استراتژی، حلقه مفقوده فوتبال ایران در نقل و انتقالات

معصومه رضایی سراج

لیگ برتر فوتبال ایران چندی پیش پایان یافت و اکنون باشگاه‌ها در تکاپوی بستن تیم‌های جدید و خریدهای فصل آتی هستند. قهرمانی‌های پیاپی پرسپولیس، تیم های مدعی را بر آن داشته تا به هر شکل ممکن این نوار را پاره کنند و یک جام به کلکسیون افتخارات خود اضافه کنند اما …

حکایت و داستان موش و گربه بازی هر ساله در آغاز لیگ فوتبال ایران وجود دارد و آن هم به دلیل عدم ثبات باشگاه‌ها و نبودن الگویی مناسب در فوتبال ایران است،

باشگاه‌های فوتبال ایران که 90 درصد آنها دولتی هستند چندان برایشان فرقی ندارد که چقدر ریخت و پاش کنند و چه مبلغی هزینه کنند؟

در آغاز نقل و انتقالات و جابجایی مربیان و بازیکنان بجای اینکه باشگاه‌ها حاکم باشند و بر اساس ساختار و فلسفه خودشان و به میزان بودجه‌ای مشخص اقدام به استخدام مربی و بازیکن نمایند ولی در عمل این طور نیست و غالبا تحت تاثیر جو حاکم قرار می‌گیرند، این روزها می‌شنویم که فلان مربی با جدایی از باشگاه قبلی با مبلغ چند برابر به باشگاه دیگر منتقل گردیده است و فلان بازیکن با چند برابر قیمت سر از تیم رقیب درآورده است. اگر دقت کرده باشیم در چرخه فوتبال ایران چیزی حدود 20 الی 25 مربی به قول خودشان برند و شناخته شده هستند که معمولا در این چرخه جابه‌جا می‌شوند، حالا فرقی هم نمی‌کند این مربیان به اصطلاح شناخته شده چه نتیجه‌ای گرفتند و چه گلی بر سر این فوتبال زده‌اند؟

به هر حال فوتبالی که فاقد الگو و استراتژی تعریف شده باشد چنین مسائلی چندان تعجب‌آور نیست، شاید برنده این جابجایی‌ها نه فوتبال نه باشگاه‌های فوتبال باشند بلکه برنده این موش و گربه بازی‌ها کسانی هستند که بدون زحمت و تنها بر اساس غفلت باشگاه‌ها پول‌های کلان به جیب می‌زنند و حاکمان بلامنازع این روزهای فوتبال ایران هستند. در اینجا باید گفت تنها چیزی که عملا در این جریانات سودی نمی‌برد فوتبال است که سال‌هاست مثل گوشت قربانی از آن بهره‌برداری‌های مختلف می‌شود.

ایکاش مدیران و سرمایه‌گذاران باشگاه‌های فوتبال ایران یکبار هم شده در همین ابتدای بازار نقل و انتقالات در استخدام مربیان و بازیکنان براساس الگو و هدف باشگاه و همچنین بودجه‌ای مشخص عمل کنند و گول حرف‌های رنگی و پوچ افراد سودجو و دلال‌های  فوتبال را نخورند.