امکانات فراهم نشود، موفقیت حاصل نمی‌شود
- شناسه خبر: 47377
- تاریخ و زمان ارسال: 24 آبان 1403 ساعت 07:30
- بازدید :
گفت‌وگو ـ محمد بهرامی: دوچرخه‌سواری یکی از رشته‌هایی است که بیشتر ما در کودکی آن را تجربه کرده‌ایم و با دوچرخه‌ای که داشتیم در کوچه و خیابان‌ها با دوستان خود مسابقات مختلف برگزار کرده‌ایم؛ اما همین تفریح جذاب می‌توانست برایمان به یک رشته ورزشی مدال‌آور هم تبدیل شود اما دوران کودکی و نوجوانی را که پشت سر گذاشتیم، دوچرخه را نیز به فراموشی سپرده‌ایم.
هنوز هم هستند کسانی که دوچرخه را به عنوان وسیله نقلیه برگزیده‌اند و از آن برای جابجایی در شهر استفاده می‌کنند. .بعضی که تعدادشان انگشت‌شمار است هم از کودکی به دنبال کسب موفقیت در میدان‌های بزرگ با این وسیله بوده‌اند؛ از این رو هر چه در چنته داشتند گذاشتند تا به تیم ملی رسیده و در مسابقات مختلف به میدان بروند.
دوچرخه‌سواری قزوین نیز مانند بسیاری از رشته‌های دیگر، گذشته پرباری داشته و دارد هم در جاده و پیست و هم در کوهستان. ورزشکاران بسیاری از این استان توانسته‌اند در مسابقات کشوری و حتی آسیایی به سکوی قهرمانی برسند و برای قزوین افتخارآفرینی کنند. آخرین عناوین قهرمانی در این رشته توسط قهرمانانی چون میثم رضایی، حسین زنجانیان و مهدی آقاکاشی به دست آمد. همین موضوع بهانه‌ای شد تا به سراغ «مهدی آقاکاشی» ملی‌پوش رده امید و بزرگسالان رفته و با وی گپ‌وگفتی درباره این رشته داشته باشیم که از نظرتان می‌گذرد.
n لطفا خودتان را به طور کامل معرفی کنید.
مهدی آقاکاشی هستم متولد 5 آبان 1381 در قزوین. ورزشکار رشته دوچرخه‌سواری که در سال 96 با استعدادیابی سراسری فدراسیون دوچرخه‌سواری به حیطه مسابقات وارد شدم و شکر خدا توانسته‌ام در این رشته ملی‌پوش هم باشم.
n چطور وارد رشته دوچرخه‌سواری شدید؟
من نیز مانند بسیاری از کسانی که اکنون به صورت حرفه‌ای این رشته را دنبال می‌کنند از کودکی رویاهایی داشتم و توانستم با تلاش به آن جامه عمل بپوشانم.
n اولین مسابقه‌ای که بصورت رسمی در آن حضور یافتید چه بود. چه نتیجه‌ای کسب کردید؟
اولین مسابقه‌ام را سال 96 استارت زدم آن هم در رده جوانان، در حالی که خودم هنوز نوجوان بودم. یکسال به منظور کسب تجربه در مسابقات حضور یافتم ولی بعد از آن، از سال اول جوانان وارد کورس رقابت شدم. سال اول و دوم در رده جوانان و سال‌های بعد از امید و در ادامه بزرگسالان و تقریبا در همه ماده‌ها همه رنگ مدال را تجربه کرده‌ام لیگ برتر، لیگ جوانان قهرمانی کشور بزرگسالان و قهرمانی کشور امید، در بخش پیست و جاده مواردی بوده‌اند که توانسته‌ام در آنها مدال کسب کنم.
n چه چیزی در این رشته وجود دارد که آن را از دیگر رشته‌ها متمایز می‌کند؟
هیچ وجه تمایزی بین این رشته با رشته‌های دیگر وجود ندارد؛ در جهان امروز ما، مهم این است که افراد ورزش کنند حال اینکه این ورزش چه چیزی باشد مهم نیست. مردم باید نسبت به علاقه خودشان و بحث استعدادیابی و اینکه آیا آن شخص اصلا توانایی انجام آن رشته را دارد ورزش مورد علاقه خود را انتخاب کنند. نکات مهمی در این زمینه وجود دارد اینکه افراد تیپ بدنی (سوماتوتایپ) و سیستم عضلانی رشته مورد نظر خود را داشته باشند دوچرخه‌سواری هم مثل رشته‌های دیگر است و اگر کسی استعداد و ویژگی‌های فعالیت در این را داشته باشد می‌تواند بیاید و در آن فعالیت کند. دوچرخه‌سواری رشته‌ای است که همه طیف با همه نوع سلیقه می‌توانند بدون داشتن محدودیت در آن فعالیت کنند.
n هزینه ماهیانه فعالیت در این رشته چقدر است؟
به خاطر گستردگی این رشته یک ورزشکار می‌تواند ماهیانه با یک رقم عادی در این رشته فعالیت کند و یا ماهیانه 50 تا 60 میلیون هزینه کند بستگی به لول کاری خود ورزشکار دارد. دوچرخه سواری تفریحی و گردشی هزینه چندانی برای ورزشکار ندارد ولی وقتی بحث حرفه‌ای مطرح می‌شود شرایط فرق می‌کند و لازم است که هزینه‌ها تغییر کند و نیازمندی‌های ورزشکار تامین شود.
