. فردوسی بزرگ روزگاری فرمود: دریغ است ایران که ویران شود…
بله قزوین نیز جزو مهمی از ایران است و دریغ است که فرهنگش، با اهمال و بی‌دقتی مورد توجه قرار نگیرد و یا خدای نکرده به دست فراموشی سپرده شود.
