بازار کساد ریاست صلواتی در هیات‌ها

محمد بهرامی

در روزگاران نه چندان دور، وقتی بحث انتخابات هیات‌های ورزشی مطرح می‌شد، برای حضور در انتخابات هیات‌ها و برای هر هیات، 6 یا 7 نفر ثبت نام می‌کردند. حتی در بسیاری از مواقع به‌خاطر تعدد کاندیداها، برخوردهای لفظی و فیزیکی بین طرفداران آنها پیش می‌آمد و به‌طور کلی شور و شوق عجیبی برای حضور در راس هیات‌ها وجود داشت. هرکس هم که رئیس می‌شد، افراد بسیاری برای کمک به او پیش قدم می‌شدند؛  به‌نحوی که دست رئیس هیات برای استفاده از افراد مختلف در هیات کاملا باز بود و می‌توانست از بهترین‌ها استفاده کند.

اما امروز شاهد هستیم که برخی از روسای هیات‌ها، نواب رئیس و یا دبیران هیات‌ها، پس از آنکه مدتی کوتاه در ورزش فعالیت می‌کنند، عطای حضور را به لقایش می‌بخشند و از بدنه هیات‌ها جدا می‌شوند و یا مجامع انتخاباتی هیات‌ها تنها با یک یا دو کاندیدا و بدون کوچکترین تنش و جذابیتی برگزار می‌شود. از قبل از انتخابات هم مشخص است که چه کسی رئیس هیات می‌شود. تازه، کسی هم که رئیس هیات می‌شود باید به افراد متخصص در آن رشته التماس کند که پا پیش بگذراند و در یکی از بخش‌های هیات به او کمک کنند.

دلیل این موضوع در چند چیز است که مهمترین آن به عدم وجود پول در هیات‌ها برمی‌گردد. هر کس که بخواهد در هیات‌ها کار کند باید فی‌سبیل‌ا… باشد؛ از این رو در شرایط فعلی که همه چیز به پول وابسته است، کسی دوست ندارد که از کار و زندگی‌اش بزند و بخواهد که رایگان در هیات‌ها کار کند. دلیل دوم دردسرهایی است که در هیات‌ها وجود دارد. سروکله زدن با افراد مختلف و سلیقه‌های مختلف اعصابی قوی می‌خواهد که این روزها دیگر کسی آن اعصاب قوی را ندارد. وقتی قرار باشد که رایگان کار کنید و با افراد سر موضوعاتی که از آن اطلاع ندارند، بحث کنید، دل و دماغی برای کار کردن و ماندن در هیات‌ها باقی نمی‌ماند.

به وضوح شاهد بودم که برای اخذ یک شناسه ملی در یکی از هیات‌ها، حسابدار و رئیس هیات با چه مشکلاتی مواجه شده بودند که مجبور به حل هم مشکل بودند. تازه بعد از اخذ شناسه، داستان‌های جدیدی شروع می‌شد. بدون گرفتن شناسه ملی هم، نه فدراسیون و نه اداره کل ورزش می‌توانست به هیات کمک کند. وقتی مجموع دردسرهایی که در هیات‌ها وجود دارد را کنار هم بگذاریم به این نتیجه می‌رسیم که وارد انتخابات هیات‌ها نشویم بهتر است. اینگونه است که دیگر کسی تمایل به ماندن ندارد و یا استعفا می‌دهد و یا پس از اتمام دوران ریاستش، دیگر برای دور بعد ثبت نام نمی‌کند.

دو دستگی و اختلاف در هیات‌های ورزشی یکی دیگر از عواملی است که باعث شده ریاست در هیات‌های ورزشی، دوام چندانی نداشته باشد. در سال‌های اخیر این موضوع را در بسیاری از هیات‌های ورزشی نیز شاهد بوده‌ایم. تجمعات مقابل اداره کل، ارسال نامه اعتراضی به فدراسیون‌ها، اعتراض از طریق رسانه‌ها و غیره که باعث ایجاد تنش می‌شود، هر گونه رغبتی برای حضور در راس هیات‌ها را از افراد گرفته است. از این رو بدنه ورزش از افراد متخصص تقریبا خالی شده است.

نیاز است که وزارت ورزش و جوانان برای ایجاد شور و شوق گذشته در برگزاری مجامع انتخاباتی هیات‌ها، چاره‌ای اساسی بیندیشد وگرنه در سال‌های آتی دیگر کسی تمایل به حضور در انتخابات هیات‌ها و کار کردن رایگان را نخواهد داشت.