n به عنوان یک ورزشکار حرفه‌ای روزانه چقدر تمرین می‌کنید؟
باز هم به سطح خود ورزشکار بستگی دارد از روزی یک ساعت تا هفته‌ای سه جلسه. یا هفته‌ای 10 الی 14 جلسه تمرین که هر کدام بالای سه یا 4 ساعت باشد. یک چیزی که در دوچرخه‌سواری رایج است اینکه این رشته عموما به شکل استقامتی انجام می‌شود در حالی که ماده‌های سرعتی هم دارد مثل دو و میدانی که خودش رشته‌های مختلف دارد این رشته هم ماده‌های مختلف سرعتی دارد که مسافتش کوتاه است. ولی عموما از آن در رشته استقامت استفاده می‌شود و کسانی که وارد این رشته می‌شوند دوچرخه‌ای می‌خرند و به صورت تفریحی و طبیعت‌گردی از آن استفاده می‌کنند و حداقلش این است که یک ساعت روی دوچرخه می‌نشینند. بخاطر همین می‌گوییم این رشته عمومیتش، استقامت است و زمان آن از یک ساعت شروع می‌شود به بالا.
n نخستین بار چه زمانی به اردوی تیم ملی دعوت شدید و چه حس و حالی داشتید؟
درباره این سوال باید بگویم که به دو علت حس و حال خوبی داشتم: اول اینکه نخستین بار بود و شیرینی خاصی داشت و دوم اینکه چون در سن پایین بود، شیرینی‌اش دوچندان بود.
می‌دانید که در سن پایین دغدغه‌ها کمتر است و وقتی نوجوان روی چیزی تمرکز می‌کند تمام دغدغه‌اش می‌شود همان و وقتی هم به آن می‌رسد برایش چیز فوق‌العاده‌ای بوجود می‌آورد برای من هم اینگونه بود. من هم برایم درآن برهه از زندگی قهرمانی و ورزش ملاک بوده و وقتی هم به آن رسیده‌ام به تمام خواسته‌هایم رسیده‌ام و بهترین حس را برایم داشته است و البته که همین الان هم یکسری رکوردهای جدید و رکوردهای نو یا عنوان‌هایی که به آن دست نیافته‌ایم و یا وقتی به آن دست می‌یابیم در همین سن و سال هم برایمان جذابیت دارد و انگیزه‌ای است تا به رکوردهایی که به آن دست نیافته‌ایم برسیم.
n کسب نخستین مدال برایتان چه حسی داشت؟
کسب مدال همیشه شیرین و خوشحال کننده است خصوصا اگر برای نخستین بار این اتفاق رقم بخورد؛ من هم از نخستین مدالم احساس غرور می‌کردم.
n یقینا کسب مدال بدون داشتن امکانات مناسب ممکن نیست، شرایط و امکانات این رشته در استان چگونه است؟
دوچرخه‌سواری طیف وسیعی را شامل می‌شود. همه می‌توانند با یک دوچرخه آلومینیومی ساده که در خانه دارند شروع کنند تا سطح قهرمانی. اما طبیعی است که در هر لولی که تمرین می‌کنیم باید امکاناتمان هم در سطح همان لول باشد؛ با دوچرخه آلومنیومی در سطح استان می‌توان فعالیت کرد اینکه فرد بیاید و وارد تیم منتخب استان شود یا وارد مسابقاتی کشوری و یا آسیایی شود باید در سطح همان لول هم دوچرخه و امکاناتش تامین شود وقتی این مورد تامین نشود عملا پایه و اساس کار مورد دارد .
n صحبت پایانی؟
ممنون از اینکه این فرصت را در اختیار بنده قرار دادید و نگاهی به رشته دوچرخه‌سواری داشتید و بنده را به عنوان نماینده این خانواده به صحبت دعوت کردید. مهم نیست دوچرخه‌سواری یا فوتبال، کشتی و یا والیبال باشد مهم این است که همه افراد جامعه به یک ورزش مشغول باشند. بدن انسان بر پایه ترشحات هورمونی، خلق و خویش عوض می‌شود و لذت‌هایش تغییر می‌کند ما دنبال توازن در ترشحات هورمونی هستیم و اگر این ترشحات هورمونی از طریق ورزش که یک طریقه درست و خوب و با کیفیت است تامین شود دیگر هیچ وقت به سراغ تامین این احساس خوب از طریق ناهنجاری‌ها نمی‌رویم به سراغ مواد مخدر نمی‌رویم؛ این را هم باید بگویم که آن میزان و مقدار کیفیت هورمون‌های شادی‌آور که طی یک جلسه ورزشی در بدن فرد ترشح می‌شود، خیلی بهتر از حسی است که بعد از مصرف دخانیات و ناهنجاری‌های اجتماعی صورت می‌گیرد. از همه دوستان و مردم می‌خواهم که ورزش را به عنوان تفریح حداقلی در برنامه روزانه زندگی خود بگنجانند آن موقع تمام زندگیشان سرشار از لذت می‌شود و نکته مهم اینکه ورزش را سخت نکنند، از جایی استارت بزنند و شروع کنند حتی با کمترین امکانات شروع کنند به مرور زمان این موضوع روی چرخه می‌افتد و بعد از مدتی این افراد خودشان استاد ورزش می‌شوند. خوبی ورزش این است که مثل یک مهارت است هر کسی که بیاید و کار کند می‌تواند در این عرصه ماهر شود و گلیم خود را از آب بکشد.
