چرا افغان هراسی؟!
- شناسه خبر: 21704
- تاریخ و زمان ارسال: 16 مهر 1402 ساعت 08:00
- بازدید :
مهناز اسماعیلی
هر ازگاهی موجی در شبکه‌های مجازی راه می‌افتد، اینکه چرا و چگونه چنین موج‌هایی در کشور ایجاد می‌شود و چه کسانی آن را آگاهانه یا نادانسته تشدید می‌کنند واقعا کار من نیست که باید کارشناسان مخصوص در این زمینه نظر بدهند و کار ریشه‌ای کنند ولی من به عنوان یک روزنامه‌نگار و یک شهروند چنین دستمایه شدن موضوعات مختلف در فضای مجازی و تحت تاثیر قرار گرفتن برخی از هم‌میهنانمان را متوجه نمی‌شوم! چرا ما باید چشممان به تصاویر و گفته‌هایی باشد که دیگران از پشت دوربین‌ها و در جای امن و راحت برایمان تعریف می‌کنند؟!
البته که ما هم نگران حضور بدون مدیریت و مهاجران افغان به کشورمان هستیم و باید مدیریتی هدفمند بر این مهاجرت‌ها نظارت داشته باشد. عدد رسمی حضور افغان‌ها در کشور ما 5 میلیون نفر است و شاید آمار غیررسمی آن 10 میلیون شاید هم بیشتر باشد، پس باید مدیریت آن‌گونه باشد که آمار تک‌تک مهاجران به کشورمان ثبت شود حضور مهاجران افغان در کشور ما می‌تواند هم فرصت باشد هم تهدید.
حضور افغان‌ها در کشور، مربوط به چند سال اخیر نیست. آنها 40 یا 50 سال است که به کشور ما مهاجرت می‌کنند. گاهی دیده‌ایم در اطرافمان مهاجرانی که در کشور ما موسپید کرده‌اند و سال‌هاست در این کشور مانده‌اند، بچه‌هایشان تحصیل کرده‌اند و در کشور ما حضور دارند و بچه‌هایشان خودشان را ایرانی می‌دانند چون اغلب مادرانشان ایرانی بوده‌اند و خودشان هم در ایران متولد شده و تحصیل کرده‌اند.
همیشه برای کارهای ساختمانی و سخت افغان‌ها حضور پررنگی داشته‌اند و بسیاری از آنها اوستاکار شده‌اند. یا مقنی‌های حرفه‌ای هستند یا بنّاهایی کاربلد. این موضوع را همه قبول دارند.
به هر حال مهاجرت یعنی کوچی اجباری، آنها به اجبار از دیار خود کوچ کرده‌اند و آمده‌اند در شهر و کشوری دیگر تا کار کرده و بتوانند گذران زندگی کنند. اینکه باید دولت افغانستان فضای مناسب و برنامه‌ای مدون برای هموطنان خود بچیند که آنها مجبور به کوچ اجباری و حتی غیرقانونی نشوند موضوعی جداگانه است که باید به جد دنبال شود و البته مدیران ما هم باید بیشتر از این‌ها از ورود مهاجران غیرقانونی به کشور جلوگیری کنند مثل تمام کشورهای دنیا …
ولی لطفا خودمان با خودمان بد نکنیم. آن جوان افغان که در شهری یا روستایی سکونت گزیده و صبح‌ها اول وقت سرکار می‌رود و شب‌ها به خانه‌اش برمی‌گردد و با هزاران امید و آرزو کار می‌کند تا پول به خانواده‌اش در افغانستان برساند، نباید با چوب و چماق و یا سخنان نامناسب با او جنگید؛ قطعا او دشمن ما نیست. او مجبور به مهاجرت و کوچ اجباری شده است. فقط مدیریت مناسب و ساماندهی مهاجران توسط مدیران چاره‌ی کار است. موج‌های فضای مجازی زود گذرند؛ نگذارید چنین موج‌هایی موجب تخریب روان و شخصیت ما شود.
